Morgunblaðið - 02.11.2019, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. NÓVEMBER 2019
✝ Ásta SvandísSigurðardóttir
(Bædý), bóndi og
húsmóðir, Úthlíð í
Skaftártungu,
fæddist á Akureyri
30. nóvember 1947.
Hún lést á hjúkr-
unar- og dvalar-
heimilinu Klaustur-
hólum á Kirkju-
bæjarklaustri 20.
október 2019.
Foreldrar hennar voru hjónin
Sigurður Eiríksson lög-
reglumaður, f. 17.8. 1908, d. 12.4.
2000, og Guðbjörg Fanney Jón-
asdóttir húsmóðir, f. 12.3. 1907,
d. 25.6. 1984.
Systkini Svandísar eru: Finnur
Arnþór Eyjólfsson, f. 15.1. 1929,
sonur Sigurðar og fyrri konu
hans Þórunnar Jónsdóttur,
Styrkár Geir Sigurðsson, f.
23.11. 1932, d. 26.5. 2004, Hákon
Eiríkur Sigurðsson, f. 10.11.
Valur Oddsteinsson, f. 23.8.
1941. Foreldrar hans voru hjón-
in Oddsteinn Árnason, f. 4.1.
1895, d. 25.10. 1947, og Gunn-
heiður Guðjónsdóttir, f. 31.3.
1907, d. 17.11. 1984. Dóttir Svan-
dísar og Gústafs Svavars Jón-
assonar er Herdís Erna, f. 20.9.
1967, maki Haukur Sig-
urjónsson, f. 7.7. 1964. Þau eiga
synina Heimi Frey, Huga Þór og
Ketil Heiðar. Börn Ástu Svandís-
ar og Vals eru: 1) Trausti Fann-
ar, f. 3.11. 1976, maki Guðrún
Inga Sívertsen, f. 17.2. 1976.
Guðrún á soninn Bjarna Bene-
dikt Einarsson. Saman eiga þau
synina Guðjón Snæ og Val Fann-
ar. 2) Elín Heiða, f. 27.10. 1977,
maki Guðmundur Ingi Arn-
arsson, f. 6.6. 1980. Sonur þeirra
er Arnar Valur. 3) Oddný Steina,
f. 2.4. 1980, maki Ágúst Jensson,
f. 2.4. 1981. Börn þeirra eru Val-
ur, Auður og Jens Eyvindur. 4)
Sigurður Árni, f. 15.11. 1981,
maki Stefanía Hjaltested, f. 27.5.
1982. Börn þeirra eru Alexander
Torfi og Ásta Rakel.
Útför Ástu Svandísar fer fram
frá Grafarkirkju í Skaftártungu
klukkan 14 í dag, 2. nóvember
2019.
1934, Jónas Grétar
Sigurðsson, f. 9.10.
1936, d. 24.1. 2007,
Sigurjón Oddsson
Sigurðsson, f. 24.6.
1938, d. 23.1. 2005,
og Rósa Margrét
Sigurðardóttir, f.
19.1. 1949.
Fullt skírnarnafn
er Ásta Svandís Sig-
urðardóttir. Í upp-
vextinum, á Akur-
eyri, var hún nefnd Ásta eða
Bædý. Síðar notaði hún nafnið
Svandís.
Svandís var uppalin á Akureyri
og lauk gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla Akureyrar árið
1964. Svandís sinnti um ævina
ýmsum verka- og þjón-
ustustörfum. Árið 1976 flutti hún
að Úthlíð í Skaftártungu og var
þar bóndi og húsmóðir til dán-
ardags.
Sambýlismaður Svandísar er
Mamma var bóndi og húsmóðir
en fyrst og fremst fjölskyldu-
manneskja, mikil mamma og
framúrskarandi amma. Hún bar
ríka umhyggju fyrir fólkinu sínu,
fylgdist vel með öllum og var alltaf
til staðar.
Hún naut þess að hafa fólkið sitt
hjá sér og umvefja það ást, aga og
bakkelsi.
