Morgunblaðið - 06.12.2019, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 2019
✝ Eiríka DagbjörtHaraldsdóttir
fæddist í Keflavík 20.
mars 1944. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 19. nóv-
ember 2019. For-
eldrar Eiríku voru
Haraldur Ágústsson
smiður, f. 3. október
1910, d 25. október
1988 og Fjóla Eiríks-
dóttir húsmóðir, f. 3.
júní 1919, d. 26. júní 2006.
Systkini Eiríku eru: Hreinn
Líndal, f. 28. febrúar 1937, Aldís
Sjöfn, f. 15. febrúar 1946, Sólveig
Hafdís, f. 3. febrúar 1949, gift
Arnbirni Óskarssyni, Sveinbjörg
Þórarinn Líndal, veggfóðrari og
dúklagningarmeistari, f. 14.
október 1976, kvæntur Rut Erlu
Magnúsdóttur. Þau eiga tvo
drengi, Magnús Breka og Eyþór
Elvar. 3) Eiríkur Líndal gröf-
umaður, f. 14. október 1982,
maki hans er Telma Dögg Sig-
urbjartsdóttir. Þau eiga þrjú
börn, Gabríellu Björt, Sigurbjart
Líndal og Leonu Líndal.
Eiríka hóf nám í hárgreiðslu
við Iðnskólann í Reykjavík og
lærði á hárgreiðslustofunni Lótus.
Hún lauk meistaraprófi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík árið 1967.
Hún starfaði sjálfstætt eftir námið
þar til hún gerðist húsmóðir. Ei-
ríka var virkur félagsmaður í
Sinawik í Garðabæ. Eiríka og
Steinþór bjuggu mestallan sinn
búskap í Víðilundi 7 í Garðabæ.
Útför Eiríku verður gerð frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
6. desember 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Gunnhildur, f. 7.
júní 1950, Haraldur
Líndal, f. 17. ágúst
1952, kvæntur Ólöfu
Thorlacius, Ágúst
Líndal, f. 8. apríl
1957.
Eiríka giftist 30.
desember 1972
Steinþóri Eyþórs-
syni, veggfóðrara
og dúklagningar-
meistara. Börn Ei-
ríku og Steinþórs eru: 1) Margrét
Líndal rekstrarfræðingur, f. 4.
október 1972, gift Mogens Gunn-
ari Mogensen viðskiptafræðingi.
Þau eiga þrjú börn, Steinþór
Örn, Helenu Sif og Gunnar. 2)
Elsku besta mamma mín.
Þó þú hafir verið orðin léleg í
líkamanum þá átti ég ekki von á
því að vera að kveðja þig svona
fljótt og sérstaklega ekki svona
rétt fyrir þessi jól. Ég hef alltaf
sagt að þú værir með átján líf en
þau eru greinilega búin. Nú ertu
örugglega farin að dansa einhvers
staðar með honum pabba sem þú
hefur saknað svo mikið síðastliðin
16 ár. Ég veit að pabbi hefur tekið
á móti þér með útrétta arma.
Þegar ég lít til baka er minn-
ingin úr Víðilundinum þegar ég
var að alast upp langsterkust. Í
Víðilundinum var alltaf gaman,
mikið um gestagang, gleði og
borðin hlaðin kræsingum. Þið
pabbi voruð vinmörg og tókuð
virkan þátt í félagslífinu í Garða-
bæ og ber þá hæst Kiwanis og
Sinawik. Pabbi var ötull fé-
lagsmaður í Félagi veggfóðrara og
dúklagningarmeistara og alltaf
stóðst þú eins og klettur við hlið-
ina á honum.
Barnabörnunum þínum átta
unnir þú svo heitt og varst svo
stolt af þeim öllum. Þegar þú varst
ennþá upp á þitt besta varstu svo
dugleg að sækja þau í skólann,
keyra þau á æfingar og fara með
þau að kaupa ís. Því miður voru
það einungis eldri barnabörnin
sem nutu þess, þar sem þó nokkuð
er síðan þú hættir að keyra og
varðst ekki eins hreyfanleg og áð-
ur. Steinþóri varstu eins og
mamma tvö því Steinþór eyddi svo
miklum tíma heima hjá ykkur
pabba og hefur alltaf verið sterkur
strengur á milli ykkar.
