Skessuhorn - 25.11.2015, Side 67

MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 2015 67
í jeppasafarí um eyðimörk, fengum
að fara á bak á úlfalda og fleira. Næst
fórum við til Tælands þar sem við
skoðuðum aðeins lífið í Bangkok. Það
var rosaleg upplifun, þar er ofboðs-
lega mikið af fólki og allt á iði. Fólkið
var samt svo rólegt og andrúmsloftið
gott. Þegar ég gekk um götur Bang-
kok upplifði ég mig eins og ég væri
í tölvuleik. Maður varð að horfa vel
fram fyrir sig bæði vegna fjölda fólks-
ins og af því það var endalaust af hinu
og þessu á götunum og gangstéttun-
um. Við þurftum að beygja okkur
undir rör og allskonar dót sem varð
á vegi okkar, svo voru börn oft á göt-
unum að borða matinn sinn bak við
matvagna þar sem í einhverjum til-
vikum foreldrar þeirra voru að selja
mat og ávexti á götunum. Umferðin
var svo annar handleggur. Það virt-
ust ekki vera neinar umferðarreglur,
fólk bara keyrði einhvern veginn og
við furðuðum okkur á því að verða
ekki vitni að neinum árekstri. Við
spurðum einn leigubílstjóra hvernig
þetta virkaði, þegar allir keyra bara
einhvern veginn. Hann sagði að fólk
þyrfti bara að sýna þolinmæði því að
maður myndi alltaf komast á leiðar-
enda, það gæti bara tekið smá tíma.
Þetta var frekar ólíkt andrúmsloftinu
hér heima ein einmitt eitthvað sem
maður ætti klárlega að tileinka sér,”
segir Gróa og hlær.
Fór í þriggja daga
bakpokaferð
Eftir að hafa skoðað Dubai og Bang-
kok hófst aðal hluti ferðarinnar, bak-
pokaferð í Chiang Mai. Það ferða-
lag var mikil upplifun fyrir þær vin-
konurnar en bakpokaferðalagið sjálft
stóð yfir í þrjá daga og tvær nætur.
„Þarna voru stór fjöll allt í kring og
tré út um allt, virkilega fallegt. Við
hittum leiðsögumanninn okkar sem
sagðist heita Ping Pong,” segir Gróa
og hlær. Hún segist samt ekki vera
viss um að þetta hafi verið hans raun-
verulega nafn, kannski hafi hann bara
valið nafn sem fólk ætti auðvelt með
að muna. „Okkur var sagt að pakka
bara því nauðsynlegasta í bakpoka því
við myndum þurfa að bera þá allan
daginn. Við vorum með heilt apótek
með okkur því við vorum svo hrædd-
ar um að verða veikar í nýjum að-
stæðum þar sem við vorum að borða
mat sem við vorum alls ekki vanar.
Við ákváðum líka að hafa með okk-
ur eina flösku af Jack Daniel’s svona
til að passa vel upp á magann okkar,”
segir Gróa og brosir.
Fóru á fílsbaki yfir á
Þær vinkonurnar gistu í litlum þorp-
um í fjöllunum. Í fyrra þorpinu voru
ekki mörg hús, þar voru kýr og íbú-
arnir ræktuðu sinn mat sjálfir „Þar
var bara sjálfsþurftarbúskapur. Svo
sváfum við eiginlega undir ber-
um himni, það var jú þak fyrir ofan
okkur en takmarkaðir veggir á hlið-
unum og það sást í gegnum þakið.
Þarna var ein ljósapera og á kvöld-
in var ansi mikið myrkur. Þá söfn-
uðust allir bara saman við varðeld,
spjölluðu og nutu þess að vera sam-
an.” Eftir fyrstu nóttina í óbyggð-
um Tælands var ferðinni með Ping
Pong haldið áfram. Áður en þau
komu að næsta gististað þurftu þau
að fara á fílsbak til að komast yfir á.
„Við vorum mjög spenntar að fara
á fílana og vorum mjög ánægðar að
sjá að vel var farið með þessa fíla,
þeir voru tveir á þessum bæ og voru
í eigu bænda þar sem höfðu erft þá.
Fílarnir voru báðir um fimmtíu ára
gamlir. Þetta var þvílík upplifun að
vera á baki fílsins en eigandi hans
stökk upp á hálsinn á fílnum. Þar sat
hann við eyrun og stjórnaði fílnum
aðallega með líkamshreyfingum sín-
um, svipað og maður gerir á hesta-
baki,” segir Gróa.
Settu símana í poka og
krossuðu fingur
Eftir ferðalagið yfir í þorp númer
tvö var vinkonunum boðið að baða
sig, sem var langþráð hjá þeim. En
baðaðstaðan sem þeim var boðið var
svæðið í ánni þar sem fílarnir höfðu
verið baðaðir. „Við þurftum bara
að baða okkur þarna, í sama vatni
og fílarnir baða sig upp úr og pissa
sjálfsagt líka í,” segir Gróa og hlær.
Síðasti dagurinn í bakpokaferðalag-
inu var 24. desember. Sá hluti ferð-
arinnar krafðist þess að fara niður
Mae Taeng ána á fleka. „Ping Pong
fékk aðstoð frá tveimur mönnum í
þorpinu og þeir bjuggu til bambus-
fleka um morguninn og við áttum
svo bara að standa á honum í þrjár
klukkustundir á leiðinni niður ánna.
Þeir settu svona prik sem stóð upp
úr flekanum, svona svo við gætum
hengt dótið okkar á svo það myndi
ekki blotna. Við vorum ekki alveg
vissar með þetta fyrst, þ.e. hvort
að þessi nýsmíðaði fleki myndi yfir
höfuð halda okkur á floti. Við vor-
um þarna með síma og myndavélar
og vorum frekar smeykar að missa
þetta allt í ána, flekinn var ekkert
sérlega traustvekjandi. Okkur var
bara sagt að setja símana í poka
og láta okkur vaða, sem við gerð-
um. Þarna stóðum við úti á fleka
í miðri á í óbyggðum Tælands og
það á sjálfum aðfangadegi. Þetta
var mjög sérstakt og þvílík upplif-
un,” rifjar Gróa upp. Þær vinkon-
urnar komust heilar úr flekaferð-
inni og komu á hótelið sitt á ný.
Áramót á paradísareyju
Áramótunum vörðu þær vinkon-
urnar á eyjunni Koh Samui sem
Gróa segir að sé algjör paradísa-
eyja. „Þar var búið að raða borð-
um á ströndina og við vorum bara
á tánum í sandinum, frekar óvenju-
legt en því sem maður á að venjast á
þessum árstíma. Við enduðum svo
kvöldið á að sleppa óska-luktum.
Okkur var sagt að ef þær myndu
takast á loft myndu óskir okkar
rætast. Okkar luktir tókust reynd-
ar ekki á loft eftir nokkrar tilraunir.
Við ákváðum bara að láta sem við
sæum það ekki,” segir Gróa hlæj-
andi að lokum. arg
MEÐ ALLT Á HREINU
NÝ LÍNA FRÁ ELECTROLUX
Verið velkomin í verslun okkar að Síðumúla 16
Opið mán - fös 8:30 - 17:00
Gróa Björg og vinkonur hennar í bakpokaferðalagi um Tæland á aðfangadag árið 2014.