Morgunblaðið - 12.01.2019, Qupperneq 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JANÚAR 2019
✝ Kolbeinn AronArnarson
íþróttamaður
fæddist í Vest-
mannaeyjum 30.
nóvember 1989.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu 24. desember
2018.
Kolbeinn Aron
var ókvæntur og
barnlaus. Móðir
Arons er Ingibjörg Sigríður
Kolbeinsdóttir frá Vest-
mannaeyjum, f. 4. desember
1957. Bróðir Arons er Einar
Birgir Baldursson, f. 5. janúar
1979, maki hans er Íris Sif
Hermannsdóttir, f. 26. septem-
ber 1987, og eru þau búsett í
Vestmannaeyjum.
Faðir Kolbeins
Arons er Örn
Jónsson. Kolbeinn
átti fjögur hálf-
systkini.
Kolbeinn Aron
var sannur Eyja-
peyi. Ástríða hans
lá í íþróttum og
söng. Íþrótta-
félagið ÍBV átti
hug hans allan og
var hann þar frá
barnsaldri. Hann vann mest-
megnis hjá Godthaab, Eim-
skip, ÍBV og núverandi starf
var hjá Hótel Vestmanna-
eyjum.
Útför Kolbeins Arons fer
fram frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag, 12. janúar
2019, klukkan 14.
Það er ekkert smá sárt að
setjast niður og skrifa minning-
argrein um einn besta vin sinn
sem var tekinn í burtu rétt ný-
orðinn 29 ára. Ég hef verið að
veigra mér við því núna alveg
síðan þú fórst. Það hefur fátt
annað komist að hjá mér en
minningar sem maður á um
þig. Þrátt fyrir allan þennan
dofa sem heltekur mig þá get
ég einhvern veginn alltaf hugs-
að til baka og fundið eitthvað
sem gleður mig.
Það er svo skrýtin tilfinning
að vera þjakaður af sorg en
samt skyndilega geta ekki ann-
að en farið að skellihlæja þegar
eitthvað rifjast upp fyrir mér.
Eina sem ég get huggað mig
við er að sorgin sem ég upplifi
núna er tilkomin frá góðum
stað, ég á varla eina slæma
minningu um þig. Hún einkenn-
ist frekar af því að sakna þess
sem hefði getað orðið; allra frá-
bæru stundanna sem við hefð-
um getað átt saman. Það var
svo margt eftir ógert.
Langflestar sögurnar um þig
eru sögur sem ég hugsa að best
væri fyrir alla að héldust innan
vinahópsins, þær munu örugg-
lega smám saman fá að koma í
ljós síðar meir. Það er einföld
staðreynd að í gegnum alla vin-
áttu vinahóps okkar eru lang-
skemmtilegustu og eftirminni-
legustu sögurnar tengdar þér.
Ég hef reynt að festa fingur
á því hvenær við kynntumst í
raun og veru fyrst. Verandi
báðir Eyjapeyjar, sem báðir
stunduðu fótbolta og handbolta,
þá rennur þetta allt saman í
eitt. Ég hugsa að þú hafir verið
eini vinur minn sem ég get ekki
rifjað upp nákvæmlega á hvaða
tímapunkti við urðum vinir, þú
hefur einhvern veginn bara
alltaf verið til staðar.
Þinn helsti kostur (átta ég
mig á núna, fyrir mánuði hefði
ég kallað það þinn helsta ókost)
var að maður var í raun aldrei
spurður að því hvort maður
vildi vera vinur þinn. Þú varst
til dæmis ekki sá sem hringdir
með góðum fyrirvara til að fá
gistingu þegar þú komst til
Reykjavíkur, þú hringdir bara
dyrasímanum og spurðir hvar
þú mættir setja ferðatöskuna,
eða réttara sagt sagðir mér
hvar ég gæti sett ferðatöskuna
þína.
Við deildum nánast alveg
sama húmor, alltaf þegar mað-
ur hitti þig gat maður verið
viss um að það yrði mikið hleg-
ið. Síðasta minningin mín um
þig er t.d. þegar við öskruðum
af hlátri yfir einhverri fárán-
legri hettupeysuhugmynd síð-
asta kvöldið sem við hittumst.
