Bændablaðið - 25.02.2016, Page 28

28 Bændablaðið | Fimmtudagur 25. febrúar 2016
hvort matarskammturinn sem þeir
eru að bera á borð sé nógu stór, þá
spyr ég á móti: Er þetta skammturinn
sem þú myndir vilja fá? – Eins er það
með aðra hluti, eins og aðstöðuna í
gistiherbergjunum. Þá spyr ég hvern-
ig herbergi myndi ég sjálfur vilja fá.
Þetta eiga allir að hafa til hliðsjónar
sem eru í þjónustustörfum.
Ef það kemur kúnni og fær bara
leiðinlegt viðmót hjá manni og
afgreiðslu, þá á maður að spyrja
sjálfan sig: Myndi ég vilja fá svona
þjónustu annars staðar? Með slíkt
viðhorf að leiðarljósi þá rambar
maður yfirleitt á réttu lausnirnar.
Auðvitað gerir maður þó oft mistök
og verður þá að læra af reynslunni.“
„Við erum ekki moldrík af þessu“
Keli segir að starfsemin í Langa-
holti hafi aldrei verið mjög stór
eða mikil.
„Við erum ekki moldrík af þessu.
Ég kaupi og tek við þessu um ára-
mótin 2005 til 2006. Síðan kom
efnahagshrunið sem var „assskoti“
erfiður tími. Síðan hefur þetta verið
að potast í rétt horf á ný. Við erum
því að stækka til að bregðast við
breyttum aðstæðum.
Það voru aðrar kröf-
ur hér áður fyrr. Fyrir 30
árum voru gestirnir umburðarlyndari
gagnvart mismunandi aðstæðum.
Núna er ferðafólk meira að velja
sér áfangastaði eftir lífsmáta og veit
hverju það er að sækjast eftir og er
því meðvitaðra um hvernig hlutirnir
eiga að vera. Við reynum því ekki
að sinna öllum fjöldanum, heldur
ákveðnum manngerðum.
Nútíminn er þannig að maður er
minna að vinna við veitingastaðinn
sjálfur, heldur verður maður að vera
með fólk í fullri vinnu, bæði kokka
og þjóna. Þetta fólk þarf auðvitað
að hafa eitthvað að gera, alltaf. Það
dugar ekki lengur að fá nágranna
í íhlaupavinnu í þrjá daga í einu.“
Með 20 herbergi og bæta öðrum
20 við
„Sem stendur erum við einungis
með 20 herbergi og það er of lítið
til að halda uppi svona starfsemi allt
árið. Reyndar hefur veitingastaður-
inn verið mjög vinsæll og því skap-
að næga vinnu undanfarin ár. Það
er mest fólk sem kemur hér inn af
veginum. Með því að bæta við okkur
20 herbergjum sem verða tilbúin í
sumar, erum við meira að tryggja
okkur að sá fjöldi sem gistir hjá
okkur dugi til að halda uppi grunn-
starfsemi á veitingastaðnum líka.
Bókunarkerfið hefur líka breyst
mikið. Áður dugði stílabók og
faxtæki, en nú þarf maður að vera
með manneskju til að sjá um þessi
samskipti og þar þarf allt að gerast
hratt.
Öll svona
þjónusta er minni stöðunum mjög
erfið. Þeir verða að sinna sömu
þjónustu og 100 herbergja hótel og
til þess þarf mannskap. Þróunin er
því þannig að minnstu staðirnir eru
svolítið dæmdir til að stækka. Það
er meiri kostnaður á bak við slíka
starfsemi en áður og því hlutfalls-
lega minna upp úr þessu að hafa.
Þegar foreldrar mínir byrjuðu þá
voru þau fyrst með svefnpokapláss
sem þótti fínt. Svo var byggt við
aftur og aftur og síðan bættust við
kröfur um herbergi með baði eins
og þetta er í dag. Nú eru bara önnur
fyrirtæki sem sjá um svefnpoka-
plássið.“
Samfélagsleg skylda mín að
skaffa heilsársstörf
Keli segir að bókanir hafi verið
vel viðunandi. Vetrartraffíkin á
Snæfellsnesi sé kannski ekki eins
mikil og á fjölmennustu ferða-
mannastöðunum en það sé vel
merkjanleg aukning.
„Þá finnst mér það samfélagsleg
skylda mín, verandi með svona fyr-
irtæki úti í miðri sveit, að skaffa hér
heilsársstörf. Slíkt gerir fólki líka
kleift að flytja til okkar og búa í
sveitinni. Hvað sem mönnum finnst
um ferðaþjónustuna á landsbyggð-
inni þá er þetta bara búgrein. Ég
segist því vera ferðaþjónustubóndi.
Enda er ég að selja landsgæði þó
ég sé að yrkja jörðina á annan hátt
en þeir sem eru með húsdýr. Minn
búsmali eru gestirnir og ég er með
sérhönnuð hús fyrir þá, rétt eins og
aðrir bændur eru með gróðurhús,
fjós eða fjárhús.
Þá veitir sveitinni ekkert af að fá
fólk til að búa á staðnum. Það snýst
um að geta haldið uppi samfélagi
með eðlilegri þjónustu, eins og skól-
um. Innviðirnir verða að vera í lagi.
Ef ég get haft heilsárs starfsmenn,
þá tel ég að mér sé svolítið að takast
að sinna þessari samfélagsskyldu
minni.“
Vill búa í sveitinni
Keli segir að eins og stendur þá
séu langflestir starfsmanna hans
af höfuðborgarsvæðinu. Lítið sé af
ungu fólki í sveitinni til að leita til.
Það fólk sé flest í skólum og ekki
komið á þann stað í lífinu að taka
við búum foreldra sinna. Fyrir sex
til átta árum voru allir starfsmenn
hans úr sveitinni. Því sé mikið til
vinnandi að auka fjölbreytnina í
atvinnulífi sveitarinnar.
Hann segir að vissulega henti
ferðaþjónustan ekki öllum. Það
þurfi ákveðna manngerð með mikla
þjónustulund til að sinna henni vel.
„Það fólk er jafn velkomið í
þessa sveit og hver annar. Ég er að
þessu af því að ég vil búa hér. Það
er eiginlega eina ástæðan, þó ég
gæti mögulega átt meiri tækifæri
á öðrum stöðum eða við að gera
eitthvað annað.
Hér vill maður vera og þetta
starf á vel við mig og ég held að
ég sé ágætur í þessu. Þetta get ég
gert þótt ég yrði hræðilegur bóndi í
hefðbundnum skilningi,“ segir Keli.
/HKr.
Lýsuskarð, Lýsuhyrna, Þorgeirsfell og Þorgeirsfellshyrnan blasa við beint fyrir ofan Langaholt. Myndir / HKr.
Keli við anddyrið í Langaholti. Það
breytist væntanlega í sumar við til-
komu nýbyggingar.
Keli með afastrákinn, Sæbjart Goða.
Grunnur lagður að 20 herbergja stækkun gistirýmis.
„Ég er að þessu af því að ég vil búa hér.“