Nú þegar jólin nálgast get ég
ekki annað en hugsað um jólin
þegar ég var að alast upp í Víði-
lundinum. Þú byrjaðir að undir-
búa jólin mörgum vikum fyrir jól,
það var allt sett á hvolf, þrifið hátt
og lágt og svo voru bakaðar yfir 10
sortir af smákökum. Þegar jólin
gengu loksins í garð var allt upp á
tíu. Alltaf þegar ég heyri jólalagið
með Björgvin Halldórssyni
„Mamma“ dettur mér þú í hug
„Enginn kunni að undirbúa jólin
eins og mamma gerði.“ Ég hugsa
bara að þetta lag hafi verið samið
um þig.
Mamma skildi flest, já mamma
hún var best.
Hún var í önnum oft þá aðrir
sváfu rótt.
Núna síðustu árin var þér farið
að líða mjög illa á líkama og sál og
lífið hafði ekki upp á margt að
bjóða handa þér. Oftar en ekki
þráðir þú að vera með okkur fjöl-
skyldunni þinni á ferðalögum inn-
anlands og erlendis og það var
sárara en allt að geta ekki haft þig
meira með okkur.
Þrátt fyrir að þú gætir ekki
ferðast með okkur þá fylgdist þú
mikið með hvar við vorum hverju
sinni og hvernig ferðin gengi. Áð-
ur en ég fór til útlanda þá fór ég
með nokkrar bænir fyrir þig og þú
sagðir alltaf: „Hvernig segir þú
þetta?“ Nú „segi ég þetta“ í síð-
asta sinn, elsku mamma mín. Ég
vona svo sannarlega að þú náir að
hreyfa þig og ferðast um núna og
að þessi bæn eigi eftir að fylgja
þér á ferðalögum þínum hér eftir:
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi,
þar mig í þinni gæslu geym,
ó, Guð minn allsvaldandi.
(Valdimar Briem)
Guð geymi þig, elsku mamma
mín.
Þín
Margrét.
Elsku Eiríka. Nú er komið að
kveðjustund.
Viljum við þakka fyrir allt sam-
an.
Við höfum fært þér þrjú barna-
börn sem elskuðu ömmu sína of-
urheitt. Það sem þú hafðir gaman
af að hitta barnabörnin þín. Dag-
inn sem Leona fæddist árið 2018
varst þú að fara í bænastund í
Vídalínskirkju sem þú gerðir á
hverjum einasta þriðjudegi. Þú
varst orðin svo spennt. Hringdir
meira segja tvisvar sinnum í okk-
ur meðan við vorum inni á skurð-
stofunni. Þér fannst það nú ekkert
tiltökumál. Þú vildir bara fá að
vita hvort litla daman væri komin í
heiminn áður en þú færir í bæna-
stund því þá mætti ekki trufla þig
og hringja í símann þinn. Okkur
fannst þetta ekki fyndið akkúrat
þá en eftir á höfum við hlegið mik-
ið að þessu.
Á hverjum afmælisdegi hringd-
ir þú eldsnemma og söngst fyrir
afmælisbarnið. Samveran skipti
þig miklu máli. Fjölskyldan skipti
þig enn þá meiri máli. Erum við
gríðarlega þakklát fyrir síðustu
samveru okkar sem var 17. nóv-
ember, tveimur dögum áður en þú
kvaddir okkur svo skyndilega. Þá
skelltum við okkur öll til Keflavík-
ur á þínar æskuslóðir í leikhús að
sjá Fiðlarann á þakinu. Þú hafðir
mjög gaman af og náðir að hitta
alveg fullt af ættingjum og vinum.
Þú áttir þrjú yndisleg börn og
stóra fjölskyldu sem er svo sam-
rýnd og tel ég það vera þér að
þakka.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Hvíl í friði elsku mamma,
amma og tengdó, þín verður sárt
saknað.
Eiríkur, Telma Dögg,
Gabríella Björt,
Sigurbjartur og Leona.
Ég hitti Eiríku og Steinþór í
fyrsta skipti um áramótin fyrir um
21 ári þegar ég kom og heimsótti
Margréti í Víðilundinn, þar sem
nýju ári var fagnað í góðra vina
hópi. Þetta var stuttu eftir að við
Margrét byrjuðum að vera saman.
Þar var tekið vel á móti mér af
þeim heiðurshjónum eins og ávallt
og höfðu þau Eiríka og Steinþór
einstaklega gaman af að taka á
móti gestum og voru með ein-
dæmum gestrisin.
