Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Blaðsíða 14

Á r m a n n J a k o b s s o n
14 TMM 2013 · 3
sér fátt um finnast; hún veit sem er að rán, bankar, vextir og fégræðgi eru
hjóm eitt hjá því mikilvæga verkefni að vera hinn upprétti maður. Svo náðum
við eins langt vestur og unnt var með góðu móti. Þá reyndi ég að snúa við
lipurlega og án þess að þvinga hana. Því ég veit hvað gerist ef frænku minni
mislíkar. Þá tjáir hún reiði sína hátt og hömlulaust. Og þetta var hennar ferð
en ekki mín.
Við stóðum lengi kyrr. Frænka mín virti fyrir sér umhverfið þögul, eins og
David Attenborough að hvísla um hegðun dýranna, hvíslið í honum er svo
viðkvæmt og fallegt, eins og honum finnist svo ofur mikilvægt að trufla ekki
dýrin, en hún gekk enn lengra og sagði ekki eitt einasta orð, horfði aðeins og
lét ekkert uppskátt um hvað henni fyndist. Nákvæmlega eins var móðir mín
á seinustu gönguferðum okkar tveggja, rétt áður en frænka mín fæddist, þá
gengum við líka mjög hægt og áttum bæði erfitt með að segja neitt.
Frænka mín horfði á heiminn án þess að fella neina dóma eða taka nokk-
urn þátt í honum með áhorfinu. Stóð lengi kyrr, svo lengi að það var engu
líkara en hún vildi reyna á þolinmæði mína en ég stóðst prófið í þetta sinn og
skildi aldrei þessu vant að við værum ekki stödd í ljóðinu Fylgd og þetta væri
hvorki staður né stund til að segja barninu að selja ekki landið úr hendi sér,
ég skipti engu máli, hún væri aðalpersónan í þessari sögu. Svo allt í einu gekk
hún af stað aftur, hægt og rólega, og ég með í sama takti. Austur í þetta sinn. 
Feminine
Þegar mamma dó lét hún eftir sig úlpu sem hún hafði keypt en ekki náð að
nota. Mér fannst synd að henda henni og mátaði hana og hún passaði. En
þegar ég var búinn að ganga í henni um hríð sá ég að inni í úlpunni á bakinu
var merki og á stóð: Feminine. Þetta var semsagt kvenúlpa og þá fór ég að
hugsa hvort ég væri tæknilega séð orðinn klæðskiptingur. Ég fór að horfa
laumulega í kringum mig og rannsaka hvort aðrir góndu nú á mig eins og ég
væri Þór mættur í jötnabrúðkaup í kvenmannsklæðum.
Ég sagði ýmsum frá þessu. Allir voru sammála um að það sæist ekkert
á flíkinni að hún væri „feminine“; ýmir höfðu raunar miklar áhyggjur af
því að ég hefði áhyggjur enda er fólk almennt umhyggjusamt. Eitt andartak
íhugaði ég að kæra Red//Green fyrir vörusvik. Þeir stærðu sig af því að selja
kvenlegar vörur en kvenleikinn væri þó hvergi sýnilegur. En á hinn bóginn
hafði þessi ósýnilegi kvenleiki vörunnar þó gert hana heldur notadrýgri fyrir
mig og það er alveg nóg um kvartanir og kveinstafi á Íslandi. Eða eins og
Ketill Jensson söng í óperunni forðum: Kvartanir þínar og kveinstafir hrinda
mér frá þér.
Nú var gott að vera ekki eins og Flosi á Svínafelli. Eins og allir muna
fór hann alveg í kerfi út af silkislæðum sem Njáll ætlaði að gefa honum
á Þingvöllum þegar ná átti sáttum fyrir víg Höskuldar Hvítanessgoða og
hrapaði að þeirri ályktun að þetta væru kvenslæður þó að Egill Skalla-