Morgunblaðið - 06.12.2019, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 2019
✝ Bergur MárEmilsson
fæddist í Reykja-
vík 10. ágúst 1976.
Hann lést 25. nóv-
ember 2019. For-
eldrar hans eru
Birna Bergsdóttir,
f. 22. nóv. 1945,
og Emil Ragn-
arsson, f. 11. des.
1946, d. 30. maí
2008. Systkini
Bergs eru Kristín, Sólveig
Berg, Ragnar Þór og Eva
María.
2010, og Ísabella, f. 24. apríl
2012.
Bergur ólst upp í Ártúns-
holtinu í Reykjavík, gekk í
Menntaskólann við Sund og
varð stúdent vorið 1996. Hann
nam viðskiptafræði við HÍ og
heilsufræði við Samuel Hahne-
man-skóla í Berlín. Á meðan á
námi stóð og á eftir var hann
sjálfstætt starfandi heilsuráð-
gjafi.
Bergur æfði körfubolta á
yngri árum, var leikmaður
Vals, spilaði 130 leiki með
meistaradeild Vals og tæplega
20 unglingalandsleiki. Hann
vann auk þess sem þjálfari í
barnaflokkum Vals í körfu-
bolta um árabil.
Útförin fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 6.
desember 2019, klukkan 15.
Eftirlifandi
maki Bergs er
Helena Dögg
Hilmarsdóttir, f. 4.
ágúst 1976, BA í
þýsku og MBA frá
Háskólanum í
Reykjavík. Er í
dag starfandi flug-
freyja hjá Ice-
landair.
Bergur og Hel-
ena gengu í hjóna-
band 21. ágúst 2009. Börn
þeirra eru Matthías Már, f. 18.
apríl 2006, Emil Már, f. 3. júlí
Elsku pabbi, við söknum þín.
Þú fórst frá okkur allt of
snemma og allt of ungur. Ég og
fjölskyldan elskuðum þig og
heiminum þótti vænt um þig. Þú
varst alltaf hress, kátur, horfðir
alltaf á björtu hliðarnar og það
vantaði ekki í þig húmorinn. Ég,
Emil og Ísabella söknum þín
mikið.
Matthías Már.
Það er laugardagsmorgunn
og 10 ára stóra systir heyrir að
litli bróðir er vaknaður í svefn-
herbergi foreldranna. Hún læð-
ist inn ganginn og inn í herberg-
ið, lyftir honum upp úr
rimlarúminu án þess að foreldr-
arnir vakni. Svo kemur hún sér
fyrir inni í herberginu sínu, uppi
í rúminu sínu og leikur við litla
bróður, hann er augasteinninn
hennar.
Það er annar í jólum og systk-
inin eru í fyrsta sinn á skíðum
sem þau fengu í jólagjöf. Ung-
lingarnir, 12 og 14 ára, renna sér
í brekkunni og litli bróðir, 4 ára,
eltir þau óhræddur. Foreldrarn-
ir standa neðst í brekkunni og
sjá með skelfingu þegar dreng-
urinn brunar niður á miklum
hraða, dettur og hljóðar af sárs-
auka. Daginn eftir situr hann al-
sæll með skínandi fínt gifs á öðr-
um fæti og ljómar af stolti.
Það er sumar og stóra systir
16 ára situr á sundlaugarbakka
við barnalaugina í Breiðholts-
sundlaug. Litli bróðir, 6 ára, er á
fleygiferð um alla laugina. Hún á
auðvelt með að fylgjast með hon-
um, svo hann fari sér ekki að
voða, því hann er með ljósar
langar krullur sem endurvarpa
sólargeislunum.
Bergur, litli bróðir, kom í
heiminn þegar við eldri systkinin
vorum 8 og 10 ára. Hann var
uppáhaldið okkar. Okkur fannst
hann fallegasta, sniðugasta og
klárasta barn sem til var. Að
þurfa að passa litla bróður var
aldrei kvöð heldur tækifæri til
að sýna öðrum þennan dýrgrip
sem við áttum. Smápatti sem gat
heillað vinkonur og vini eldri
systkina sinna upp úr skónum.
Þessi eiginleiki var honum eðl-
islægur. Svo bjartur yfirlitum og
ófeiminn. Hafði næmni á líðan
annarra sem ekki öllum er gefin.
