Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Síða 67

S t r í ð n i s p ú k i n n á S k e r i n u
TMM 2013 · 3 67
enda haustbirtan og skýjafar töfrandi. Vestmannaeyjar í dularfullri móðu í
suðri, fjöllin í norðri að hálfu hulin skýjum og nokkrum sinnum létu hálfir
eða heilir regnbogar sjá sig. Myndavélin hans var sjaldan eins mikið notuð
og á þessari leið. Komum við hjá Seljalandsfossi sem var með fallegasta móti,
héldum síðan austur að Þorvaldseyri. Sáum heimildamyndina sem þar er
sýnd um hetjulega baráttu bænda við að þrauka meðan gosið undir Eyja-
fjallajökli stóð yfir með tilheyrandi öskufalli og hreinsunarstarfið og endur-
reisnina í kjölfarið. Magnaður staður, Þorvaldseyri, og aðdáunarvert hvernig
fólkið þar sá ný tækifæri í þessum miklu náttúruhamförum. Þaðan var
brunað aftur í bæinn án viðkomu. Komum um sexleytið, pása til klukkan
átta þegar Houellebecqkvöldið átti að hefjast á Kaffi Sólon.
Við Eydís sóttum hann rétt fyrir klukkan átta, hann var kominn niður,
tilbúinn og jákvæður fyrir kvöldið. Dagskráin var þannig að ég átti að kynna
hann stuttlega, ræða við hann í um það bil hálftíma (og Torfi Tulinius að
túlka), síðan áttum við tveir að lesa kafla úr þýðingu minni á Kortinu og
landinu og loks áttu þeir Hallgrímur Helgason að lesa nokkur ljóð, hann á
frummálinu og Hallgrímur nýjar þýðingar sínar á sömu ljóðum. Það er ekki
auðhlaupið að því að þýða ljóð Houellebecqs, því hann notar yfirleitt hátt-
bundin form þótt yrkisefnin séu gjarna afslöppuð og jafnvel hversdagsleg, en
Hallgrímur þýddi þau hreint frábærlega.
Stíf skoðunarferðin gerði það að verkum að við höfðum ekki undirbúið
okkur mjög mikið, en við höfðum þó rætt í stórum dráttum hvernig við
ætluðum að hafa þetta. Þegar á staðinn var komið var salurinn troðfullur af
fólki, eins og við mátti búast. Skyndilega vildi hann breyta fyrirkomulaginu,
lesa ljóðin og kaflana og að við ræddum saman eftir það. Allt í sóma, það
gekk ágætlega, þeir Hallgrímur lásu ljóðin og síðan við Houellebecq úr
Kortinu og landinu, en brátt kom í ljós að hljóðkerfið var ekki að virka sem
skyldi og að fólk aftast í salnum heyrði lítið sem ekkert. Í samtalinu okkar
á milli reyndum við að tala betur í hljóðnemana og það hreif. Samt heyrðist
mér fólk almennt (það sem heyrði …) vera ánægt með kvöldið og í lokin
áritaði hann bækur fyrir fjölda fólks. Í millitíðinni hafði hann þó fengið
sér sígarettu úti á svölum og rabbað aðeins við nokkra íslenska kollega og
bókmenntaunnendur. Einn þeirra gerðist jafnvel svo aðgangsharður að ég
varð að stoppa hann af til að ná Houellebecq frá honum til að hann gæti
áritað fyrir fólkið sem beið hans í langri röð.
Á eftir fórum við með honum að borða á Sushi samba veitingastaðinn
(einn fárra staða sem opinn er virka daga eftir tíu á kvöldin í Reykjavík …)
þar sem við fengum okkur að borða og renndum ljúffengum matnum niður
með ágætu ítölsku hvítvíni. Þegar við vorum að fara þekkti einn þjónanna
hann í sjón (sá var franskur) og bað hann að árita einhvers konar frægra-
mannavegg (wall of fame) sem þar er. Það gerði hann góðfúslega, en ekki veit
ég hvaða önnur nöfn voru fyrir, sýndist þau vera þrjú eða fjögur.