Þetta síðasta kvöld hverfur
mér hreinlega bara ekki úr
minni. Þú varst svo mikið hress
og skemmtilegur. Að því sögðu
þá fór svo sem aldrei lítið fyrir
þér, þinn persónuleiki naut sín
hvergi betur en þegar þú varst
umkringdur góðum vinum að
gera sér glaðan dag.
Ég er svo þakklátur fyrir
þetta kvöld og þennan dag, það
hefði verið svo alltof auðvelt að
slá því á frest.
Það er svo skrýtið að hugsa
til þess að við munum ekki hitt-
ast svona framar, ef maður
hefði bara kunnað að meta al-
mennilega þessar stundir.
Hvíldu í friði elsku Kolli
minn.
Takk fyrir öll hlátursköstin í
gegnum tíðina. Takk fyrir að
hafa upphaflega ekki spurt mig
hvort ég vildi vera vinur þinn.
Takk fyrir allar geggjuðu
minningarnar sem eru mér svo
mikilvægar þessa dagana.
Vildi bara óska að þær hefðu
getað orðið fleiri.
Hjálmar Ragnar
Agnarsson.
Að sýna öðrum persónulegan
áhuga og eftirtekt, að hrósa og
hafa þannig jákvæð og hvetj-
andi áhrif á okkur samferða-
fólkið þitt er það fyrsta sem
kemur upp í hugann er ég
hugsa til þín, minn kæri vinur.
Þú varst ófeiminn við að hrósa
og gerðir það af einlægni og
áhuga og með þér leið manni
alltaf vel.
Þú varst öðlingur sem vildi
öllum vel, skemmtilegur með
eindæmum og hafðir jákvæð
áhrif á allt og alla í kringum
þig. Þú varst frábær í hóp og
nauðsynlegur. Á augabragði
gastu breytt erfiðum degi í
góðan með því að lesa aðstæður
betur en aðrir og slá á réttu
strengina. Þú varst til dæmis
fljótur að lesa mig, kunnir vel á
mig og mína sérlund og varst
manna færastur að eiga við
hana. Og það sem ég þurfti oft
á því að halda, sérstaklega
fyrstu árin, og fyrir það verð
ég þér ávallt þakklátur. Ég er
ekki viss um að ég hefði enst
þessi ár í þjálfun án þín.
Menningin í liðinu okkar,
andinn og samkenndin eru und-
irstöður þess árangurs sem við
höfum náð undanfarin ár. Það
að menn þori að segja sína
skoðun umbúðalaust, séu
óhræddir við að gera mistök,
ófeimnir við að taka hver utan
um annan og tjá hver öðrum
væntumþykju er nokkuð sem
þú átt svo stóran þátt í. Þetta
var þér eðlislægt, einlæg fram-
koma þín, sem þú hafðir ekkert
fyrir, og við hinir lærðum og
tileinkuðum okkur.
Það er svo fjarstæðukennt
að komið sé að kveðjustund, líf-
ið var rétt að byrja og svo
margt ógert. Meira en lítið
ósanngjarnt, rétt eins og dauð-
inn er alltof oft. Ég á eftir að
sakna þess að hitta þig ekki
framar, fá faðmlag, sjá þig
brosa og heyra þig hlæja.
Hvíldu í friði kæri vinur.
Fjölskyldu og vinum sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Arnar Pétursson.
Kolla þekktum við hjónin vel.
Hann spilaði frá barnsaldri
með sonum okkar í íþróttum og
var góður vinur þeirra. Kolli
var þannig að öllum þótti vænt
um hann. Hann var alltaf
skemmtilegur og gefandi.
