Heimsmynd - 01.03.1990, Síða 94

því ráðlagt að fara ekki í leikfimi sem ég
hefði þó þurft að gera til að styrkja bak-
ið. Um tvítugt byrjaði ég í jóga hjá Jó-
hönnu Tryggvadóttur og prófaði eftir
það nánast allar tegundir af leikfimi. Nú
vinn ég eftir mínu eigin kerfi sem byggir
á taóæfingum sem ég lærði af bókinni
um heildarkerfi kínverskra lækninga.
Petta eru áreynslulausar æfingar sem
opna orkubrautir líkamans og leyfa eðli-
legt blóðflæði.“ Hún passar vel upp á
mataræðið, drekkur afar sjaldan áfengi
og þá aðeins eitt vínglas, reykir ekki en
borðar kjöt og það sem hún veiðir sjálf.
„Við skjótum rjúpur til matar og veiðum
lax á sumrin. Indíánarnir veiddu ein-
göngu sér til matar og það gerum við
líka. Reyndar eru það okkar bestu
stundir, þegar við erum tvö ein saman
úti í náttúrunni að veiða. Þaö myndast
allt öðruvísi samband á milli fólks úti í
náttúrunni en í borgarlífinu. Okkar
bestu vinir eru þeir sem við höfum verið
með í veiðiferðum. Það hefur alltaf verið
mjög náið samband á milli okkar Gulla
enda held ég að þetta sé ekki fyrsta jarð-
vistin þar sem við erum saman. Hér áður
fyrr kom það fyrir að ég öskraði bæði á
hann og strákana þegar ég hafði spennt
bogann of hátt. Eftir að ég breytti um
lífstfl og hugarfar hefur allt hitt breyst í
kjölfarið. Allt sem hendir mig er á mína
ábyrgð. Því trúi ég staðfastlega og beiti
allri minni orku í að hugsa jákvætt og
það hefur áhrif á viðmót annarra til mín.
Líf mitt núna gengur út á það að teygja
mig eftir hinni óendanlegu orku sem er í
alheiminum. Það eru engin takmörk fyr-
ir krafti almættisins en það er undir okk-
ur sjálfum komið hvort við opnum eða
lokum á þennan kraft.“ □
Læknar..._______________________
framhald af bls. 33
né niður og höfum haft að minnsta kosti
tvo sjúklinga hérna sem eru yfir áttrætt
og einn er hjá okkur núna á níræðisaldri
og er einn af okkar albestu sjúklingum,
stendur sig vel í sinni meðferð og sér um
hana að miklu leyti sjálfur og nýtur lífs-
ins. Og hann nýtur þess að mörgu leyti
betur en margir þeir, sem eru áratugum
yngri og stálhraustir. Hér á landi eru
ákvarðanir um þetta lagðar á vald lækna,
stjórnvöld hafa ekki sett um það fyrir-
mæli eða reglur, sem taki mið af hvað
þau telja sig hafa ráð á, enda væri það
ómannúðlegt og ég vona að íslendingar
lendi aldrei í þeim ógöngum.
En auðvitað eru þau bráðatilfelli erf-
iðust viðfangs, þegar við þekkjum ekkert
til fyrri sögu sjúklingsins. Sem dæmi get
ég nefnt rúmlega sextuga konu, sem
hafði haft slæma gigt og of háan blóð-
þrýsting og verið á lyfjum vegna beggja
þessara vandamála. Hún hafði verið
slæm um tíma og tekið mikið af verkja-
lyfjum ofan á sinn venjulega skammt og
fékk svo ofan í þetta einhverja mjög
slæma sýkingu, sem leiddi til þess að hún
kom meðvitundarlaus inn á spítalann.
Hún reyndist vera með skerta lifrarstarf-
semi og þurfti fljótlega að fara í aðgerð.