Seinna þegar hann komst af
barnsaldri stækkaði hringurinn
sem naut góðs af birtunni. Börn
eldri systkina hans eiga kærar
minningar um náttfatapartí hjá
stóra frænda. Þá var horft á
skemmtilega mynd í vídeó, boðið
upp á nammi og vakað lengi.
Seinna meir átti hvert og eitt
þessara frændsystkina sérstak-
an sess hjá honum, hvert á sinn
hátt.
Bergur og Helena, eftirlifandi
eiginkona hans, kynntust ung,
ólust upp í sama hverfi og gengu
í sama menntaskóla. Bergur var
mikill fjölskyldumaður, unni eig-
inkonu sinni og börnum afar
heitt og lagði mikið upp úr sam-
veru og návist við þau. Hann
veitti börnum sínum mikinn
stuðning í námi og leik auk þess
sem hann gaf öðrum í fjölskyldu
sinni, móður, tengdaforeldrum,
systkinum og vinum, góða vin-
áttu og nánd.
Bergur átti við líkamleg veik-
indi að stríða seinni ár en lét
aldrei deigan síga þegar mátt-
urinn þvarr. Hugurinn var alltaf
sterkur, glaðværðin og bjartsýn-
in ráðandi. Baráttuandinn var
mikill í hans erfiðleikum og
hvatningu átti hann alltaf fjöl-
skyldu og vinum til handa. Sjálf-
ur sótti hann sinn styrk í trausta
eiginkonu og yndisleg börn.
Bergur fylgdist vel með lands-
málum og alþjóðamálum og hafði
gaman af skoðanaskiptum. Hann
hafði mikinn sannfæringarkraft
þegar svo bar undir. Hann var
hins vegar alltaf tilbúinn að
hlusta á sjónarmið annarra, for-
dómalaus. Viðmótið alltaf bjart
og hlýtt.
Nú hefur hann kvatt okkur,
yndislegi litli bróðir minn. Sökn-
uðurinn og sorgin eru óbærileg.
Sólveig Berg, stóra systir.
Elsku Bergur okkar, þú ert
búinn að tilheyra okkar fjöl-
skyldu frá því þú varst ungling-
ur, og þrátt fyrir að þú hafir yf-
irgefið þennan heim ungur að
aldri og allt of snemma, þá er
samleið okkar orðin löng. Þið
Hilmar deilduð áhuga á körfu-
bolta og hann hafði gaman af því
að fylgjast með þér á þínum
körfuboltaárum og núna að
fylgjast með sonum þínum á
sinni körfuboltaleið.
Mildi, bjartsýni, umhyggja og
kærleikur einkenndu þig og þína
framkomu alla tíð. Það var aðdá-
unarvert hversu vel þið Helena
okkar stóðuð alltaf saman og það
æðruleysi sem þið sýnduð er
okkur ofarlega í huga.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur og við tengdaforeldrar þínir
fórum ekki varhluta af því. Við
erum einstaklega þakklát fyrir
allar samverustundirnar í Berlín,
Flórída og ekki síst á Hólsveg-
inum. Sérstaklega erum við
þakklát fyrir þessa þrjá sólar-
geisla, börnin ykkar Helenu, sem
eru algjörar perlur og ylja okkur
alltaf um hjartaræturnar. Við er-
um þakklát fyrir þann tíma sem
áttum með þér, en því miður var
hann allt of stuttur.
Elsku Helenu og barnabörn-
unum okkar, elsku Birnu og fjöl-
skyldu, sendum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan
dreng lifa í hjörtum okkar allra.
Matthildur og Hilmar.
Elsku Bergur, það er óskilj-
anlegt og óraunverulegt að þú
hafir kvatt okkur svo langt um
aldur fram. Missirinn er mikill
og skarðið stórt.
Sorgin sem ég upplifi núna er
sú allra mesta og verkefnið sem
ég stend frammi fyrir núna, að
halda áfram með lífið án þín er
óhugsandi. Elsku stóri bróðir, þú
varst einstakur, svo hlýr, já-
kvæður, skemmtilegur, fróður,
fallegur og með einstaka nær-
veru. Kostir þínir voru óteljandi
og sótti ég alltaf styrk til þín því
þú gafst mér svo mikið, enda
andlegur styrkur þinn ómældur.