Ég var í handboltaráði þegar
Kolli var að stíga sín fyrstu
skref í meistaraflokki. Það var
frábært að hafa hann og gátum
við alltaf treyst á hann, bæði í
markinu og félagslega. Kolli
kom síðan til starfa hjá okkur
hjónum á hótelinu um haustið
2013. Það var gott að fá hann í
hópinn, verið var að stækka
hótelið og fór hann strax í
framkvæmdirnar. Samstarfs-
menn Kolla voru kappsfullir
handboltaáhugamenn, eins og
hann. Gengu framkvæmdirnar
vel og kepptust allir við að
ljúka þeim á tilskildum tíma.
Kolli kom til mín og bað um frí
daginn eftir. Það var auðsótt
mál enda 1. maí, frídagur
verkamanna. Stuttu síðar komu
samstarfsmenn Kolla til mín og
voru alvarlegir á svip. Alls ekki
gengi að hann fengi frí. Ég
skildi það ekki í fyrstu en var
leiddur í allan sannleikann um
að nú væri einvígi í gangi gegn
Val, úrslitaleikurinn á morgun,
1. maí. Kolli hefði aldrei áður
fengið frí á leikdegi og alltaf
varið eins og berserkur. Þessu
mætti ekki breyta. Ég bar
þetta undir Kolla, sem sá strax
vitið í þessu og vann samvisku-
samlega allan 1. maí, eins og
ávallt. Leikurinn vannst og
ÍBV varð Íslandsmeistari þetta
tímabil. Kolli átti stóran þátt í
þeim sigri.
Eitt síðasta verk Kolla var
að vera þulur á kappleik í Eyj-
um. Þetta er árlegur og glæsi-
legur viðburður, stjörnuleikur
Gleðigjafanna. Af þeirri nær-
færni og kímni sem Kolla var
gefin lýsti hann hverju glæsi-
afreki keppenda með miklum
tilþrifum þannig að engum
áhorfanda gat dulist að snill-
ingar væru þar á ferð. Þarna
var Kolli í essinu sínu.
Ein síðustu samskipti mín
við Kolla voru langt og gott
samtal við hann nokkrum dög-
um fyrir andlát hans. Kolla leið
vel. Hann var næturvörður á
hótelinu og hugðist jafnframt
vinna með bróður sínum í
ferðaþjónustunni næsta sumar.
Hann var bjartsýnn og jákvæð-
ur. Kolli var einlægur í spjall-
inu og kom vel fram væntum-
þykja hans til móður sinnar.
Við hjónin viljum votta henni,
bróður hans og afa sem og fjöl-
skyldunni allri okkar dýpstu
samúð. Við munum alltaf minn-
ast Kolla eins og hann var,
brosandi og lét öllum líða vel í
návist sinni. Blessuð sé minn-
ing hans.
Magnús (Maggi) og Adda.
Elsku Kolli minn.
Það er óskiljanlegt og óbæri-
legt að þú sért hrifsaður burt í
blóma lífsins, þú sem áttir eftir
að gera svo margt.
Kolli og Sara Rós litla systir
mín voru par í fimm ár, þannig
kynntumst við. Þau byrjuðu
saman á afmælisdegi Kolla 30.
nóvember 2008 og strax um jól-
in var hann „fluttur“ inn á Ás-
hamar 12. Það er ekki annað
hægt að segja en að hann hafi
verið einn af fjölskyldunni frá
upphafi með sitt glaðlega fas,
alltaf til í að hjálpa og vera með
í öllu, hann var alltaf að fíflast
og djóka en svo datt hann í
þann gírinn að vera svo einlæg-
ur og indæll, hægt var að tala
um allt milli himins og jarðar
við hann, honum fannst gaman
að spjalla og pæla í hlutunum.
Eitt sinn kom hann í barna-
afmæli til okkar, leit yfir borðið
og sá þar gulrótarköku, leit á
mig og sagði: „Gerðirðu ekki
örugglega tvær?“
Honum fannst gott að borða
og talaði nú einhvern tíma um
að verða kokkur.
2013 skildu svo leiðir en
hann hætti aldrei að vera í
sambandi við okkur og lét okk-
ur alveg heyra að hann saknaði
okkar og við hefðum reynst
honum vel.
