Morgunblaðið - 06.12.2019, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 2019
sér betri móður, þú skiptir aldrei
skapi, varst hjartahlý og elskandi
móðir. Þú kenndir mér svo margt
um kærleikann í lífinu, kjarngóða
íslensku, gamla söngtexta eins og
t.d. „Ég vil fá mér kærustu“ og
„Það var kátt hérna um laugar-
dagskvöldið á Gili“ og fleiri. Og
allar fallegu bænirnar, góðar lífs-
reglur, saumaskap og handavinnu
en þar varst þú snillingur og mikil
listakona í hverju sem var, sauma,
leira og mála og sagðir þú stund-
um að þú værir að bæta upp að
hafa ekki farið í leikskóla, svo
varstu líka með græna putta, allt
lifnaði við sem þú hlúðir að.
Það var mín gæfa þegar þið
pabbi fluttust í sveitina fögru sem
þú gjarnan kallaðir gullhreppinn,
en þá kynntist ég Hilmari mínum.
Það verður erfitt að geta ekki
hringt í þig og beðið um ráðlegg-
ingar eða fá þig ekki í heimsókn
en það var oft glatt á hjalla þegar
þið pabbi komuð í sveitina til okk-
ar.
Þá var margt brallað, t.d. tekið
slátur, lagðar hellur í garðinn og
reynt að kenna mér nöfnin á
blómunum. Ég bið góðan guð að
geyma þig. Mér finnst þetta ljóð
eiga vel við þig, elsku mamma
mín.
Hið göfugasta’ í lífi okkar er,
ást, er móðir ber til sinna barna.
Hún fórnar, gefur helft af sjálfri sér
og sækir styrk til lífsins dýpsta kjarna.
Hún veitir ljós, sem ljómi bjartra
stjarna.
Hún veitir ljós og leysir hverja þraut,
hún lífið unga styður fyrstu sporin,
er fræðari á framvindunnar braut
og fyrirmynd sem yljar best á vorin
hinn unga stofn sem er til þroska
borinn.
Er stofninn ungi erfir hennar sið,
ást og virðing geymir sér í hjarta,
við munum eiga gnótt af yndi’ og frið
að efla’ og styðja gleði lífsins bjarta.
Þá hefði enginn yfir neinu’ að kvarta.
Ef móðurástin mótaði’ okkar spor
og mildi hennar gjörðum okkar réði,
þá yrði lífið eins og fagurt vor,
sem okkur færði hamingju og gleði.
Þá lifðum við sem blóm í fögru beði.
Þá kærleikur og tryggðin tækju völd
og trú á lífið veitti sanna gleði.
Þá ríkti fegurð lífsins fram á kvöld,
því fagurt mannlíf stýrði voru geði,
að forsjá hans, er fyrst oss hingað réði.
Já, – móðurást – er yndi sérhvers
manns
og allra besta stoð á vegi hálum,
hinn dýrmætasti kjarni kærleikans,
sem kallar fram hið besta’ í vorum
sálum.
Hún ætti að ráða’ í öllum okkar málum.
(Ágúst Böðvarsson)
Þín dóttir,
Fanney.
Elskuleg tengdamóðir mín,
Hólmfríður Jóna, eða Fríða eins
og hún vildi ávallt láta kalla sig, er
horfin á braut.
Ég hitti Fríðu fyrst daginn eft-
ir fertugsafmæli hennar árið 1971
er næstelsti sonur hennar Sigur-
jón kynnti mig fyrir foreldrum
sínum. Fríða var einstök kona og
ásamt Þórmundi sínum ólu þau
upp átta börn. Mér fannst þó allt-
af uppeldið hvíla meira á Fríðu
minni þar sem tengdapabbi vann
langan vinnudag og yngstu börnin
komin í ró er hann kom heim.