Við áttum svo margar góðar
stundir þar sem við ræddum um
lífið og alltaf fór ég frá þér helm-
ingi stærri og tilbúin að sigra
heiminn. Fyrir þér var ekkert
ómögulegt og þú átt svo stóran
þátt í því að gera mig að þeirri
manneskju sem ég er í dag. Þú
ert mín fyrirmynd í svo mörgu,
hvort sem í íþróttunum eða á
öðrum sviðum lífsins. Ég minnist
áranna í Seiðakvísl. svo ótal
minningar, þú varst alltaf svo
góður við mig og smá stríðinn og
kitlaðir mig þar til ég emjaði og
mamma þurfti að skakka leikinn.
Ég fékk alltaf að vera inni í her-
berginu þínu og þar lærði ég að
hlusta á alvöru tónlist eins og
Led Zeppelin og fleira gott efni.
Pabbi gerði alvörukörfubolta-
völl við húsið og auðvitað lá leið-
in mín í körfuboltann þín vegna.
Ég fór alltaf með pabba í Vals-
heimilið að horfa á þig spila þar
sem þú raðaðir niður ófáum
þriggja stiga körfunum. Ég man
hvað ég var stolt yfir því að þú
skyldir vera bróðir minn. Svo
ferðin þar sem ég, mamma og
pabbi heimsóttum þig þar sem
þú bjóst í Prag í nokkra mánuði.
Við fórum út á lífið saman og ég í
minipilsi óhrædd arkandi um
götur borgarinnar og þú sveittur
á eftir að passa upp á litlu syst-
ur, við hlógum svo mikið að
þessu eftir á. Svo eru það ófáu
Berlínarferðirnar þar sem við
heimsóttum ykkur Helenu og
stækkandi fjölskyldu. Þessar
ferðir eru mér svo kærar og
minningarnar svo yndislegar.
Elsku Bergur minn, þú ert
mér svo kær, þú komst mér allt-
af til að hlæja og sjá það góða og
jákvæða í öllum aðstæðum. Eftir
að þið fjölskyldan fluttuð heim
var ég tíður gestur hjá ykkur,
hvort sem það var í matarboð,
koma í sólbað á pallinum eða
bara að fá ráð frá þér. Maður var
alltaf svo velkominn og þú hafðir
einstakt lag á því að láta öllum
líða vel í kringum þig. Þú snertir
líf svo margra enda varstu ein-
stök fyrirmynd. Það er svo sárt
að hugsa að ég muni ekki sitja
með þér og spjalla aftur eins og
við gerðum svo oft en ég finn svo
ofsalega sterkt fyrir þér elsku
bróðir. Þú átt svo stóran þátt í
því sem ég hef áorkað í lífinu því
þú hvattir mig alltaf áfram og
uppgjöf var ekki til í þinni orða-
bók.
Börnin þín eru mér svo kær
og veit ég að þú munt lifa áfram í
þeim og þau munu alltaf búa að
þeirri ást, hlýju og góðu gildum
sem þú kenndir þeim. Ég mun
halda minningu þinni á lofti með
því að tala um þig og segja þeim
sögur af þér. Það er svo gott að
eiga góðar minningar því þær
ylja og styrkja. Nú eru það tveir
klettar sem vaka yfir, þú og
pabbi. Elska þig að eilífu kæri
bróðir.
Þar til við hittumst á ný, þín
litla systir,
Eva María.
Ég brást við með mikilli sorg
þegar Bergur bróðir minn færði
mér þá hörmulegu frétt að nafni
hans Bergur Már Emilsson væri
látinn aðeins 43 ára að aldri.
Minningarnar um þennan fallega
og yndislega frænda minn
streyma fram.