Mamma þoldi ekkert bruðl.
Hún var praktísk og taldi til dæm-
is þjóna litlum tilgangi að gefa
eldra fólki mjög eigulega hluti, það
einfaldlega tæki því ekki. Hún var
kona verklegra viðfangsefna. Í
skóla krafðist hún þess að tilheyra
þeim bekk sem fékk meiri handa-
vinnukennslu, eða tossabekknum
eins og hún kallaði hann. Einkunn-
irnar hennar voru of góðar til að
falla í þann hóp og var það því ekki
auðsótt.
Á endanum fór afi á fund skóla-
stjórans og barði í borðið. Það
dugði.
Svandís byrjaði snemma að
gera gagn. Hún vann sem stelpa
við barnapössun en síðar við ýmis
verka-, þjónustu- og umönnunar-
störf. Hún eignaðist Herdísi Ernu
árið 1967, tæplega tvítug. Hún
sótti námskeið á húsmæðraskóla
og hugurinn stóð í framhaldi til að
læra til handavinnukennara. Ör-
lögin höguðu því þó þannig að 25
ára, þegar hún var í vinnu Stað-
arskála, var bent á hana sem for-
stöðumanneskju fyrir mötuneytið
Kirkjubæjarskóla. Hún sló til og
flutti ásamt Herdísi, þá fimm ára,
á Kirkjubæjarklaustur.
Þar bjuggu mæðgurnar í fjög-
ur ár uns þær fluttust að Úthlíð í
Skaftártungu en þá hafði mamma
kynnst pabba, Val Oddsteinssyni.
Næstu árin kom restin af okkur
systkinunum, fjögur börn á fimm
árum. Það var í nógu að snúast
með búið og barnahópinn.
Daglegt amstur snerist um að
koma hlutunum áfram enda verk-
efnin mörg. Mamma var að mörgu
leiti hamfarakona í verki og hug.
Það gustaði af henni þegar
mikið gekk á og kom alveg fyrir að
hún lét fólk og fénað heyra það.
Um ömmu sagði eitt barna-
barnanna: „Hver gæti rifist við
köttinn annar en amma Svandís?“
Það komst enginn upp með leti
í kringum hana mömmu, hún leið
engum neitt „helv hangs“.
Heilræðið „oft má satt kyrrt
liggja“ var henni ekkert alltaf efst
í huga.
Hún var hvatvís og átti það til
að tala án þess að hugsa afleiðing-
arnar. Hún vissi vel þennan veik-
leika sinn sem þó var líka einn
helsti kostur hennar. Hún var
hreinskilin og heiðarleg, þoldi
enga tvöfeldni og það vissu allir
hvar þeir höfðu hana Svandísi.
Hún var svolítið stórbrotin kona
bæði að kostum og göllum.
Af mömmu lærðum við gildi
heiðarleika, vinnu og hverju við
getum áorkað ef við leggjum okk-
ur fram. En mamma vissi líka að
sumu getur maður ekki breytt.
Við slíka hluti þýðir ekki að dvelja.
Á þann hátt tókst mamma á við
veikindi sín. Hún kvartaði aldrei
eða syrgði örlög sín heldur tók því
sem að höndum bar með reisn,
æðruleysi og sinn sérstaka húmor
að vopni. Hvíl í friði, elsku
mamma.
Börnin þín;
Herdís Erna, Trausti Fann-
ar, Elín Heiða, Oddný Steina
og Sigurður Árni.
Elsku Svandís mín. Það er
komið að leiðarlokum.
Ég man þegar við hittumst
fyrst. Ég var mætt á þorrablót í
Tungunni og vissi nú ekki við
hverju var að búast, öðru en að nú
var kominn tími á að hitta tengda-
fjölskylduna.