Árið 1999 fluttum við Margrét
og Steinþór Örn svo tímabundið í
Víðilundinn til þeirra hjóna á með-
an við vorum að bíða eftir að fá
okkar fyrstu íbúð afhenta. Í Víði-
lundi var vel hugsað um okkur og
séð til þess að það færi vel um okk-
ur. Eiríka sinnti húsmóðurhlut-
verkinu af miklum sóma og sá til
þess matarborðið væri uppfullt af
kræsingum. Ýmislegt var gert á
þessum fyrstu árum eftir að ég
kom inn í fjölskylduna, svo sem að
fara í útilegur, veiðiferðir og utan-
landsferðir og voruð þið hjónin
ávallt mjög samrýnd í öllu sem þið
tókuð ykkur fyrir hendur.
Árið 2003 var höggvið stórt
skarð í fjölskylduna þegar Stein-
þór féll skyndilega frá eftir
skammvinna baráttu við erfið
veikindi. Eftir fráfall Steinþórs
varð líf þitt aldrei eins og áður og
áttir þú mjög erfitt með að komast
yfir þetta mikla áfall og varst tæp-
lega komin yfir það enn. Heilsan
var þér ekki alltaf hliðholl og hafði
áfallið ekki góð áhrif á heilsu þína
sem hafði því miður mjög haml-
andi áhrif á lífsgæði þín. Við nán-
asta fjölskylda þín gerðum allt
sem við gátum til að þú hefðir það
sem allra best þrátt fyrir heilsu-
leysi og þá varðst þú þeirrar gæfu
aðnjótandi að eignast átta heil-
brigð og glæsileg barnabörn sem
þú naust hverrar stundar með og
sóttist í að vera sem mest í kring-
um og áttir margar góðar stundir
með þeim og fjölskyldu þinni.
Nú er komið að leiðarlokum
sem bar óvænt að, þrátt fyrir að
heilsa þín hafi ekki verið sem best
á undanförnum árum þá átti ég
ekki von á að þú myndir kveðja
svona skjótt, þar sem þú hafðir
verið nokkuð hress þegar þú fórst
með okkur fjölskyldu þinni í leik-
húsferð í þinn gamla heimabæ
Keflavík einungis tveimur sólar-
hringum fyrir andlát þitt. Nú eruð
þið Steinþór hins vegar aftur sam-
einuð á ný ásamt fleira góðu fólki
og ég veit að þér á eftir að líða vel
á nýjum stað í góðum hópi.
Hvíl í friði.
Þinn tengdasonur,
Mogens G. Mogensen.
Við kveðjum þig kæra amma
með kinnar votar af tárum
á ást þinni enginn vafi
til okkar, við gæfu þá bárum.
Horfin er hönd þín sem leiddi
á hamingju og gleðifundum,
ástúð er sorgunum eyddi
athvarf á reynslustundum.
Margt er í minninga heimi
mun þar ljósið þitt skína,
englar hjá guði þig geymi
við geymum svo minningu þína.
(Höf. ók.)
Þínir ömmustrákar,
Magnús Breki og Eyþór Elvar.
Elsku amma.
Allt í einu ert þú farin frá okk-
ur, eftir sitjum við og eigum erfitt
með gera okkur grein fyrir að þú
eigir ekki eftir að koma til okkar
aftur. Okkur þótti svo mikið vænt
um þig, þegar þú passaðir okkur,
fórst með okkur að kaupa ís, spil-
aðir við okkur og kenndir okkur
heimsins bestu aðferð við að
steikja hamborgara. Því miður
hefur þér ekki liðið vel síðustu árin
og þú lítið getað verið með okkur
þó þú hefðir viljað. Vonandi er þér
farið að líða betur núna og að þú
sért komin til afa sem örugglega
hefur tekið vel á móti þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Knús og guð geymi þig, elsku
amma.
Þín
Steinþór, Helena og Gunnar.
Við kveðjum í dag ástkæra
systur og mágkonu, Eiríku Har-
aldsdóttur. Það er skrýtin tilhugs-
un að hún skulir vera farin frá
okkur. Eiríka var á margan hátt
sérstök kona. Við systkinin vorum
sjö og var Eiríka næstelst og í
mörgu fyrirmynd okkar yngri. Á
stóru heimili gekk á ýmsu og er
margs að minnast. Eiríka fór ung
kona að heiman til höfuðborgar-
innar til þess að læra hárgreiðslu
á Hárgreiðslustofunni Lótus. Að
námi loknu opnaði hún ásamt Al-
dísi systur okkar hárgreiðslustofu
í kjallaranum á æskuheimili okkar
að Framnesvegi 16, Keflavík, en
þær fetuðu sömu braut og tvær
yngri systur okkar sem síðar hófu
hárgreiðslunám hjá eldri systrum
sínum. Í minningunni um æsku-
heimili okkar er ofarlega í hugan-
um að allt var í röð og reglu hjá Ei-
ríku. Herbergi hennar var nánast
musteri á heimilinu.