Upp úr aðgerðinni kom í ljós að nýrun
voru að gefa sig og hún er orðin háð
öndunarvél og þar að auki meðvitundar-
laus. Hún er flutt hingað til okkar og við
meðhöndlum hana í gervinýra í töluvert
langan tíma. Lifrarsjúkdómur hennar
jafnaði sig smám saman en hún fékk
annað áfall, þannig að þegar hún var
laus úr gervinýranu þurfti hún eftir dálít-
inn tíma aftur á því að halda. Meðvit-
undarlaus var hún í nánast tvo mánuði.
en losnaði úr öndunarvélinni á um það
bil tveimur vikum. Það sem var óþægi-
legast þarna var hvað hún var lengi með-
vitundarlaus. A þessu tímabili var samt
aldrei neinn vafi á hvort ætti að með-
höndla hana. Vitað var að hennar
vandamál stafaði af einhverri blöndu
lyfjaáhrifa og sýkingar, en líkurnar á að
hún mundi ná sér hvað snerti lifrar- og
nýrnastarfsemi voru háar, því að tilfellið
er með eitranir að þær ganga oft og tíð-
um auðveldlegar til baka en önnur
vandamál. Hitt var vafasamara hversu
mikla heilastarfsemi hún mundi hafa, ef
og þegar hún vaknaði, og ég var mikið
búinn að ræða það við aðstandendur.
Þessi kona vaknaði svo og virðist nú hafa
náð sér fullkomlega andlega eftir þetta
áfall. Hennar vandamál í dag er áfram
gigtin. það er það sem háir henni og hún
er í dag komin á örorku, en við vonumst
til þess að geta bætt það einnig á næst-
unni og hún er bara hin ánægðasta. Þetta
er dæmi um það að þó mörg líffærakerfi
gefi sig nálega samtímis fer því fjarri að
allt sé búið. Og að þrátt fyrir langt með-
vitundarleysi þarf ekki að vera að sjúkl-
ingurinn þurfi að koma út úr því með
skerta andlega hæfileika.
Anr.að dæmi sem sýnir hve vafasamt
er að setja fastar reglur. Það varðar
stúlku sem fæðist með nýrnasjúkdóm,
sem uppgötvast mjög fljótlega, því að
hún er með of háan blóðþrýsting. Hún
er ekki nema sex mánaða þegar hún er
lögð inn á spítalann með krampa og
meðvitundarlaus og nýru hennar alger-
lega hætt að starfa og lendir í gervi-
nýrnameðferð. Hún er hér í meðferð í
eitt og hálf ár og á þeim tíma stöðvaðist
hjarta hennar og hún fór í öndunarbilun
oftar en einu sinni, lá vikum saman með-
vitundarlaus, fékk hræðilega erfiðar sýk-
ingar, bæði bakteríusýkingar, lungna-
bólgu og lífhimnubólgu, og þurfti að fá
sterk lyf við því sem voru nærri búin að
ganga af henni dauðri. Hún hafði þetta
allt saman af og tókst að koma henni í
sæmilegt ástand og þegar hún var 25 til
26 mánaða fékk hún ígrætt nýra úr föður
sínum og sú aðgerð tókst vel. En hún
missti í raun og veru úr tvö fyrstu árin,
er lægri vexti en jafnaldrar og svolítið á
eftir í andlegum þroska, en hennar dæmi
er í raun og veru kraftaverk. Þarna reis
margoft sú spurning, hvort við ættum að
hætta meðferð, bæði meðan barnið lá
meðvitundarlaust með mjög lítt með-
höndlanlegar sýkingar og alls konar hlið-
ar- og aukaverkanir og það var nánast
bara þrjóskan í mér og Hróðmari Helga-
syni og stuðningur og hvatning foreldr-
anna, sem gerði það að verkum að aldrei
var gefist upp. Auk þess hefur stúlkan
alveg gífurlegt skap og er alveg andskot-
anum ákveðnari, þannig að hún hefur
sennilega átt drýgstan þáttinn í þessu
sjálf. En þarna stóðum við frammi fyrir
þessari spurningu aftur og aftur. Við
lentum til dæmis í því við Hróðmar á
BONUS
býðtiý belítÝ óg bclUÝ
94 HEIMSMYND