Eftir borðhald varstu ekki
lengi að færa þig til mín. Fyrsta
heila setningin sem fór okkar á
milli var spurningin frá þér: „Er
einhver alvara í þessu hjá ykkur?“
Þetta lýsir þér svo vel, elsku
Svandís. Þú komst þér alltaf beint
að efninu, hugsaðir ekkert of mik-
ið hvernig þú sagðir hlutina held-
ur lést bara vaða. Frá og með
þessu kvöldi varð ekki aftur snúið,
ég var búin að eignast yndislega
tengdamóður en ekki síður góða
vinkonu.
Ég hef í gegnum árin sagt
margar skemmtilegar sögur af
þér enda er nóg til af þeim. Ég er
líka viss um að bílstjórinn sem var
við hlið okkar á rauðu ljósi á
Hringbrautinni forðum daga hafi
sagt eina skemmtilega af þér.
Ég man enn svipinn á kallinum
þegar þú dróst upp tóbakshornið
þitt og fékkst þér vel í nefið. Þessu
átti maðurinn ekki von á og gjör-
samlega missti andlitið þér til
mikillar skemmtunar. Þú hafðir
alltaf gaman af því að ganga að-
eins fram af fólki.
Elsku Svandís. Þú varst ein-
stök amma og barnabörnin dýrk-
uðu þig. Þú varst alltaf tilbúin að
leika við þau, baka fyrir þau,
prjóna peysur, vettlinga og leista,
en ekki síður bara sýna áhuga á
því sem þau voru að gera. Minn-
ingarnar um samverustundirnar
með ömmu Svandísi eru börnun-
um dýrmætar.
Það er komið að kveðjustund.
Daglegu símtölin verða ekki fleiri.
Ég kveð þig með aðdáun og þakk-
læti. Þú varst einstök manneskja
sem hafði áhrif á fólkið í kringum
þig. Söknuðurinn er sár en minn-
ingarnar góðar. Þær geymi ég í
hjartans þökk. Hvíldu í friði, elsku
Svandís.
Þín
Guðrún Inga Sívertsen
(GunnInga).
Ásta Svandís
Sigurðardóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Magnús Sævar Magnússon,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ RíkharðurValtingojer
myndlistarmaður
fæddist 2. ágúst
1935 í Bozen á Ítal-
íu. Hann lést á
Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 24. októ-
ber 2019.
Foreldrar: Rosa
Geier/Valtingojer
ráðskona, f. 7.4.
1909 í Bozen í Suður-Týról, d.
8.3. 1986, og Robert Valtingojer
kirkjumálari, f. 12.8. 1910 í Bo-
zen í Suður-Týról, d. 10.7. 1947.
Systir: Anneliese Pichler, f.
30.10. 1941. Maki: Sólrún Frið-
riksdóttir, myndlistarmaður og
kennari, f. 10.2. 1955. Foreldrar
maka: Solveig Guðlaug Sig-
urjónsdóttir húsmóðir, f. 2.9.
1932, d. 14.5. 2017, og Friðrik
Júlíus Sólmundsson útgerð-
armaður, f. 12.2. 1930, d. 23.8.
1998. Systkini maka: Sigurjón
Snær, f. 17.3. 1953, Áslaug, f.
27.10. 1959, Sólmundur, f. 29.9.
1967, Solveig, f. 12.2. 1970. Son-
ur: Kári Snær Valtingojer raf-
iðnfræðingur, f. 6.8. 1981. Maki:
Hugrún Malmquist Jónsdóttir
sérkennslustjóri, f. 15.8. 1981.
Börn: Jónína, f. 18.8. 2006, Rík-
harður, f. 27.5. 2008, Sólrún, f.
27.3. 2012, d. 27.3. 2012, Jón, f.
25.3. 2013. Dóttir: Rósa Valt-
ingojer verkefnastjóri, f. 16.5.
1983. Fv. maki: Zdenek Paták,
grafískur hönnuður. Barn: Em-
il, f. 17.4. 2007. Fyrri maki: Sig-
rid Plaschka/Valtingojer mynd-
listarmaður, f. 18.3. 1935, d. 8.5.
