Heimsmynd - 01.03.1990, Blaðsíða 24

Dulspekin hefur verið hluti af
mínu lífi alit frá því að ég man
eftir mér,“ segir Anna Herskind
sem hefur mikið velt þeim fræðum fyrir
sér og meðal annars haldið fræðslufundi
um dulspeki. „Sem barn vissi ég ýmsa
hluti sem enginn hafði sagt mér og sá og
skynjaði ýmislegt sem þeir sem umhverf-
is mig voru töldu rugl. Það voru vand-
ræði ef þurfti að sækja til mín lækni, því
ég gat aldrei svarað því hvort ég hefði
verki, stingi, ónot eða seiðing, ég gat
bara lýst líðan minni í litum. „Þetta er
svona ljósrautt með brúnum doppum inn
í.“ sagði ég kannski ef læknirinn spurði
hvernig verkimir væru. Og læknirinn leit
á mömmu með vorkunnarsvip fyrir að
eiga svona ruglaða dóttur. Það var mikið
gert grín að mér fyrir þetta. Ef ég rak
mig á spurði fólk hvernig það væri á lit-
inn og ég fór að gangast upp í athyglinni
og bulla. Svo skildist mér að þetta væri
eitthvað óeðlilegt og týndi þessu niður.
Núna veit ég að þetta var raunverulegt.
Við skynjum hluti í litum, tónum og með
lykt án þess að gera okkur grein fyrir
því.“
Anna hefur lesið mjög mikið um dul-
speki og eftirlætis dulspekingur hennar
er C.W.Leadbeater: „Ég fæ jákvæða
svörun inni í mér við því sem hann skrif-
ar. Það er aðferðin sem ég nota til að
gera það upp við mig hvort það sem ég
er að lesa hafi einhverja dýpri merkingu
eða sé bara kukl. Ég fer inn í sjálfa mig
og beiti dómgreindinni á það sem stang-
ast á og ég trúi því að það sem mín innri
dómgreind segir mér að sé rétt sé það.
Ég er ekki þar með að segja að allt ann-
að sé kukl og vitleysa, það er hægt að
fara margar leiðir að þessum hlutum al-
veg eins og í trúarbrögðunum. En það
verður að taka þessi fræði alvarlega og
umgangast þau með varúð. Ég er ugg-
andi í sambandi við þessa opnun sem
hefur orðið undanfarið, það er eins og
stífla hafi brostið og ég er hrædd um að
margir byrji á röngum enda, fari að
reyna að opna stöðvar sem þeir eru alls
ekki tilbúnir til þess að opna og fást við
ýmsa hluti sem þeir hafa ekki næga þjálf-
un til að ráða við. Þá leysir fólk úr læð-
ingi ýmis öfl í umhverfinu sem það ræður
ekki við. Það endar oft skelfilega og fólk
missir vitið. Það verður að byrja á því að
lesa sér til, fara inn í sjálfan sig og geta
rökrætt hlutina niður í kjölinn án þess að
hrekja þá. Mér finnst til dæmis hróplegt
misræmi í því að trúa á líf eftir dauðann
en afneita endurholdgunarkenningunni.
Auðvitað getur enginn fullyrt neitt um
þetta en ég trúi á endurholdgun, finnst
ekkert réttlæti í öðru. En við megum
ekki gleyma því að við erum fyrst og
fremst hér og nú og megum ekki láta
forvitnina um fyrri líf eða tilraunir til að
kíkja inn á önnur svið verða þess vald-
andi að við gleymum að lifa þessu lífi.“
Fyrir leikmann sem horfir á fræðin ut-
an frá er erfitt að átta sig á því hvað
flokkast undir dulspeki, hvernig stjörnu-
speki og endurholgunarkenningar tengj-
og er ennþá sterkari í heiminum en
kærleikurinn.
ast og hvar sá sem vildi kynna sér fræðin
ætti fyrst að bera niður. „Þetta er allt
sami hluturinn," segir Anna, „stjörnu-
speki, heimspeki, dulfræði, kabbalismi,
jóga, tarot og goðafræði. Það notar hver
stofn sín hugtök en þegar farið er að
kafa í hlutina tengist þetta allt saman.