Mínar bestu minningar um
Berg eru þegar ég stundaði nám
við Fjölbrautaskólann í Breið-
holti, þá var Bergur Már ca. 6
ára gamall snáði. Var ég tíður
gestur hjá Birnu frænku minni
sem þá átti heima í efra Breið-
holti með sinni fjölskyldu. Alltaf
var Bergur Már glaður í bragði
og tók vel á móti frænku sinni,
því þá hafði hann einhvern til að
rökræða við. Bergur var fullorð-
inslegur miðað við aldur, því að
besta vinkona hans var mamma
hans. Í þessum heimsóknum
mínum var þessi litli drengur
alltaf að fræða mig á einhverju
og gefa mér góð ráð. Til dæmis
kenndi hann mér að baka form-
köku og hvernig ég ætti að fara
að svo kakan brynni ekki við í
forminu. Hann ráðlagði mér líka
að hætta að setja sykur á soðið
egg, frekar ætti ég að nota smjör
og salt. Hann fræddi mig líka á
því hvernig börnin yrðu til, bara
svona til að vara mig við, því
hann vissi að ég var komin með
kærasta. Svona mætti lengi
telja.
Síðustu tuttugu árin hafa
samskipti okkar Bergs verið lítil
vegna þess að ég hef búið er-
lendis og heimsóknirnar til Ís-
lands eru oft stuttar. En í mínu
hjarta hefur ekkert breyst og
Bergur Már er alltaf þessi litli
yndislegi góðhjartaði frændi sem
ég elska svo mikið.
Ég vil bara enda þessar línur
með litlu ljóði sem mér finnst
lýsa frænda mínum svo vel.
Hvert sem leiðin þín liggur
um lönd eða höf,
berðu sérhverjum sumar
og sólskin að gjöf.
(Stephan G. Stephansson)
Megi góði Guð veita fjölskyldu
Bergs styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Kveðja, Tóta frænka,
Þórey Þorkelsdóttir.
Það er sorg í hjarta mínu.
Bróðursonur minn, Bergur Már,
er horfinn á braut. Það er stund-
um sagt að þeir sem guðirnir
elska deyi ungir.
Enginn veit hvar manninn
með ljáinn ber næst að garði,
viðkomustaðir hans eru stundum
lítt skiljanlegir og oft ótímabærir
frá sjónarhóli okkar mannanna.
Bergur var eins og sólskins-
dagur sem stráði birtu allt í
kringum sig, það var gott að
vera í návist hans. Hann er nú
syrgður af öllum sem þekktu
hann, umhyggjusamur, hjarta-
hlýr, brosmildur og skemmtileg-
ur. Góður drengur og traustur.
Ég hefði viljað eiga mikið
fleiri samverustundir með Bergi,
en þar sem ég bý með fjölskyldu
minni í Danmörku hafa þær ekki
verið eins oft og ég hefði óskað.
Árið 2008 var þungt og erfitt
ár hjá fjölskyldu okkar. Systkini
mín, Emil og Brynja, dóu bæði
það ár eftir erfið veikindi. Þar
sýndi Bergur hversu umhyggju-
samur og hjartahlýr hann var.
Það var einstakt að sjá hversu
fallega hann hlúði að pabba sín-
um og eins að Brynju fjöðursyst-
ur sinni. Falleg nærvera hans og
styrkur, bros hans og glaðværð
var smitandi og lýsti upp allt í
kring og gerði það léttara að
vera í heimsókn á líknardeildinni
í Kópavogi.
Brúðkaups þeirra Helenu og
Bergs árið 2009 mun ég alltaf
minnast með gleði. Þau voru svo
geislandi falleg og hamingjusöm,
það var góður dagur.
Ég hitti Berg í síðasta sinn í
júlí í sumar. Við Gísli, synir okk-
ar Guðjón Emil og Ragnar Mika-
el og Mette og barnabörnin,
Anne Sofie, Victor og Oscar, vor-
um boðin í Seiðakvísl til Birnu
mágkonu á æskuheimili Bergs,
og þar vorum við samankomin 40
ættingjar, yndislegur dagur sem
við, frændfólk hans í Danmörku,
munum minnast með gleði um
ókomin ár.
Bergur Már, svo glaður, bros-
mildur og skrafhreifinn og hrók-
ur alls fagnaðar, gerði að gamni
sínu og naut samveru með okkur
öllum. Stoltur og fallegur eigin-
maður og faðir.
Það er óbærilegt að hugsa um
þá stóru sorg og mikla missi sem
Helena og börnin upplifa núna.