2013.
Ríkharður ólst upp í Schlad-
ming í Austurríki hjá móður
sinni og systur. Hann lærði silf-
ursmíði og myndlist í Graz og
fór því næst í
Listaháskólann í
Vínarborg. Eftir
útskrift þaðan fór
hann til Íslands þar
sem hann lagði
stund á sjó-
mennsku í tvö ár, á
gömlu síðutog-
urunum. Hann
kvæntist Sigrid
Valtingojer og
byggðu þau sér hús
á Rjúpnahæð við Vatnsenda.
Þau slitu samvistum. Hann
kvæntist síðar Sólrúnu Frið-
riksdóttur og fluttu þau til
Stöðvarfjarðar árið 1985 með
börnin sín tvö. Þar byggðu þau
sér heimili og komu á fót eigin
listgalleríi. Ríkharður var af-
kastamikill myndlistarmaður og
tók mikinn þátt í félagsmálum
myndlistarmanna. Hann kenndi
lengi við grafíkdeild MHÍ og
varð svo umsjónarmaður graf-
íkdeildar í LHÍ við stofnun skól-
ans.
Að því loknu, þá kominn á
eftirlaun, var hann tvö ár í Nor-
egi þar sem hann tók þátt í að
byggja upp stórt grafíkverk-
stæði í Kristiansand. Heimkom-
inn frá Noregi byggði Rík-
harður og innréttaði fullbúið
grafíkverkstæði á Stöðvarfirði.
Hann vann þar að myndlist
sinni, aðallega grafík, þar til
veikindi fóru að gera vart við
sig fyrir u.þ.b. ári.
Ríkharður hefur haldið fjöl-
margar einkasýningar og tekið
þátt í yfir 100 sýningum út um
allan heim og hlotið verðlaun
og viðurkenningar fyrir verk
sín.
Útför Ríkharðs fer fram frá
Stöðvarfjarðarkirkju í dag, 2.
nóvember 2019, klukkan 14.
Ríkharður Valtingojer kenndi
mér þau þrjú ár sem ég var nem-
andi við grafíkdeild Myndlista- og
handíðaskóla Íslands árin 1989-
1992. Hann var kankvís, lífsgleði
hans var smitandi og hann hafði
greinilega gaman af samskiptum
við nemendur sína.
Ég sé hann fyrir mér við
litógrafíupressuna, með uppbrett-
ar ermar, valsinn á lofti og segj-
andi sögur af gömlum kennurum
sínum eða námi. Hann var sérlega
flinkur tæknilega en pískaði nem-
endum sínum þó ekki út af óþarfa
hörku vegna smáatriða. Hann var
hrifnæmur og gladdist innilega
þegar verk nemenda gengu upp.
Hann uppörvaði okkur og ýtti
undir tilraunagleði.
Þau ár sem hann kenndi okkur
var hann með fasta búsetu á Aust-
urlandi en vinnustofu á Lamb-
astaðabraut á Seltjarnarnesi þar
sem hann bjó þegar hann var í
bænum. Og þá vinnustofu opnaði
hann nemendum sínum og feng-
um við að ganga í öll hans verk-
færi og pressur og vinna þar eins
og okkur lysti.
Þar áttum við oft glaða stund
og margt var spjallað og hlegið.
Mér er minnistætt eitt kvöld á
Lambastaðabrautinni þar sem við
sátum eftir að hafa lokið við að
hengja upp sýningu á verkum
okkar í vitanum í Gróttu. Rikki
hafði að sjálfsögðu verið aðalmað-
urinn við uppsetninguna, klifraði
hátt upp í stiga, raðaði nöglum í
munnvikin og leiðbeindi okkur um
leið hvernig við ættum að bera
okkur að. Og rétt þegar hann var
að lemja nöglunum í harðan múr-
inn hurfu allnokkrir naglar úr
munnvikinu og ofan í maga. Mér
krossbrá og vildi hraða Rikka á
spítala.