Fríða vann ýmis störf um ævina,
fyrst á meðan börnin voru ung tók
hún að sér heimasaum og saumaði
jakkaföt, dömukápur o.fl. og jók
þannig tekjur heimilisins. Það er
erfitt að minnast Fríðu án þess að
nefna tengdapabba því líf þeirra
var svo samofið. Árið 1976 festu
þau hjón kaup á jörðinni Sóleyj-
arbakka í Hrunamannahreppi og
bjuggu þau þar í 8 ár. Ég held að
sú vinna er fylgir því að vera
bóndakona með öllum störfum
bæði úti við og inni eins og Fríða
gekk jafnt til hafi átt best við
hana. Hún talaði oft um lífið á Sól-
eyjarbakka þar sem barnabörnin
voru ávallt velkomin og skottuð-
ust þá í kringum ömmu og afa eins
og skuggar þeirra. Er þau hjón
fluttu aftur í borgina varð Fríða
yfirmaður á saumastofu tengdri
Kleppsspítala allt þar til þau hjón
stofnuðu hreinsunina Hreint og
klárt sem þau ráku um árabil.
Fríða var mjög listræn sama
hvort það var við saumavélina,
með olíu- eða vatnslitapensil í
hönd eða tréútskurð sem hún
lærði á fullorðinsárum. Þegar
tengdaforeldrar mínir fluttu í
Gullsmárann var Fríða með leið-
sögn í postulínsmálun fyrir aldr-
aða.
Fríðu var sýndur sá heiður að
vera veitt viðurkenning vegna
þeirra starfa og fyrir störf sín að
félagsmálum aldraðra af bæjaryf-
irvöldum í Kópavogi í desember
árið 2002 og lét hún sig þau mál
varða allt til dánardags.
Við Sigurjón fórum oft í ferðir
með foreldrum hans. Við fórum
t.d. í örlagaríka sunnudagsbíltúr-
inn með þeim þegar ekið var aust-
ur að Sóleyjarbakka að líta á og
meta hvort hægt væri að gera
húsakost á jörðinni nothæfan á ný
fyrir menn og búfénað áður en að
kaupum yrði gengið.
Sigurjón hjálpaði síðan for-
eldrum sínum að koma húsunum í
stand og við aðra uppbyggingu á
jörðinni sem síðar komu einnig
fleiri að. Seinna var farið til að líta
á sumarbústaði eða lóðir sem þau
höfðu hug á að eignast eftir að
þau fluttu aftur í borgina þar sem
þau söknuðu sveitasælunnar.
Ég sagði oft að ég ætti bestu
tengdamömmu í heimi. Við áttum
mörg sameiginleg áhugamál eins
og postulíns- og olíumálun og m.a.
lærðum við saman að mála á
postulín og tókum þátt í 2 sam-
sýningum. Þar kynntumst við
hópi kvenna og stofnuðu 10 af
okkur klúbbinn Villiendurnar og
ferðuðumst við oft bæði innan- og
utanlands.
Vorum við Fríða þá alltaf sam-
an í herbergi og var mikið spjallað
áður en Óli lokbrá lagði hönd yfir
okkar brá.
Ég trúi því að vel hafi verið
tekið á móti Fríðu af eiginmanni
og sonunum Sigurjóni og Jóni
Gunnari í Ljósinu eilífa og að
tengdapabbi dansi nú með Fríðu
sína sér við barm þar sem þau öll
undirbúa grundvöllinn áður en að
okkur hinum kemur.
Ég kveð þig nú, elsku tengda-
mamma, með hjartans þökk fyrir
allt.
Ragnheiður L. Georgsdóttir.
Elsku amma, amma á Sóleyj-
arbakka, amma í Laufbrekku eða
amma í Gullsmára, nú hefur þú
fengið þína langþráðu hvíld, þó
okkar missir sé mikill og sár þá
huggar það mig að þetta er það
sem þú varst svo tilbúin í. Þú hef-
ur sagt það svo lengi að þú ættir
þinn stað þarna uppi og værir
tilbúin til að fara. Pabbi og Nonni
eru búnir að taka á móti þér og afi
búinn að bjóða þér upp í dans.