Matthías Már, stóri bróðir, sem
talaði um ættarmót næsta ár, er
svo frændrækinn og áhugasam-
ur um ættir sínar. Litlu systkini
hans, Emil og Isabella, sem eiga
erfitt með að skilja að elsku
pabbi sé farinn. Haldið utan um
allar góðu minningarnar um
ykkar kærleiksríka og góða
pabba, og hann mun alltaf vera
með ykkur í hjartanu.
Hugur minn er líka hjá Birnu
mágkonu sem sér nú á eftir
elskulegum syni sínum; hjá
systkinum hans, tengdafólki,
systkinabörnum og öðrum ást-
vinum. Megi Guðs englar um-
vefja ykkur öll í sorginni og veita
styrk.
Ég, Gísli og börnin okkar,
Ragna Stína systir og fjölskylda
kveðjum þig, kæri frændi, og
óskum þér góðrar ferðar inn í
heim ljóss og friðar. Við vitum að
þar munu pabbi þinn, Brynja og
aðrir ástvinir okkar sem kvatt
hafa taka vel á móti þér.
Blessuð sé minning þín, minn-
ingin um góðan frænda lifir
áfram í hjörtum okkar.
Gunnlaug Hanna
Ragnarsdóttir og
fjölskylda í Danmörku.
Það eru þung spor að kveðja
Berg svila minn en leiðir okkar
hafa legið saman síðustu þrjátíu
ár eða frá því að við kræktum
okkur í sætustu systurnar í Ár-
túnsholtinu. Óhjákvæmilega leit-
ar hugurinn til baka á stund sem
þessari og margar ljúfar minn-
ingar rifjast upp. Allar eiga þess-
ar minningar það sameiginlegt
að ávallt var Bergur ljúfur og já-
kvæður, hvort sem um var að
ræða framkvæmdir á Hólsveg-
inum, frí á Flórída, matarboð eða
heimsóknir til Berlínar. Já-
kvæðni og glaðværð Bergs hjálp-
aði honum í veikindum sínum
sem hann tók af miklu æðruleysi.
Ég votta Helenu Dögg, Matt-
híasi, Emil og Ísabellu og öðrum
ættingjum samúð mína.
Kristinn Freyr Kristinsson
Elsku kæri vinur. Þegar mað-
ur stendur frammi fyrir því að
þú hafir skyndilega fallið frá eft-
ir að við höfum fylgst að frá
Laugarnesskóla í Laugalækjar-
skóla, svo Menntaskólann við
Sund og í Háskólann, þá á ég
vart orð til að lýsa því sem mig
langar að segja um þig og til þín.
Hvernig er hægt að koma
nokkru frá sér sem nær utan um
allar okkar minningar, samveru-
stundir, samtöl, matarboð, verk-
efni og kappleiki í fótboltanum
þar sem við öttum kappi saman?
Þú varst fæddur leiðtogi og
þegar ég hugsa til baka var það
þegar komið í ljós í barnaskóla.
Þar varst þú vinsæll og vinmarg-
ur án þess þó að vera nokkuð
upptekinn af því, þetta voru
náttúrulegir eiginleikar sem þú
hafðir. Allir vildu vera þar sem
þú varst.
Eftir því sem við uxum úr
grasi urðum við betri og nánari
vinir og þegar við byrjuðum í
Laugalækjarskóla varst þú mér
nánast sem bróðir og stundum
sem stóri bróðir. Þú varst þrosk-
aður, hugsandi, með mikla rétt-
lætiskennd og meira jafnvægi en
ég þekkti. Ég gleymi því aldrei
þegar ég missti stóra bróður
minn 16 ára gamall rétt í byrjun
vorprófa í 10. bekk, þá varst þú
sá sem ég leitaði strax til því ég
vissi að hjá þér fengi ég sönn
ráð, athygli þína og þroska til að
hjálpa mér áfram. Og hve vel þú
studdir mig sem þurfti hjálp á
þessum tíma. Hjálpaðir mér við
lestur fyrir próf og studdir mig
áfram, leyfðir mér að tala, hlust-
aðir og stappaðir í mig stálinu og
lyftir anda mínum. Það var ómet-
anlegt að eiga þig að og hefur
verið allar götur síðan.