Hann hló við og sagði að miklu
réttara væri að halda veislu, sem
við og gerðum. Ég fylgdist grannt
með Rikka þetta kvöld og var
hálft í hvoru hrædd um bakslag og
að naglarnir gerðu honum ekki
gott.
En ekki varð Rikka meint af
heldur var hann hinn hressasti og
hef ég stundum hugsað hvort fleiri
ættu að leggja í vana sinn að
gleypa nagla þegar mikið liggur
við.
Síðast heyrði ég í Rikka fyrir
rúmum tveimur árum þegar ég
var að undirbúa samsýningu á
grafíkverkum sem sett var upp í
New York.
Mig langaði að spyrja hann út í
tilurð verka sem hann hafði hjálp-
að Arnari Herbertssyni með.
Rikki hafði þrykkt upplag fyrir
hann af verkunum sem voru með á
sýningunni í New York.
Hann mundi þetta allt greini-
lega og gat sagt mér af samstarfi
þeirra. Rikki var sérlega greiðvik-
inn og hlýr og því auðvelt að leita
til hans.
Hann lagði mörgum nemend-
um sínum til ráð og ómetanlegan
stuðning sem var langt fram yfir
það sem hægt er að ætlast til af
einum kennara.
Ég votta fólkinu hans mína
dýpstu samúð og sakna þess að
geta ekki slegið á þráðinn.
Ingibjörg Jóhannsdóttir.
Ríkharður
Valtingojer
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar
Það er með
söknuði, þakklæti
og eftirsjá að við
kveðjum kæran frænda okkar,
Karl Aspelund.
Fyrstu ár ævi okkar bjugg-
um við fyrir vestan, þá var stutt
á milli bræðranna Kalla og
pabba.
Með allan sinn barnaskara
hittust fjölskyldurnar oft. Alltaf
var gaman að koma til Kalla og
Agnesar. Andrúmsloftið á heim-
ilinu var eins og töfrum þrung-
ið. Kímnigáfa og góðlátleg
stríðni lá í loftinu og þar var
Kalli fremstur í flokki. Mikið
hlegið, í raun oft velkst um af
hlátri. Framandi og spennandi
hlutir, bílar og allskonar dýr.
Hundar, kettir, fuglar og hænur
af öllum stærðum, litum og
gerðum. Við vöknuðum til dæm-
is eitt sinn um miðja nótt með
nýfæddan kettling á koddanum.
Krakkarnir á heimilinu voru
skemmtilegir, uppátækjasamir
Karl Aspelund
✝ Karl Aspelundfæddist 18.
október 1930. Hann
lést 15. október
2019.
Karl var jarð-
sunginn 26. októ-
ber 2019.
og ýmislegt brall-
að, meðal annars
prófað að fljúga á
regnhlíf.
Eftir að við flutt-
um suður söknuð-
um við alltaf Vest-
fjarða og
stórfjölskyldunnar
þar. Mikil tilhlökk-
un lá því í loftinu
þegar við komum
vestur á sumrin. Alltaf var þá
komið við hjá Kalla og Agnesi
sem voru höfðingjar heim að
sækja og töldu ekki eftir sér að
bæta fleirum við heimilið ef á
þurfti að halda.
Kalli var glæsilegur maður
með virðulegt fas. Hann var
mikill fjölskyldumaður, athafna-
samur og hafði alltaf eitthvað
spennandi fyrir stafni. Áhuga-
málin voru mörg. Þar má nefna
bíla, mótorhjól, allt dýraríkið,
íþróttir, veiðar og útivist. Kalli
var fróður, fylgdist vel með, var
ræðinn og hafði sterkar skoð-
anir á hinum ýmsu málefnum.
Hann hafði góða frásagnargáfu
og átti auðvelt með að sjá
spaugilegu hliðar málanna.
Hans verður sárt saknað.
Hvíl í friði, kæri Kalli, og
takk fyrir allt.
Helga Aspelund.