Eiríka hafði gott minni og
mundi nánast nöfn allra Keflvík-
inga frá uppvaxtarárum okkar. Ef
þurfti að rifja upp nöfn eða atvik
var hringt í Eiríku.
Eiríka giftist Steinþóri Eyþórs-
syni, sem lést langt fyrir aldur
fram. Mikill kærleikur var með
þeim hjónum og var missir hennar
við fráfall hans mikill. Þau bjuggu
sér fallegt heimili með börnunum
þremur að Víðilundi 7 í Garðabæ,
húsi sem Steini, eins og við köll-
uðum hann, reisti sjálfur. Á heim-
ili þeirra ríkti mikil gestrisni og
erum við hjónin afar þakklát fyrir
þær fjölmörgu stundir sem við
nutum heima hjá þeim í Víðilundi.
Alltaf var maður velkominn. Við
minnumst einnig oft þeirra stunda
þegar Eiríka, Steini og börnin
heimsóttu okkar hjónin til Ísa-
fjarðar.
Í mörg ár fórum við tveir yngri
bræður Eiríku og mágar okkar
þeir Steini og Arnbjörn í veiði í
Svarthöfða í Borgarfirði. Steini
bjó við þann kost að Eiríka sá um
að pakka öllu niður fyrir hann
öðru en því sem tengdist veiðinni.
Okkur er það minnisstætt að í ein-
um veiðitúrnum kom Steini til
okkar eftir að búið var að bera út
úr bílnum inn í hús alvarlegur á
svipinn og segir „hún hefur
gleymt að setja niður sængina“.
Það kom okkur á óvart að Eiríka
skyldi gleyma því. Allan veiðitúr-
inn svaf Steini með yfirhafnir okk-
ar yfir sér. Þegar farið var að raða
aftur inn í bílinn að lokinni veiði
kom í ljós að sængin var í bílnum.
Á einhver óskiljanlegan hátt fór
sængin framhjá okkur enda átti
okkur að vera ljóst að Eiríku hefði
ekki getað orðið það á að gleyma
að pakka niður sænginni fyrir
Steina sinn.
Eiríka var manneskja sem
hafði skoðanir og vildi sýna fyr-
irhyggju í málum. Hún hafði göf-
ugt hjarta og mátti ekkert aumt
sjá. Til marks um það er sá stóri
vinahópur sem hún nú kveður,
bæði tengdur og ótengdur.
Elsku Margrét, Mogens, Þór-
arinn, Rut, Eiríkur, Telma og
börn, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og megi góður guð leiða
ykkur á erfiðum tímum.
Haraldur og Ólöf.
Í dag kveð ég Eiríku kæra vin-
konu mína. Eiríka og ég höfum
fylgst að í rúm 70 ár. Við vorum
nágrannar á Framnesveginum í
Keflavík og var mikil vinátta milli
fjölskyldna okkar. Það er mikil
gæfa að alast upp í góðu og nánu
samfélagi eins og var á Framnes-
veginum.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar litið er til baka. Við
lékum okkur saman inni og úti
með öðrum góðum vinum á Fram-
nesveginum. Við tókum þátt í
skátastarfi hjá skátafélaginu
Heiðarbúum, saumaðir voru á
okkur skátakjólar sem við klædd-
umst á hátíðarstundum. Við vor-
um félagar í barnastúkunni Ný-
ársstjörnunni hjá Laugu og Jónu
á Framnesi. Þar voru sett upp
mörg leikrit sem við tókum þátt í.
Eitt árið voru saumaðir íslenskir
búningar á allar stelpurnar á
Framnesveginum, farið var í
myndatöku Jóns Tómassonar og
teknar glæsilegar myndir sem við
eigum allar.
Þegar árin liðu fórum við báðar
til náms til Reykjavíkur. Eiríka
nam hárgreiðslu og ég fór í Kenn-
araskólann. Flestar helgar fórum
við heim með rútunni til Keflavík-
ur. Eiríka rak eigin hárgreiðslu-
stofu í Keflavík um árabil af mikl-
um dugnaði. Seinna settumst við
báðar að í Reykjavík og vorum
áfram nágrannar í Breiðholti og
síðan í Garðabæ. Eiginmaður Ei-
ríku var Steinþór Eyþórsson dúk-
lagningameistari og eignuðust
þau þrjú börn; Margréti, Þórarin
og Eirík og eru barnabörn orðin
átta. Steinþór lést árið 2003, 55
ára að aldri.
