Eiðakveðja - 01.09.1929, Qupperneq 45

-39-
kirkjusaga, goðafræði Noröurlanda og Daranerkur-
saga. landafræði (m. a. um lifið á Islandi), söng-
ur? rcynt að tœta Þannig undangengið nám, að Það
komi að meira gagni í lifinu, 3 kvöld i viku les-
in upp til skemtunar úrvalsrit eftir danska höf-
unda.
Nú lcið að skólasetningardegi og Kold átti ekk.
nema 1 nemanda visan, Iiann var mjög áhyggjufullur,
Hann óaði við Þvi, að Þorfa að sitja i tómri
skólastofu. Hann geklc eirðárlitill norður i skóg-
inn og er Þar enn til sýnis tgeð, sem hann varp-
aði sjer hjá á knje og bað Guð áð gefa sjer a. m.
k, 3 lærisveina, Hann fjekk Þá 'bæn veitta og fram
yfir Það. Kver vagninn af öðrum kom akandi með
nemendur og foreldra Þeirra, Aldrei á æfinni hafðii
Kold ef til vill verið glaðari. Tiu nemendur komu
og fjölgaði imi fimm á vetrinum, Svo fjekk hann
nokkurn stjTk frá rikinu, og gafst Þannig kostur
á að halda aðstoðarkennara, Varð Það vinur hans
Andcrs Poulsen Dal.
Samvinnan var ljúf á milli Þeirra, enda var
Poulsen Dal 10 árum yngri en Kold og leit Þvi upp
til hans. Hann yar einnig ágætur kennari, Auðvit-
að bjó aðal-krafturinn i Kold og hann hafði nálegá
undantekningarlaust mjög mikil áhrif á nemendur
sina. Skólalifið var heilbrigt' eins og á góðuheim.-
ili. Systir Kolds var húsmóðir, Sparneytni var
mikil og enginn iburður i neinu. Pyrsta veturinn
eyddust t. d. aðeins 6 pd, af sykri, og fanst Kold
Þó nóg um, En mataræðið var ollum aukaatriði,
Skólavistin var Þeim nóg hátið. Kennararnir sváfu
uppi á loftinu hjá nemendunum. Þeir lágu hvOr i
sinum enda og ræddust við um andleg efni piltunum
til lærdóms, Þangað til Þeir sofnuðu út frá talinu.
Þannig ljek um Þá að staðaldri holt og gott and-
rúmsloft.
"Takmarkinu varð náð" segir Kold seinna,"ong-
inn Þeirra hefir enn glatað andlegu áhrifunum,sem
Þcir urðu fyrir Þá. Þeirrá áhrifa gætir ennÞá al-