Það var svo ótrúlega gaman að
sjá ykkur afa dansa. Ég alla vega
sé ykkur fyrir mér þannig núna,
dansandi í sumarlandinu. Þú
kenndir mér ýmislegt en eitt sem
er svo ótrúlega fallegt og sterkt
og ég hef farið eftir. Við fjölskyld-
an mín höfum oft búið ansi þröngt
en alltaf hefur mér fundist nóg
pláss fyrir alla og jafnvel aukafólk
líka, þú nefnilega sagðir eitt sinn
við mig fyrir mörgum mörgum
árum, ætli það hafi ekki verið
þegar stóru strákarnir mínir voru
bara litlir guttar, í samhengi við
þröngt húsnæði: „Dadda mín, á
meðan það er pláss í hjartanu þá
er nóg pláss“ og þessu hef ég farið
eftir og því er alltaf nóg pláss hjá
mér. Af mörgum minningum er
að taka, hvort sem er úr sveitinni
eða Kópavogi, ein minning frá
Sóleyjarbakka er mjög sterk en
hún er að oft fékk maður að taka
út í garð með sér sykurkarið og
sækja rabarbara og dýfa í syk-
urinn og borða, best var það þeg-
ar maður sat í blómaskeifunni
þinni og það þótti manni voða
spari. Elsku amma mín, ég kveð
þig í bili og þakka þér fyrir allt,
við hittumst seinna í sumarland-
inu fagra, ég veit að þú munt gæta
okkar allra og það verður fullt
starf þar sem við erum svo mörg.
Logar slokkna einn og einn,
einn logann áttir þú.
Þó loginn þinn sé lengur ei neinn,
í hjarta mér hann logar nú.
(Dagbjört Hlín)
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Þín sonardóttir,
Dagbjört Hlín.
Amma mín.
Farin er amma mín glæsileg
á bjartari og betri stað.
Hún klárað hefur sinn æviveg,
hér hefur hún lengi blómstrað.
Oft er erfitt að setja í orð
þær hugsanir og minningar
á erfiðum tíma legg ég á borð
þessir tímar saman voru vinningar.
Amma mín elegant ávallt var,
og engan sakaði um illsku.
Í hjarta sér bjartan kærleik bar
og deildi orðum með visku.
Sterka, brosmilda, flotta kona,
þú varst og ert fyrirmynd mín.
Ég vil í ellinni vera svona,
Ég mun mitt allra besta gera
að deila því sem þú kenndir mér.
Ég mun þig í hjarta ávallt bera.
Ég kveð nú og þakka þér.
Rósa Sjöfn Arndal
Gunnarsdóttir
„Sæll eskan“ (lesist elskan)
voru alltaf hin hlýju ávarpsorð
Fríðu frænku. Þær systur
mamma og hún voru nánar og það
styrkti gott samband þeirra að
pabbi og Bjössi hennar Fríðu voru
líka góðir vinir. Það er margs að
minnast þegar hugurinn leitar til
Fríðu frænku. Það sem stendur
upp úr er styrkur hennar, æðru-
leysi og glaðværð. Listagyðjan
var henni sérstaklega gjöful og
var Fríða sannur fjöllistamaður,
því allt lék í hennar höndum þegar
kom að handverki og listsköpun.
Fríða og Bjössi áttu gott líf
saman en Fríða mín fékk líka sín-
ar brekkur þegar hún þurfti að
kveðja Bjössa sinn of fljótt. Erf-
iðast var samt það hlutskipti
hennar að jarða tvo syni sína sem
kvöddu í blóma lífsins, sem á ekki
að leggja á neina foreldra.
Fríða hafði yfir mörgu að gleðj-
ast í lífinu og afkomendahópur
hennar er orðinn gríðarstór. Þar
lá hennar gæfa og gleði. Með
þessum fátæklegu orðum vil ég
kveðja mína kæru góðu frænku.
Það er stór hópur sem tekur á
móti henni á himnum og þar eru
án efa miklir fagnaðarfundir. Við
sem enn erum með jarðsamband
syrgjum hins vegar góða konu en
fögnum ríku lífshlaupi hennar.
