Bændablaðið - 25.02.2016, Page 27

27Bændablaðið | Fimmtudagur 25. febrúar 2016
tekið út í vörum sem Kaupfélagið
seldi. Sjaldnast sáu bændur aura út
úr þeim viðskiptum.
Til að komast framhjá þessu
valdi Kaupfélagsins, ræktaði pabbi
t.d. rófur sem hann seldi sjálfur og
fékk peninga í staðinn. Fljótlega
fóru foreldrar mínir að sjá að það
var markaður til að gera ýmislegt
og það umbunaði mönnum þegar
vel tókst til. Þau veðjuðu því fljótt
á að hella sér út í ferðaþjónustuna
og hér hefur ekki verið hefðbundinn
búskapur síðan 1986.“
Tók við kyndlinum án þess að
kunna að sjóða egg

„Fljótlega myndaðist hefð á hvern-
ig við ætluðum gera þetta og það
fór í þann farveg að við myndum
vera svolítið við sjálf í þjónustunni
við ferðamenn. Svo tók ég bara við
kyndlinum fyrir tíu árum síðan og
held áfram með sama þemað.“
− Hefur þú ekki verið að kokka
víðar?
„Nei, bara hér. Það er algengur
misskilningur að fólk haldi að ég
sé kokkur. Málið er að ég er bara
sveitavargur með meirapróf og
vinnuvélaréttindi. Á ákveðnum
tímapunkti hætti ég því og fór inn
í eldhúsið til að hjálpa mömmu. Þá
kunni ég eiginlega ekki að sjóða egg
hvað þá meira.
Ég fann strax að það átti mjög
vel við mig að stússast í matnum.
Ég fékk mikinn áhuga á þessu. Það
er líka spennandi að vera að vinna
í eldhúsi og prófa eitthvað nýtt sem
virkar vel á gestina. Þetta er svo
einstaklega gefandi starf og í raun
mjög spennandi ef maður lætur ekki
einhver afturhaldsviðhorf takmarka
sig.“
Galdurinn er gott hráefni
„Að vera með gott hráefni og leika
sér með það er einstakt. Hér um slóð-
ir er mjög auðvelt að verða sér úti
um gott hráefni. Fiskur er hér allt í
kring, enda erum við mest í fiski hér
á veitingastaðnum. Það var því ekki
hægt annað en að fá áhuga á þessu
og gera hlutina eins vel og hægt er.
Það kostar alveg jafn mikið að útbúa
góðan mat og vondan. Á bak við
það er jafn mikil vinna. Ef maður
nær hins vegar að gera matinn góðan
þannig að allir verði saddir og kátir,
þá verður vinnan miklu léttari, í stað
þess að þurfa sífellt að vera að afsaka
sig eða að taka á móti kvörtunum,“
segir Keli.
Matarþekkingin frá mömmu
„Áður en ég keypti reksturinn af
foreldrum mínum var ég búinn að
vera að vinna í þó nokkur ár í eld-
húsinu og öðru sem til féll. Ég lærði
þar af mömmu, besta kokki í heimi.
Þaðan er öll mín matarþekking
komin. Þegar maður er svo að reka
veitingastað í nútímanum er maður
að sjálfsögðu með kokka og annað
starfsfólk. Það er þó ekki hægt að
gera þetta nema að vera með dálitla
dellu fyrir þessu sjálfur.
Maður er fyrirfram ekki mjög
mótaður af skoðunum um hvað sé
fínt eða gott, háklassi eða lágklassi.
Maður er ekki rammaður inn í fyrir-
fram mótaðan kassa. Kannski er það
vegna þess að maður er ekki með
neina skólamenntun í þessu fagi. Ef
maturinn virkar vel þá er hann góður.
Í skólum er aftur á móti alltaf til-
hneiging til að leggja áherslu á eitt-
hvað sem þykir eða þótti fínt. Ég hef
aldrei verið mjög upptekinn af slíku
og hvað þykir fínt eða ekki fínt. Það
á við allt sem ég geri. Arfleifðin frá
frumkvöðlunum sem ég byggi á er
voðalega mikið sú að þegar fólk var
að byrja í þessari ferðaþjónustu á
Íslandi, þá vissi enginn neitt hvernig
átti í raun að gera þetta eða hvert
þetta ætti að þróast. Fólk þurfti því
svolítið að finna út úr því sjálft.
Reynslan hefur síðan kennt okkur
að átta okkur á hvað útlendingar sem
hingað eru að koma vilja sjá og upp-
lifa. Að mínu viti virkar þar best það
sem stendur okkar hjarta næst. Fólk
er forvitið um okkur og þá skiptir
máli að vera bara við sjálf.
Maður þarf svo sem að vita eitt
og annað. Þekkja í sundur léttvíns-
þrúgurnar og því um líkt. Það er samt
engin ástæða til að þykjast vera eitt-
hvað sem maður er ekki eða sé með
þetta eins og á fínum stað í Ölpunum,
Bandaríkjunum, Japan eða Kína. Við
tökum bara íslenska snúninginn á
þetta. Útlendingar eru ekki að koma
til Íslands til að sjá hvernig menn
hafa það í Ölpunum.
Verum óhrædd við
að vera við sjálf
„Mér finnst að menn séu oft of
hræddir við að vera þeir sjálfir í
þessum bransa. Við þurfum ekkert
að skammast okkar fyrir það sem
við erum.
Við hér í Langaholti vinnum
nokkurn veginn eftir einni megin-
reglu; ef manni sjálfum finnst
hlutirnir góðir, þá virka þeir. Þegar
nýir kokkar koma og spyrja mann
Að mati Kela þarf að leggja sálina í matargerðina til að vel takist til. Það kosti nefnilega alveg jafn mikið að útbúa góðan mat og vondan. Á bak við það sé líka jafn mikil vinna.
„Það er algengur misskilningur að fólk haldi að ég sé kokkur. Málið er að ég er bara sveitavargur með meirapróf og vinnuvélaréttindi. Á ákveðnum tíma-
punkti hætti ég því og fór inn í eldhúsið til að hjálpa mömmu. Þá kunni ég eiginlega ekki að sjóða egg hvað þá meira.“