Við fylgdumst með honum í
boltanum og hittumst af og til
en það var líka svo einstakt að
þó að við hefðum ekki hist um
nokkurn tíma var alltaf faðmlag
og tekinn upp þráður eins og
við hefðum hist í gær.
Núna síðustu mánuði var
hann að vinna á Hótel Vest-
mannaeyjum og við systurnar á
Einsa kalda sem er með aðset-
ur a hótelinu og bestu vakt-
irnar voru þegar við vorum að
loka og ganga frá og Kolli var
að gera klárt fyrir morgunmat-
inn. Þá fór sko Kolbvélin í
gang, gamla flotta tónlistin sett
í botn og sungið hástöfum eins
og honum einum var lagið.
Ó Guð, hvað ég á eftir að
sakna þín.
Elsku vinur, að spjallið sem
við áttum þriðjudaginn 19. des-
ember hafi verið það síðasta í
bili hefði ég aldrei trúað.
Það var svo dýrmætt að hafa
kynnst þér, takk fyrir allar
góðu stundirnar, sönginn, tón-
listina, sögurnar, glauminn,
glensið og góðu þéttu faðmlög-
in sem þú notaðir óspart.
Þú varst einstakur og það
var svo auðvelt að þykja vænt
um þig.
Elsku Inga, fjölskylda og
vinir, ég sendi ykkur mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Megi
almættið styrkja ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
Elva Björk
Einarsdóttir.
Kveðja frá Handknattleiks-
ráði ÍBV.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér,
skrítið stundum hvernig lífið er.
Eftir sitja margar minningar,
þakklæti og trú.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Einstakur karakter, einstak-
ur leikmaður, einstakur fé-
lagsmaður. Þannig var hann
Kolli okkar.
Það sló þögn á samfélagið
hér í Eyjum um jólin þegar
fregnir bárust af því að Kolli
hefði orðið bráðkvaddur að
heimili sínu og væri ekki lengur
meðal okkar. Ungur maður,
sem hafði gert svo margt en
átti jafnframt svo margt ógert,
hrifinn brott eins og hendi væri
veifað.
Kolli hóf ungur að æfa og
keppa með ÍBV, bæði í knatt-
spyrnu og handknattleik. Þegar
nálgast fór meistaraflokk varð
handboltinn fyrir valinu og lék
hann fyrsta meistaraflokksleik
sinn í handboltanum árið 2006,
þá 17 ára. Kolli lék alls 279
leiki fyrir meistaraflokk ÍBV
og var í lykilhlutverki þegar
liðið vann 1. deild karla árið
2013, varð Íslandsmeistari árið
2014 og bikarmeistari árið
2015. Árið 2017 söðlaði Kolli
um og hafði vetrardvöl á höf-
uðborgarsvæðinu og lék með
Aftureldingu í eitt tímabil. En
hugurinn leitaði aftur heim og
á vordögum 2018 ritaði Kolli
undir nýjan samning við ÍBV
og flutti heim á ný, við mikla
ánægju okkar sem koma að
handboltanum í Eyjum.
Kolli hafði einstakt lag á að
gleðja okkur, hvort sem það
var með leik sínum á hand-
boltavellinum eða söng sínum
utan vallar. Yfirleitt var Kolli
hrókur alls fagnaðar og stjórn-
aði meðal annars af röggsemi
sigursöngnum „Slor og skítur“
eftir sigurleiki fyrir framan
stuðningsmenn ÍBV. Skipti þá
ekki alltaf máli hvort Kolli
hefði spilað mikið í leiknum,
sigurinn var það sem skipti
Kolla og okkur í ÍBV mestu
máli og skyldi fagnað að okkar
sið.
Elsku Kolli okkar. Takk fyr-
ir allar minningarnar, stundirn-
ar innan og utan vallar. Takk
fyrir að leyfa okkur að kynnast
þér. Minning þín mun lifa um
ókomna tíð í hjörtum okkar og
annarra stuðningsmanna ÍBV.
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við fjölskyldu Kolla,
vinum hans og ættingjum. Hvíl
í friði.
Fyrir hönd Handknattleiks-
ráðs ÍBV,
Davíð Þór Óskarsson.