Eiríka var myndarleg húsmóð-
ir og bjó fjölskyldu sinni fallegt
heimili. Hún var frábær í öllu sem
viðkom matargerð. Hún og Steini
eignuðust tjaldvagn og voru dug-
leg að ferðast með fjölskylduna
víða um land.
Eiríka hafði sterkt minni og
þegar við vinkonurnar vorum að
rifja upp liðna tíma þá brást það
aldrei að hún mundi alla mögulega
og ómögulega hluti og henni þótti
ég hafa lélegt minni, og þess má
geta að ég og mamma mín Sóley
leituðum oft til hennar til að rifja
upp ýmislegt.
Um árabil hafa fermingar-
systkin okkar Eiríku hist mánað-
arlega í Keflavík þar sem við höf-
um átt góðar stundir saman.
Síðasta samverustund með henni
þar var í byrjun nóvember.
Síðustu ár hafa verið Eiríku
erfið þar sem hún glímdi við
heilsuleysi. Hún naut samt góðra
samverustunda eins og í Vídalíns-
kirkju þar sem hún tók þátt í starfi
með eldri borgurum.
Vinátta okkar Eiríku var sönn
og okkur varð aldrei sundurorða.
Hún var glaðlynd og traustur vin-
ur. Ég mun sakna Eiríku, allra
samverustunda og símtala okkar
og bið Guð að blessa börnin henn-
ar og fjölskyldur þeirra.
Sigurveig Sæmundsdóttir.
Eiríka Dagbjört
Haraldsdóttir
„Gvöð, stelpur,
hvað mig langar að
hitta ykkur!“ skrif-
aði Gurrí á netspjalli
leshópsins sem myndaðist að
loknu BA-námi í dönsku fyrir
Guðríður Helga
Magnúsdóttir
✝ GuðríðurHelga Magn-
úsdóttir fæddist 20.
apríl 1938. Hún lést
8. október 2019.
Útför Guðríðar
fór fram 16. októ-
ber 2019.
u.þ.b. 15 árum. Góð-
ur matur, bóklestur
og heimspekilegar
vangaveltur um m.a.
ást og gleði, réttlæti,
listir, tilgang og
endalok. Fundirnir
urðu margir. Núna
sitjum við saman og
rifjum upp kynni
okkar af Gurrí. Hún
myndi líklegast
segja eitthvað eins
og: „Stelpur! Mikið djöfull er
gaman að vera með ykkur!“ Það
er rautt í glösunum og þau eru
fjögur. Eitt handa hverri okkar.
Gurrí er með okkur í anda. Myndi
líklegast ekki vilja missa af sam-
verunni enda „svag“ fyrir góðum
félagsskap og nærandi samræð-
um.
Rás 1 ómar á milli bókahillna
og málverkanna í stofunni á Tún-
götunni. Klukkan er rétt eftir há-
degi. Hún er nýkomin á fætur og
bíður þess hvert flæði dagsins
beri hana: Dönskunám, bók-
menntir, þýðingar, sumarbústað-
urinn í Kjósinni, lestur, grúsk,
síminn hringir og ættfræði rakin í
þaula. Umhyggja fyrir sínum nán-
ustu, innileg væntumþykja í garð
fólks sem skipti hana máli. Gurrí
hreifst af fólki og sögum þess.
Hvernig er hægt að vera svona
dönnuð en geta blótað svona mik-
ið? Gurrí var litríkur karakter, til-
finningarík og næm, hafði sterkar
skoðanir á mönnum og málefnum
en var á sama tíma eilífðar-húm-
anisti. Það gat komið okkur stelp-
unum ítrekað spánskt fyrir sjónir
hvernig hún minntist á Guð og
djöfulinn í sömu andrá.
Gurrí var fáguð menntakona,
góð manneskja og mikill húmor-
isti. Hún var og verður einstök í
huga okkar og með þessum orðum
kveðjum við kæra vinkonu:
„Þegar því sem er lýkur tekur
það á sig nýja mynd, öðlast líf og
verður á þann hátt hluti alls þess
sem á eftir kemur.“ (Sent Bryllup,
A.M. Løn; 1990)
Þórir, Siggi, Imba, Raggi og
fjölskyldur fá okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ástríður (Ásta), Ida og Ólöf.
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýju vegna
andláts og útfarar elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HELGU SÓLVEIGAR JENSDÓTTUR
frá Stærri-Árskógi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Árgerðis, Lögmannshlíð,
fyrir hlýtt viðmót, virðingu og góða umönnun.
Börn og fjölskyldur