Gríma - 01.09.1938, Qupperneq 48

46
SELVEIÐIFARIR Á DRÖNGUM
engum kom til hugar, að hann þyrfti nokkurn tíma
á þeim að halda. — Var nú farið að reita saman föt
á karlinn hjá heimilismönnum, og lagði hver maður
til flík eða spjör, þangað til karl var orðinn sæmi-
lega klæddur. —
Þegar Alexíus var kominn á ról, fór hann á flakk
og gekk milli bæja. Fyrst flakkaði hann um síns
sveit, Árneshreppinn, en svo lengdust ferðir hans og
að lokum náðu þær til næstu tveggja hreppa, Nes-
hrepps og Staðarsveitar, og fór hann um þessar
sveitir mörg sumur. — Það var eitt sinn á síðustu
árum Alexíusar, að hann kom að Kaldrananesi. Þai
bjó þá Guðbrandur Sturlaugsson, er síðar var í
Hvítadal, en í það skipti lét hann afar bjánalega og'
masaði mikið. Á bæjarhlaðinu var hrosshaus, og tók
Alexíus hann upp á broddstaf sinn, hélt honum fyrir
ofan höfuð sér og sagði: „Þessu riðu þeir nú áður“.
— Hlógu menn þá að honum og sögðu, að slíkt hefði
ekki tíðkazt síðan í heiðni. „Þarna skjátlast ykkur“,
sagði karlinn, „þetta kunni hann afi minn“. En afi
Alexíusar var talinn göldróttur, eins og margir á
Ströndum norður í þann tíma. —
Svo gekk Alexíus frá Nesi yfir Bjarnarfjarðarháls
að Kleifum til Torfa hreppstjóra Einarssonar og
Önnu konu hans og beiddist þar gistingar, sem hon-
um var fúslega veitt eins og öllum, er þar bar að
garði. — Skömmu eftir það er Alexíus karl var kom-
inn að Kleifum, bar þar annan flakkara að garði.
Það var Jón, sem kallaður var Gartner, en sumir
kölluðu Garðahrauk. Jón þessi, sem var sonur síra
Jóns á Auðkúlu, hafði siglt og fengizt eitthvað við
garðyrkju, þó að það væri ekki til neinna nytja, en
hann gortaði mikið af sjálfum sér og vildi láta hafa