Guð blessi minningu Fríðu
frænku.
Jóhann R. Benediktsson.
Mig langar í fáum orðum að fá
að þakka minni ástkæru tengda-
móður fyrir samfylgdina og allt
sem hún hefur fyrir mig gert.
Fríða mín eins og hún var alltaf
kölluð var einstaklega hjartahlý
og yndisleg mannvera sem skipti
aldrei skapi í öll þessi 27 ár sem ég
hef þekkt hana.
Hún var ótrúlega handlagin og
það var ekkert sem hún gat ekki
gert, eða lagað, alveg sama hvaða
handverk eða handavinna það var.
Hún prjónaði, saumaði, heklaði,
hnýtti, skar út í tré, leiraði, blýj-
aði, málaði á postulín, saumaði út
og bjó til mynstrið um leið í alla þá
dúka sem hún gerði fyrir mig.
Hún var með með alla sína 86 af-
komendur á kláru, hvað allir voru
að gera og voru staddir í það og
það skiptið, oft átti ég ekki orð
hvernig hún gat fylgst með þeim
öllum. Var hún einstaklega vel
gefin kona með fallegan hugsun-
arhátt og var hún ein af mínum
fyrirmyndum.
Í næði þiggur nóttin snjó
í návist kyrrðarinnar.
Og ljóðið finnur frið og ró
í faðmi sálar þinnar.
(Kristján Hreinsson)
Helga Ragnarsdóttir.
✝ Margrét Kára-dóttir fæddist á
Bjargi á Seltjarn-
arnesi 7. desember
1947. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 26.
nóvember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Kári Sig-
urbjörnsson, f.
20.6. 1908 í Eyja-
firði, d. 15.11. 1991,
og Sigurbjörg Laufey Ein-
arsdóttir, f. 17.7. 1911 á Kjal-
arnesi, d. 15.9. 1992. Alsystkini
Margrétar voru: Huldrún, f.
15.6. 1934, d. 11.4.
1935, Þorsteinn, f.
26.5. 1944, og Sig-
urbjörn, f. 10.6.
1952. Hálfbræður
hennar samfeðra
Pálmi, f. 2.9. 1929,
d. 19.7. 2003, og
Lúkas, f. 29.8. 1931.
Fóstursystir Mar-
grétar var Anna
Kristín Hafsteins-
dóttir, f. 7.5. 1939,
d. 12.12. 1996.
Útför Margrétar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 6. desem-
ber 2019, klukkan 13.
Stóra systir mín hún Magga er
á leið til himna. Mig langar til að
lýsa henni og hennar persónu.
Það er ekki erfitt að finna orð
til að lýsa Möggu. Orð eins og
gjafmild, gestrisni, gáfuð, stríðin
og glæsileg eru bara sýnishorn.
Góðhjörtuð. Magga gat aldrei
láta það fara fram hjá sér ef ein-
hver var í vandræðum og þurfti á
hjálp að halda. Hún var alltaf
reiðubúin að hjálpa til og hætti
ekki fyrr en allt var orðið gott aft-
ur. Magga talaði aldrei illa um
fólk. Frekar lét hún þögnina taka
yfir.
Gjafmildi þjáði hana myndi ég
segja. Oftar en einu sinni naut ég
gjafmildi hennar og ég er viss um
að það eru margir sem geta sagt
hið sama.
Gáfuð. Ef Magga var ekki að
hekla, prjóna eða sauma, þá var
hún að lesa bækur. Það útskýrir
gáfurnar því að það eru ekki með-
fæddir eiginleikar sem hrjá fjöl-
skylduna.
Gestrisin. Það var alltaf opið
hús hjá Möggu fyrir vini og
vandamenn og alltaf eitthvað ný-
bakað á borðum.
Stríðin! Já, hún var stríðin.
Mér skilst að ég hafi átt það
meira en skilið þegar Magga var
að stríða mér með „Bjössa á
mjólkurbílnum með aðra hönd á
stýri“ og það var allt í lagi. En
„Bjössi kvennagull“ og „á brúsa-
pallinum bíður hans mær“ var
verra og hún vissi að það hitti í
mark í hvert sinn. Já, ég var
stundum erfiður litli bróðir.
