Ófeigur - 01.05.1946, Blaðsíða 6

6
Ó F E I G U R
störfum, bundnir við skylduverk sín. Daníel Ágústínus-
son virðist hafa boðað fundinn símleiðis, og gat ekki um
annað umræðuefni en kosningaspjall. Hermann Jónasson
mun hafa verið þess langminnungur, að þegar þeir félagar
höfðu gert sig líklega til að vilja draga flokkinn inn á
byltingabraut með Héðni Valdimarssyni, hafði Jón Árna-
son risið til andstöðu og bjargað flokknum frá vansæmd
og tjóni. Lítill vafi er á, að ef Jón Árnason hefði fengið
að vita um glapræði það, sem Hermann Jónasson starfaði
hér að, hefði hann bent á hættuna, að byrja erfiða kosn-
ingasókn með því, að hefja vonlausa hríð á hendur Þing-
eyingum, í því skyni að fá þá til að hlýða framandi fyrir-
skipunum. En Hermanni Jónassyni tókst að komast hjá
að heyra aðvörun Jóns Árnasonar, með því að hafa fund-
inn á þeim tíma, þegar hann er einna mest bundinn við
skyldustörf í bankanum. Hermann virðist hafa hraðað
fundinum af skiljanlegum ástæðum. Samþykktin virðist
hafa verið gerð af 10—11 mönnum, nálega eingöngu af því
fólki, sem hefir brotið heit og stefnu flokksins missirum
og árum saman, í fánýtri von um að geta komið mönnum
í ráðherrastóla með Áka og Brynjólfi. Þrír af stofnend-
um flokksins, Sigurður Kristinsson, Guðm. Guðmunds-
son og Hilmar Stefánsson neituðu að taka þátt í tilræðinu.
Eftir að atkvæðagreiðsla hafði farið fram, kom Vilhjálmur
Þór á fundinn og lýsti yfir, að hann myndi ekki hafa fylgt
tillögunni.
„Bókun“ þeirra félaga er geíð eftir pöntun frá Eysteini
Jónssyni, þegar hann sá, að hann myndi ekki geta beygt
Þingeyinga undir ákvarðanir úr Reykjavík, nema með
því að beita nokkurri sviksemi. Af þeim ástæðum er höfð
leynd um fundinn í Reykjavík, Jón Árnason leyndur til-
efninu, „bókuninni“ haldið leyndri fyrir fundarmönnum
í Skógurn og á Laugum, og síðan reynt að styrkja málstað-
inn með falsaðri frásögn norður í landi.
Eysteinn Jónsson reyndi að hafa úrslitaáhrif á fulltrú-
ana á Laugum með því að segja þeim, að forystumenn
Sambandsins væru fremstir í samsærinu gegn frelsi Þing-
eyingá. En hið sanna var, að Aðalsteinn Kristinsson og
Jón Árnason voru ekki á fundinum, en Sigurður Kristins-
f