Þetta er engin ný bóla. Það er talið að
menn hafi verið komnir mjög langt á
Atlantis, fornegyptar vissu miklu meira
um þessi mál en við og sömuleiðis indí-
ánar.
Það er einmitt þegar vitneskjan er orð-
in mikil sem heimsveldin hrynja, því
maðurinn er svo ófullkominn að svarti
galdurinn og kuklið eykst til jafns við
viskuna og hvíta galdurinn og það er
kuklið sem fellir heimsveldin. Illskan
hefur alltaf verið og er ennþá sterkari í
heiminum en kærleikurinn og illu öflin
hafa of oft náð yfirhöndinni í mönnun-
um. Við erum svo stutt komin á þroska-
brautinni að almættið verður að hafa vit
fyrir okkur. Styrjaldir voru til dæmis
nauðsynlegar til að þroska menn og enn-
þá þurfum við vissan ótta til að halda
friðinn. Óttinn getur verið okkur nauð-
syn til að við förum okkur ekki að voða
en óttinn við hið óþekkta stafar af þekk-
ingarleysi sem við þurfum að sigrast á.
Það er manninum afskaplega erfitt að
óttast dauðann og sá ótti hverfur um leið
og þú gerir þér grein fyrir því að dauðinn
er ekki til.“
Anna trúir á Guð. Trúir að Guð sé
kærleikur og að kærleikurinn sé mikil-
vægasta aflið í veröldinni og að megin-
markmið okkar í hverri jarðvist sé að
bæta okkur sjálf: „Ef það verður okkur
eðlilegt að hugsa fallegar hugsanir og
elska meðbræður okkar eykst næmnin
og stöðvarnar opnast meira, við kom-
umst nær uppruna okkar, skiljum meira
og þroskumst. Kannski ekki nema eitt
hænufet í hverri jarðvist en þetta er löng
leið og það munar um hvert hænufet.
Við þroskum okkur fyrst og fremst með
breytni okkar og hugsunum og hugsanir
hafa meiri mátt en fólk heldur. Við verð-
um að vera meðvituð um að það erum
fyrst og fremst við sjálf sem við þurfum
að breyta. Temja okkur umburðarlyndi
og forðast að dæma aðra og reiðast. Það
er meiri glæpur að senda einhverjum
ljótar hugsanir heldur en að fara til hans
og misþyrma honum líkamlega í ofsa-
bræði. Ég er ekki að tala um hugsanir
sem flögra um stjórnlaust í kollinum á
okkur, heldur meðvitaðar illar hugsanir
sem við beinum að annarri persónu. Við
verðum að reyna að temja okkur það að
eyða þeim. Ef við stöndum okkur að því
að senda frá okkur ljóta hugsun verðum
við að senda eld á eftir henni og sjá hana
brenna upp. Eins er með reiðina. Hún
kallar á óæskileg öfl sem valda okkur
skaða. Það líður engum vel andlega með
óhreina hluti í kringum sig. Við veljum
okkur hlutskipti í hverri jarðvist fyrir sig,
ákveðum hvaða verkefni við ætlum að
leysa og allt miðar þetta að því að
þroska okkur. Jesús sagði að við ættum
að breyta við aðra eins og við vildum að
þeir breyttu við okkur og elska náunga
okkar eins og okkur sjálf. Framtíðar-
takmarkið er að elska alla jafnt, en það
er svo fjarlægt að flest okkar geta ekki
einu sinni ímyndað sér þann möguleika.
En við erum öll partur af Guði og þegar
við náum mannlegri fullkomnun rennum
við saman við hann, en höldum samt
okkar einstaklingseðli, og tilfinningin
fyrir öllu lífi verður heild.“
En ef við ákveðum hlutskipti okkar
áður en við hefjum hverja jarðvist, hvað
þá með hinn frjálsa vilja? „Að trúa á
karma er ekki það sama og að vera for-
lagatrúar. Við höfum alltaf val um smá-
atriðin í lífinu og stundum gleymum við
ákvörðun okkar og tilganginum með
jarðvistinni. Ef okkur mistekst í einni
jarðvist verðum við að taka þann hlut
upp aftur í þeirri næstu. Það er ekki refs-
ing heldur einfaldlega spurning um or-
sök og afleiðingu. Að uppskera eins og
maður sáir.“D
24 HEIMSMYND