Oftar en einu sinni kom Magga
yfir í Ásgarð 5 til að sækja mig
því að ég var of hræddur eftir að
vera búinn að hlusta á leikrit í út-
varpinu um mann étandi geim-
verur.
Ég þorði ekki að ganga einn
þessa nokkru metra á milli 5 og
13 þar sem við bjuggum.
Glæsileg. Magga var alltaf vel
til fara, sjálfsagt af því að hún
saumaði flest fötin sín sjálf.
Magga hefur alltaf verið í
mesta uppáhaldi hjá börnunum
mínum Láru Björgu og Kára,
einnig minnast synir mínir í Suð-
ur-Afríku og Ástralíu „aunty“
Möggu með hlýjum hug.
Vicki sambýliskona mín var
mjög ánægð að hafa fengið tæki-
færi til að hitta Möggu þegar við
komum til Íslands árið 2017 og
óskar hún Möggu friðar og sælu á
nýjum hvíldarstað.
Sjáumst, Magga mín.
Þinn litli bróðir,
Kári Sigurbjörnsson.
Síðastliðið ár hef ég haft þau
forréttindi að tengjast aftur
Möggu frænku minni. Fyrir það
er ég mjög þakklát.
Í gegnum árin hef ég fengið að
njóta hennar einstaka hand-
verks, sem hún hefur gert handa
mér og börnum mínum.
Mér mun alltaf þykja vænt um
þessi verk sem hluta af kærleika
frá henni.
Þakka þér fyrir kennslustund-
irnar og samveruna elsku Magga.
Ég elska þig og sakna þín nú þeg-
ar.
Andrea.
Mig langar til að skrifa örfá
kveðjuorð um elsku vinkonu
mína, Margréti Káradóttur, sem
var kölluð Magga af öllum. Ég
kallaði hana alltaf Möggu mág-
konu. Ég kynntist henni árið
1997, þegar ég kynntist mannin-
um mínum, Hreini S. Hjartar-
syni. Hann var þá búinn að missa
konuna sína sem var fóstursystir
Möggu og hann kallaði hana allt-
af Möggu mágkonu. Hreinn lést
2003 en Magga mágkona hélt
áfram að vera mjög góð vinkona
mín.
Magga mín var búin að stríða
við slæm veikindi mestallt árið.
Við áttum samt alls ekki von á því
að þegar hún fór á spítalann nú í
nóvember mundi hún ekki koma
þaðan aftur. Hún lést 26. nóvem-
ber sl. Magga hefði orðið 72 ára 7.
desember næstkomandi en í stað
þess að hún haldi upp á afmælið
sitt þá mætum við í jarðarförina
hennar í dag.
Magga mín var einstök mann-
eskja, afskaplega góð og hrein-
skiptin og var öllum trú og trygg.
Hún kom eins fram við alla hvort
sem það var barn eða fullorðinn
einstaklingur. Hún var mjög
hjálpsöm og alltaf tilbúin að
hjálpa öllum sem á þurftu að
halda. Hún hjálpaði mér oft við
ýmsa hluti sem ég gat ekki gert.
Við Magga fórum oft saman upp
á Læk í Borgarfirði til að heim-
sækja Villu sem bjó þar. Magga
var í sveit hjá Villu þegar hún var
krakki og unglingur. Villa tók
alltaf mjög vel á móti okkur og
einu sinni gaf hún okkur Möggu
nýuppteknar kartöflur sem við
tókum með okkur í sumarbústað í
Skorradal. Þegar þangað var
komið nenntum við ekki að elda
okkur mat en suðum kartöflurn-
ar og borðuðum með smjöri og
salti.
Eitt árið fórum við Magga
saman í bændaferð, fórum fyrst
til Þýskalands og síðan til Ítalíu.
