Heimsmynd - 01.03.1990, Blaðsíða 81

Heimsmynd - 01.03.1990, Blaðsíða 81
undir þau húsnæði og fæði langt að heiman: „Ég er ákveðin í því að mennta börnin mín og til þess að eiga möguleika á því verð ég að búa hér á Reykjavíkur- svæðinu. Einstæðar konur eru heldur ekkert vel séðar í þessum litlu plássum úti á landi og ég var orðin óttalega ein- angruð.“ Hún tók sig því upp með allan barnahópinn og flutti inn á aldraða for- eldra sína í Kópavogi: „Það átti nú bara að standa í eina eða tvær vikur, en mér tókst ekki að fá húsnæði fyrr en eftir tvo mánuði. Ég ætlaði mér að búa í Kópa- voginum og var búin að fá loforð fyrir húsnæði þar og þrjár af stelpunum byrj- aðar þar í skóla. en ég var svikin um hús- næðið og fékk ekkert annað nema í Hafnarfirði svo það má segja að við bú- um í Lödu á leiðinni Hafnarfjörður- Kópavogur." íbúðin er fimm herbergja blokkaríbúð, stór og rúmgóð, en leigan er fjörutíu og níu þúsund á mánuði og það hefur Þóra ekki bolmagn til þess að borga svo Félags- málastofnun Hafn- arfjarðar borgar fyr- ir hana leiguna. Ekki var vand- ræðunum lokið þótt húsnæði væri tryggt. Þóra hafði fengið vinnu í Matstofu Guðrúnar í Kópa- vogi þar sem hún vann fimm tíma á dag fyrir þrjátíu og þijú þúsund á mán- uði og þurfti af því að greiða nítján þúsund í barnapöss- un. Matstofunni var lokað þann fyrsta desember og síðan hefur Þóra verið atvinnulaus. Hún fær sextíu og þrjú prósent atvinnuleysisbæt- ur, tæpar þrjátíu þúsund krónur á mán- uði og meðlag og mæðralaun nema fimmtíu og einu þúsundi. Af þeim greiðslum eru teknar mánaðarlega tutt- ugu og sjö þúsund krónur til greiðslu á skuldabréfi sem tekið var á nafni Þóru til að fjármagna kaup á atvinnutæki fyrrum sambýlismanns meðan allt lék í lyndi. Ráðstöfunartekjur þessarar sjö manna fjölskyldu eru því um fimmtíu og fjögur þúsund á mánuði. Fyrir þá upphæð þarf að borga fæði fjölskyldunnar og klæði, rafmagn, síma og ferðakostnað. „Auð- vitað gerir maður ekkert fyrir þennan pening,“ segir Þóra, „en verst er hversu lítið ég get veitt börnunum. Seinustu dagar hvers mánaðar eru hrein martröð og allar afborganir af lánum og reikning- ar eru látnir bíða barnabótanna sem koma á þriggja mánaða fresti, en þær hrökkva sjaldnast til. Það væri miklu nær að veita þeim sem eru einir með börn hærri persónufrá- drátt, heldur en að vera að henda í mann þessum tíuþúsundköllum á þriggja mán- aða fresti. Ég reyni hvað ég get að grynnka á skuldunum, en það gengur ekkert. Um leið og eitthvað kemur upp á þarf ég að framlengja og skuldbreyta á ný og heildarupphæðin lækkar aldrei neitt.“ Þóra saumar sjálf mestallan fatnað á sig og börnin og nær sér stundum í auka- pening með því að sauma fyrir vini og kunningja. Hún kaupir aldrei tilbúinn mat eða kökur, vinnur allan mat sjálf og bakar. Á meðan hún bjó fyrir norðan tók hún slátur á haustin og keypti kjöt í heilum skrokkum í frystikistuna, en í húsnæðishrakinu í haust var ekkert ráð- rúm til þess. „Frystikistan er ekki einu sinni í sambandi núna,“ segir hún hlæj- andi, „og það er ekki íburðarmikill mat- ur sem hér er á boðstólum. Fiskur, hrís- grjón. hafragrautur og annað ódýrt fæði eru uppistaðan. Annars finnst mér ódýrt að kaupa í matinn hér miðað við fyrir norðan, þótt vissulega sé það óhóflega Ellilífeyrir og full tekjutrygging eru þrjátíu og eitt þúsund á mánuði. sniðug þróun að ungt fólk sjái sér hag í því að vera atvinnulaust.a dýrt. Ferðakostnaður er líka óskaplega mikill, ferðir tveggja eldri stelpnanna í strætó milli Hafnarfjarðar og Kópavogs kosta um sex þúsund krónur á mánuði og þar ofaná bætist bensínkostnaður og rekstur bílsins. Ég er að bíða eftir að fá húsnæði hjá Kópavogsbæ og þá lækkar sá póstur nú mikið. Mig langar til þess að börnin mín geti lifað sem eðlilegustu lífi, er að streitast við að leyfa þeirri næstelstu að vera í handbolta og setti hin fjögur í dansskóla núna eftir áramótin. Það hefði mér raunar aldrei tekist nema fyrir Ijúfmennsku Sigurðar Hákonarson- ar skólastjóra dansskólans, sem lætur mig ekki borga nema fyrir tvö og hálft bam og leyfir mér að mjatla þessum fimmtán þúsund krónum sem námskeið- ið kostar inn smám saman. Ég hef aldrei fimmtán þúsund krónur milli handanna í einu, ef ég ætti þá upphæð fyndist mér ég vera vellauðug.“ Þóra sjálf leyfir sér ekki margt. Fer aldrei á skemmti- staði, nema vinir og kunningjar „aumkvi sig yfir hana“, eins og hún kallar það, og bjóði henni með. „Ég leyfði mér reyndar þann lúxus núna í byrjun febrú- ar að fara í líkams- rækt og ljós, sem þýddi það að febrú- ar fór í mínus og að ég verð einhvern veginn að klóra mig fram úr því í mars. Það er það eina sem ég hef leyft mér síð- an ég flutti suður.“ Margur mundi sjálfsagt sökkva sér niður í sjálfsvorkunn og leiðindi í þessum sporum, en það er fjarri Þóru: „Auðvit- að er þetta erfitt,“ viðurkennir hún, „en ég hugga mig við það að eftir tvö ár fer ég að fá greiðslurnar frá Tryggingastofn- un óskertar og þá verður þetta lúxuslíf! I haust byrja strákarnir í skóla og þá verð- ur líka auðveldara fyrir mig að fá vinnu, því þá verða þau þrjú yngstu væntanlega í skólanum á sama tíma og draumurinn er að geta komið þeim á skóladagheim- ili. Þá ætti ég að geta farið að vinna fulla vinnu, án þess að það fari allt í barna- pössun og skatta. Ég er líka búin að sækja um íbúð hjá Verkamannabústöð- um í Kópavogi og vonast til að fá hana innan tveggja ára. Á þessu lifi ég. Held dauðahaldi í vonina um að allt breytist til batnaðar með tímanum og læt mér ekki detta í hug að vorkenna sjálfri mér lengur. Ég gerði það á tímabili, fyrst eft- ir að ég skildi, en sá fljótt að það var ekki til neins. Það eina sem ég stefni að er að vinna fyrir börnunum mínum og mennta þau, og það ætla ég mér að gera hvað sem á dynur.“ Þóra segist hafa kvalist af samviskubiti vegna barnanna fyrst eftir skilnaðinn, en sé nú hætt að láta það angra sig: „Ég tel Framhald á bls. 97 HEIMSMYND 81
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.