Kveðja frá ÍBV íþróttafélagi.
Þessi dagur er félaginu okk-
ar og samfélaginu öllu í Eyjum
erfiður því góður ÍBV-ari er
borinn til hinstu hvílu. Hann
Kolli hefur leikið handbolta
með ÍBV nær alla sína tíð,
hann hefur spilað fótbolta með
KFS í mörg ár og núna síðustu
sumur hefur hann verið til taks
ef meistaraflokk félagsins í fót-
bolta hefur vantað markmann á
æfingar eða í leiki. Hann er
fjórði leikjahæsti leikmaður
handboltans frá upphafi, en
hann spilaði sinn fyrsta leik
með meistaraflokki sautján ára
gamall. Ásamt þessu hefur
hann verið markmannsþjálfari
hjá félaginu og vallarstarfs-
maður eitt sumar.
Það er hægt að segja margt
fallegt um hann Kolla okkar en
félagið hefur alltaf litið á hann
sem eitt af börnum sínum, hann
hefur næstum búið á íþrótta-
svæði félagsins og allt hand-
boltafólk okkar þekkir hann því
vel. Kolli hefur ávallt verið öll-
um góður, ávallt brosmildur og
alltaf til í grínið. Félagsmenn
söknuðu hans mikið á síðustu
leiktíð þegar hann spilaði með
Aftureldingu því hann var mik-
ill stemningsmaður og góður
liðsmaður.
Yngri leikmenn félagsins
sóttu töluvert í að tala við Kolla
því hann kom ávallt eins fram
við alla og gott var að hlæja
með honum, hann leiðbeindi
mikið markmönnum félagsins
og fékk hina leikmennina með
sér í lið til að gera góða mark-
menn betri. Meistaraflokksleik-
menn félagsins sakna hans
mikið, en hann var góður liðs-
félagi innan sem utan vallar.
Það var alltaf stutt í glens og
grín hjá Kolla í öllum þeim
verkefnum sem félagarnir
þurftu að sinna.
Kolbeinn Aron Arnarson
mun ávallt eiga stórt pláss í
ÍBV-hjörtum okkar. Um leið og
við þökkum honum fyrir fram-
lag sitt til íþróttanna hér í
Vestmannaeyjum vottum við
móður hans, Einari Birgi og
fjölskyldu, afa hans, vinum og
leikmönnum meistaraflokka fé-
lagsins sem og öllum sem um
sárt eiga að binda innilega
samúð. Megi guð og góðar
vættir styrkja ykkur öll á sorg-
artímum.
Fyrir hönd ÍBV íþrótta-
félags,
Dóra Björk
framkvæmdastjóri.
Kolbeinn Aron
Arnarson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR E. GUÐMUNDSSON,
M.A., fv. framkvæmdastjóri
Húsnæðisstofnunar ríkisins,
Raufarseli 11, Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut 6. janúar, verður
jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðvikudaginn 16. janúar
klukkan 13.
Guðrún Helga Sigurðard. Friðrik Friðriksson
Benedikt Sigurðsson
Kjartan Emil Sigurðsson
Aldís Eva Friðriksdóttir
Dagur Páll Friðriksson
Emelía Rut Viðarsdóttir
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR ÞÓRARINSDÓTTIR,
Kambaseli 29,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
miðvikudaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá Seljakirkju fimmtudaginn 17. janúar
klukkan 13.
Þórarinn Már Sigurðsson Ingebjörg Sigurbjörnsdóttir
Ragnhildur Þórarinsdóttir
Sigríður Þyrí Þórarinsdóttir Þórir Már Ólafsson
Atli Már Þórarinsson Dýrleif Sveinsdóttir
og barnabarnabörn
Kærar þakkir fyrir alúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar systur minnar,
SIGRÍÐAR INGIBJARGAR
ÞORGEIRSDÓTTUR,
kennara,
Hæringsstöðum, Árborg.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjallatúns í
Vík og Ljósheima á Selfossi.
Fyrir hönd vandamanna,
Sólveig Antonía Þorgeirsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is