Þetta var mjög skemmtilegt
ferðalag og ekki veit ég hvernig á
því stóð en þýski rútubílstjórinn
fór að gefa okkur blóm. Ég held
að hann hafi verið svolítið hrifinn
af Möggu því hann var alltaf að
gefa henni auga.
Við Magga og Arna, dóttir
Hreins, fórum oft saman í sum-
arbústaðaferðir og hittumst einn-
ig oft og gerðum handavinnu
saman.
Við Magga og Ása Jóhanna,
Hanna, gömul og góð vinkona
mín, stofnuðum saman prjóna-
klúbb og hittumst tvisvar í mán-
uði. Þegar við hittumst þá var sko
unnið af kappi. Það eru til margir
fallegir hlutir sem Magga gerði.
Magga var yndisleg vinkona á
öllum sviðum og maður gat trúað
henni fyrir hverju sem var. Elsku
Magga mín, ég þakka þér fyrir
alla góðu vináttuna sem við áttum
saman og ég mun sakna þín sárt.
Það verður tómlegt að geta ekki
komið til þín í Þórðarsveiginn,
drukkið kaffi og talað við þig.
Þakka þér fyrir alla tryggðina.
Guð blessi þig og gefi þér frið og
gefi þér góða ferð á æðri slóðir.
Ég bið góðan Guð að styrkja
fjölskyldu Möggu og sendi þeim
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Sólbjört Kristjánsdóttir
(Sóla) og fjölskylda.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Magga, við þökkum fyr-
ir allt sem þú varst okkur og
börnum okkar. Við geymum allar
góðu minningarnar í hjörtum
okkar um ókomin ár. Hafðu þökk
fyrir allt og allt. Guð blessi minn-
ingu þína.
Systkinum og fjölskyldunni
allri sendum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Guð geymi þig,
elsku Magga okkar.
Jóhanna og Reynir.
Margrét Káradóttir hóf störf
hjá Hagstofu Íslands 1. apríl 1981
og var því búin að vinna hjá Hag-
stofunni í rúm 36 ár þegar hún lét
af störfum í árslok 2017, þá sjö-
tug að aldri.
Ég varð þess heiðurs aðnjót-
andi að vinna með Möggu í tæp
24 ár og allan þennan tíma brá
aldrei skugga á okkar samvinnu.
Magga mín var afskaplega vel
gerð manneskja sem var alltaf
ljúf og kát í viðmóti. Hún var eld-
klár, bjó yfir yfirgripsmikilli
þekkingu á fjölmörgum sviðum
og var vel lesin. Það sem mér
þótti alltaf skemmtilegast við
hana var hversu nýjungagjörn
hún var. Ef hún frétti af nýrri
tækni sem gæti nýst henni í
vinnunni kom glampi í augun á
henni og það tók aldrei langan
tíma fyrir hana að ná tökum á
tækninni. Samt var hún svo hóg-
vær. Reynsla hennar og þekking
var ómetanleg enda hafði enginn
eins víðtæka þekkingu á vöruvið-
skiptum og hún. Þó að það væru
komin nærri tvö ár síðan hún fór
á eftirlaun er ekki langt síðan ég
hringdi í hana til að spyrja hana
álits á einhverju vinnutengdu
enda fór enginn frá henni bón-
leiður til búðar.
Það er sagt að enginn sé
ómissandi en fyrir okkur nálgað-
ist Magga það klárlega. Okkur
fannst vont að missa hana þegar
hún fór loks á eftirlaun sjötug eft-
ir að hafa haldið áfram að vinna
að okkar ósk.
En það var ekki bara þekking
hennar sem við söknuðum heldur
einnig hennar ljúfa nærvera og
það var alltaf jafn yndislegt að
hitta hana þegar hún kom við og
kíkti á okkur.
Það er mikil eftirsjá að Möggu
og hennar verður saknað. Við
samstarfsmenn hennar erum af-
skaplega þakklátir fyrir sam-
fylgdina með henni í gegnum ár-
in.
Eftir lifir minning hennar um
ókomin ár.
Við sendum ástvinum Möggu
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Auður Ólína Svavarsdóttir.
Margrét
Káradóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar