Ófeigur - 01.05.1946, Blaðsíða 13

Ó F E I G U R
13
XIII.
Þegar þessu fór fram voru vinir kommúnista í Fram-
sóknarflokknum mjög starfandi að því, að komast norður
í Þingeyjarsýslu, meðan ég væri önnum kafinn við lausn
fjárskiptamálsins, og freista að fá annan frambjóðanda til-
nefndan í minn stað. Líkaði þeim félögum stórilla, að
Karl Kristjánsson hafði frestað ákvörðun þess máls um
eina viku, svo að ég mætti vera á þeim fundi. Þar að auki
töldu þeir framgang fjárskiptamálsins sýna, að ég væri
óhæfur fulltrúi fyrir sýsluna. Þeir töldu sannað, að ég
hefði rætt málið við menn úr stjórnarliðinu, t. d. við
Pétur Magnússon, Jón á Akri o. ifl., en þetta töldu þeir
merki um léttúð og andvaraleysi í stjórnarandstöðunni.
Hefir verið reynt að halda því fram við Þingeyinga, að
lausn fjárskiptamálsins væri mér til vansæmdar. Auk þess
væri mér ekkert að þakka í því efni, og sigurinn væri bezt
notaður til tryggðarofa milli mín og samherja minna í
Þingeyjarsýslu. Þessi röksemdafærsla er táknandi fyrir
hugsunarhátt kommúnistavinanna í Framsóknarflokkn-
um. Ég hefi fyrstur þingmanna haldið fram fjárskipta-
stefnunni, sem höfuðbjargræði í pestarmálinu. Ég hefi
verið verkstjóri við lausn málsins hjá stjórnarvöldun-
um í þrjú skipti. Ég hefi rutt brautina og komið á fjöl-
þættu sambandi til stuðnings málstaðnum, bæði í héraði
og sunnan heiða. Vitaskuld hafa margir aðrir menn lagt
góðan hlut til málsins. En minn hluti er þó það mikill,
að fullyrða má, að nú myndi óvænlega horfa í mörgu býl-
inu í Þingeyjarsýslu, ef ég hefði ekki sinnt þessu máli
meira en Ólafur Jónsson í Gróðrarstöðinni á Akureyri.
Ástæðan til þess, að viðhorf okkar Eysteins Jónssonar
til fjárskiptamálsins er svo ólíkt er hin sama, sem orsakaði
mismunandi viðhorf hinna tveggja kvenna í dómi Saló-
mons. Annarri konunni þótti vænt um hið umdeilda
barn. Hin vildi stela því. Þegar ég vinn þrjú ár að þessari
lausn fjárskiptamálsins, sem nú er fengin, þá sé ég í anda
þúsund ára gamlar sauðjarðir, Voga, Arnarvatn, Hallgeirs-
staði, hinn gamla bústað Tryggva Gunnarssonar, til að
nefna aðeins þrjú dæmi. Ég sé bústofninn allan hruninn