Talandi um þroska þinn og
skynsemi þá var hún slík að þeg-
ar þú og Helena byrjuðuð saman
þá 15-16 ára varstu fljótur að
átta þig á að jafnvel þú myndir
ekki geta gert betur í þessum
efnum. Þarna var ástin þín komin
og þú tókst hana föstum tökum.
Mikið sem ég hef lært margt af
þér í gegnum árin og vildi að ég
hefði tækifæri til að læra meira
af þér. Sem dæmi má nefna
hvernig þú talaðir ávallt um hana
Helenu þína. Hún var þín gyðja
alla tíð. Það var svo fallegt að
heyra hvernig þú talaðir um
hana, hrósaðir henni og lofaðir
hvort sem hún var nær eða fjær.
Þetta var einstakur kostur
sem þú hafðir í ríkulegu magni,
að hrósa vinum þínum og stappa
í þá stálinu og fylla þá af eldmóði
til góðra verka.
Það er svolítið sérstakt að
þegar ég hugsa til ára minna í
knattspyrnu og allra þeirra leikja
sem ég spilaði þá er það nánast
bara einn leikur sem stendur upp
úr. Það var heimaleikur Fram
gegn Víkingi í 2. flokki sem spil-
aður var á grasinu í Safamýrinni
þar sem Beggi stóð í markinu.
Þetta var ekki úrslitaleikur í
neinu móti, líklega bara leikur í
Íslandsmótinu, en er mér svo
minnisstæður því þarna náði ég
að brjótast í gegnum vörn Vík-
inga og ná fullkomnu skoti á bolt-
ann og skora hjá þér. Hvað ég
var stoltur af því að ná að skora
hjá svo frábærum markmanni og
íþróttamanni – Begga vini mín-
um.
Það voru ávallt ánægjulegar
stundir að heimsækja Begga og
Helenu og sérstaklega ef maður
hitti á matmálstíma. Hvort sem
þau voru námsmenn á Íslandi, í
Berlín eða eftir háskólaárin þá
báru þau ávallt á borð eins og
höfðingjar og manni leið eins og
maður væri kominn heim.
Ég kveð einstakan vin minn og
sendi Helenu og börnum þeirra,
Birnu mömmu hans og systkin-
um einlægar samúðarkveðjur.
Falleg minning lifir.
Grímur Axelsson.
Á endanum snýst lífið um að
njóta þess smáa og sjá það góða
sem það hefur upp á að bjóða.
Það gerði Bergur. Hann var alla
tíð glæsilegur maður sem fólk
tók eftir, stór og sterkur. Eftir
því sem máttur hans þvarr í
seinni tíð vegna heilsuleysis varð
hann sterkari í anda og kunni að
gefa og njóta samvista með fjöl-
skyldu og vinum. Hann og Hel-
enu var gott að sækja heim og þá
sá maður þetta skýrt. Börnin
þeirra voru í fyrirrúmi og heimili
þeirra var lifandi staður þar sem
fólk safnaðist saman til að fara
yfir málin hverju sinni. Aldrei
kvartaði hann yfir aðstæðum sín-
um heldur ræddi hann gjarnan
hugmyndir sínar um lífið og kom
með gagnlegar lausnir við hugð-
arefnum fólks hverju sinni. Hann
var mjög útsjónarsamur og alltaf
var gott að leita til hans. Bergur
var alltaf leiðtogi þó að hann sæi
sig aldrei þannig en hann sam-
einaði fólk og gaf sér tíma. Hann
virtist alltaf eiga nógan tíma.
Líf mitt hefur aldrei verið án
Bergs. Ég flutti í nýtt hverfi í Ár-
túnsholti þegar ég var átta ára
gamall og hóf nám í Laugarnes-
skóla þar sem skólann vantaði
börn og Ártúnsholt vantaði skóla.
Í nýja bekknum kynntist ég
Bergi. Það varð mér til happs að
okkur fannst báðum lagið Our
House með Madness vera gott
lag. Það kom síðan í ljós að stutt
var á milli húsa hjá okkur, ein-
ungis einn berjamói þar sem nú
stendur Ártúnsskóli. Við náðum
mjög vel saman enda áhugasamir
um lífið og tilveruna. Við til-
heyrðum vinahóp sem bast mjög
sterkum böndum sem haldast
Bergur Már
Emilsson