Skessuhorn - 25.11.2015, Síða 30

MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 201530
Opnunartími um jól og áramót í
íþróttamannvirkjum Borgarbyggðar 2015
Sundlaugin í Borgarnesi
23. des. Þorláksmessa, opið 6:00 - 18:00
24. des. Aðfangadagur, opið 6:00 - 11:00
25. des. Jóladagur, lokað
26. des. Annar í jólum, lokað
31. des. opið, 6:00 - 11:00
1. janúar 2016, lokað

Sundlaugin á Kleppjárnsreykjum
21. des. opið 8:30 - 16:00
22. des. opið 8:30 - 16:00
23. des. Þorláksmessa, opið 8:30 - 16:00
24. des. Aðfangadagur, lokað
25. des. Jóladagur, lokað
26. des. Annar í jólum, lokað
27. des. lokað
28 des. 8:30 - 16:00
29. des. opið 8:30 - 16:00
30. des. opið 8:30 - 16:00 og 20:00 – 22:00
31. des. lokað
1. janúar 2016, lokað

Sundlaugin á Varmalandi lokuð
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
5
„Ég leysi af á sjúkrabílnum á sumrin
og er á bakvakt á veturna með skól-
anum,“ segir Þorgerður Erla Bjarna-
dóttir. Hún stundar nám í búvísind-
um við Landbúnaðarháskóla Íslands
á Hvanneyri en er sjúkrabílsstjóri
við Heilbrigðisstofnun Vesturlands
í Borgarnesi. Blaðamaður opinberar
fávisku sína og biður hana að útskýra
muninn á því að vera neyðar- og
sjúkraflutningamaður. „Til að verða
neyðarflutningamaður þarf fyrst að
klára grunnnám í sjúkraflutningum
og afla sér þriggja ára starfsreynslu.
Þá má bæta við sig aukinni mennt-
un, neyðarflutningum. Næsta stig
þar fyrir ofan er bráðatæknir, en það
nám er ekki kennt hér á landi. Mun-
urinn á þessu er að neyðarflutninga-
maður má til dæmis sjúkdómsgreina
ítarlegar en sjúkraflutningamaður,
sinna meiri lyfjagjöf og fleira í þeim
dúr. Ábyrgðin eykst svo enn frekar
ef maður lærir til bráðatæknis,“ út-
skýrir hún.
Var yngstri sjúkra-
flutningamaður landsins
Þrátt fyrir að vera aðeins 25 ára hef-
ur Þorgerður starfað við sjúkraflutn-
inga í bráðum sjö ár. „Ég varð nú
yngsti sjúkraflutningamaður landsins
þegar ég byrjaði á sínum tíma og þar
að auki kona. Fyrstu þrjú árin keyrði
ég sjúkrabílinn bara heim úr útköll-
um því ég var ekki nógu gömul til að
taka leigubílaprófið, sem maður þarf
að hafa að mega flytja sjúklinga,“
segir Þorgerður.
En hvernig kom til að hún, þá 18
ára gömul, tók sér þetta starf fyr-
ir hendur? „Þó það hljómi eins og
algjör klisja, þá vil ég geta hjálpað
fólki,“ segir Þorgerður; „og vera und-
irbúin að takast á við aðstæður sem
aðrir geta kannski ekki tekist á við.
Ef maður kemur inn í aðstæður þar
sem fólki líður illa og getur hjálpað
því, þá er maður að gera gagn,“ segir
hún en bætir því við að hún sé hálf-
partinn uppalin í þessu starfi. „Pabbi
er sjúkraflutningamaður, ég tók eig-
inlega við af honum,“ segir hún og
brosir. „Þar að auki hafa báðir föður-
bræður mínir unnið við þetta.“
Starfið getur verið erfitt
Þorgerður kveðst vera mjög ánægð í
starfi. „Þetta er yndisleg vinna. Það
er kannski ljótt að segja að mér
þyki þetta gaman, ég vil ekki vera
kölluð út en mér finnst það engu að
síður gaman,“ segir hún og brosir.
„Það er alltaf ánægjulegt ef útkall
sem lítur út fyrir að vera alvarlegt
í fyrstu er það ekki þegar komið er
á staðinn. Sem betur fer eru mörg
útköllin minni háttar,“ segir Þor-
gerður en viðurkennir að auðvi-
tað geti fylgt starfinu nokkuð álag,
það sé hluti af því. Hún hafi til að
mynda lent í því að þurfa að flytja
ættingja sína en frá fyrsta degi gert
sér grein fyrir því að sú staða gæti
komið upp. Slíkum tilfellum verði
að sinna með sama hætti og öllum
öðrum. „Ég hef til að mynda flutt
báðar ömmur mínar en maður
verður að sinna öllum útköllum af
sömu fagmennskunni, sama hvaða
andlit er á manneskjunni,“ segir
hún. „En að vinna á sjúkrabílnum
er alls ekki fyrir alla. Þeir sem ætla
sér að vinna við þetta og finna sig
í þessu venjast starfinu fljótt. Svo
eru aðrir sem gengur illa að venjast
þessu og þeir endast sjaldnast lengi
og er alls engin skömm af því. En
mér persónulega finnst þetta ekk-
ert tiltökumál.“
Stefnir í læknisfræði
En hvað ber nánasta framtíð í skauti
sér fyrir Þorgerði? „Ég ætlaði alltaf
að verða læknir og ætla mér enn, það
er bara spurning hvenær ég kemst
inn,“ segir hún og brosir. Hins veg-
ar kveðst hún ætla að byrja á því að
útskrifast úr búvísindanáminu frá
LbhÍ næsta vor. „Að því loknu stefni
ég að því að verða einhvers konar
læknir, hvort sem ég kem til með að
lækna menn eða önnur dýr. Reynsl-
an af sjúkrabílnum mun án efa nýt-
ast mér þar, sama hvers konar lækn-
isfræði verður fyrir valinu,“ segir
Þorgerður að lokum. kgk
Alltaf ánægjulegt þegar útköllin eru ekki alvarleg
Þorgerður Erla Bjarnadóttir neyðarflutningamaður.