Bændablaðið - 01.11.2018, Blaðsíða 7

Bændablaðið | Fimmtudagur 1. nóvember 2018 7
Félag sauðfjárbænda í Rangárvallasýslu
stóð fyrir Degi sauðkindarinnar laugar-
daginn 20. október. Þangað mættu
fjáreigendur af öllu svæðinu á milli
Þjórsár og Markarfljóts.
Fjöldi fólks og fjár var á sýningunni sem
þótti takast afar vel.
Ræktunarbú ársins
Þarna voru m.a. veitt verðlaun fyrir
ræktunarbú ársins en þau hlutu Oddný
Steina Valsdóttir og Ágúst Jensson í Butru.
Litfegursta gimbrin var líka valin af
áhorfendum og varð grámóbotnótt gimbur
frá Djúpadal þar hlutskörpust.
Kótiletta sýningarinnar
var Botni frá Skíðabakka
Alls mættu 22 hyrndir hrútar til leiks og 8
kollóttir. Af hyrndum hrútum bar lamb nr.
39 frá Skíðbakka 3 í Landeyjum sigur úr
býtum með 89,0 stig, hvítur hrútur undan
heimahrút sem kallaður er Botni. Hlaut
hann líka verðlaun fyrir að vera „kótiletta“
sýningarinnar. Þetta lamb var með þykkasta
bakvöðvann, eða 43 mm. Eigandi hans og
ræktandi er Erlendur Árnason á Skíðbakka.
Í öðru sæti var lamb nr. 398 frá
Hemlu II í Landeyjum, hvítur undan
heimahrútnum Auði. Ræktendur hans eru
Lovísa Ragnarsdóttir og Vignir Siggeirsson
í Hemlu. Hann fékk 88,5 stig.
Í þriðja sæti varð hvítur hrútur frá
Rökkva Hljómi Kristjánssyni á Hólum á
Rangárvöllum undan Burkna frá Mýrum
2 (sæðingarhrút) með 88,0 stig.
Kollóttu sigurhrútarnir komu allir
frá Árbæ í Holtum
Kollóttu sigurhrútarnir komu allir frá
Guðmundi Bæringssyni í Árbæ í Holtum.
Þar voru tvílembingar númer 32 og 33
undan heimahrútnum Birki sem stóðu efstir
og í þriðja sæti var lambhrútur númer 51
undan Álfi sem einnig er heimahrútur.
Tvílembingarnir fengu 89,0 og 89,5 stig
og lamb nr. 51 fékk 88,0 stig.
Guðmundur í Árbæ líka með þrjár
efstu kollóttu gimbrarnar
Í kollótta gimbrahópnum var Guðmundur
í Árbæ að nýju með þrjár efstu gimbrarnar
og voru tvær efstu tvílembingar undan
Birki. Í þriðja sæti var svo gimbur nr. 24
undan Adam sem Guðmundur keypti fyrir
vestan og hefur notað hann ásamt nágranna
sínum.
Efsti veturgamli hrúturinn kom einnig
frá Guðmundi í Árbæ
Í hópi veturgamalla hrúta var það enn
Guðmundur í Árbæ sem átti efsta veturgamla
hrútinn og er hann kollóttur nr. 17-007 og
heitir Logi. Í öðru sæti var hrútur frá Helga
Benediktssyni, Regúlu Rudin og Símoni Helga
Helgasyni í Austvaðsholti nr. 17-175 og í
þriðja sæti hrútur númer 17-750 frá Ágústi
Rúnarssyni í Vestra-Fíflholti.
Efsta hyrnda gimbrin er frá Skíðabakka
Erlendur á Skíðbakka var efstur með hyrnda
gimbur númer 49. Í öðru sæti voru Benedikt
og Lilja í Djúpadal með gimbur nr. 54 og í
þriðja sæti var gimbur frá Ágústi Rúnarssyni
í Vestra-Fíflholti nr. 18.
LÍF&STARF
Fyrr en fram er haldið þessum vísnaþætti, þarf að gera skil þeirri vísu sem ég vísaði til
Dagbjarts á Hrísum í von um að hann
vissi höfund að. „Frjálst er í Flókadal /
framsóknarmannaval,“ o.s.frv.
Fjöldi fólks hefur haft samband við
mig, og sagst vita gjör um kveðskapinn.
Sá gjörfróðasti sem haft hefur samband
er Máni Sigurjónsson, Vallargerði í
Kópavogi. Máni er sonur sr. Sigurjóns
Jónssonar sem þjónaði söfnuði í Fljótum
í Skagafirði (Flókadal) og sat á Barði
árin 1917 til 1920. Síðan flytur Sigurjón
þjónustu sína að Kirkjubæ í Hróarstungu
og gegndi þar prestskap til 1965.
Sigurjón var ágætlega hagorður og
orti m.a. langan brag um Héraðsbúa sem
vel er þekktur og sunginn enn í dag sem
gleðiefni. Þar er að finna erindi sem hefst
með þessum tveimur fyrstu vísuorðum,
„Glatt er á Gálgaás, / Gróa á hverjum
bás,“ o.s.frv. Það fékk ég staðfest hjá
Mána, að síðan hefði faðir hans „nýtt“
sér niðurlag vísu sem hann lærði norður
í Fljótum og er eignuð Ludvik Kemp
vegaverkstjóra sem starfaði við vegbætur í
Fljótum (Flókadal). Vísa Sigurjóns er því
sannanlega sameiginlegt hugverk hans og
Ludviks Kemp:
Glatt er á Gálgaás,
Gróa á hverjum bás,
„það er nú þjóðlegur staður.
Enginn af öðrum ber,
efalaust þaðan fer
til andskotans annar hver maður“
Erindi Ludviks Kemb er ort öllu fyrr en
erindi sr. Sigurjóns, og talið úr lengri
skætingsbrag sem Ludvik hafi ort um
Fljótafólk. Máni segir mér, að faðir
sinn hafi lært erindið þá hann gegndi
þjónustu á Barði og sagt það verk
Ludviks Kemp. Því stendur stakan sem
ég birti í síðasta vísnaþætti rétt og rímuð
eftir Ludvik. Dagbjart bið ég afsökunar
á að ætla erindið framsóknarmönnum í
Flókadal í Borgarfirði.
Hugulsemi Davíðs Hjálmars
Haraldssonar er fágæt. Það er sem
hann finni á sér þegar sneyðist um
nýjar vísur í Bændablaðsþættinum.
Svofelldan póst fékk ég á netfangið
nýverið:
Hrúgist að þér hrossataðið
hreyta því á túnið má.
Viltu ögn í Bændablaðið?
Bestu kveðjur,
DHH
Meðliggjandi var bragur ærið snjall sem
hér fer á eftir og Davíð nefnir Haustlægð:
Við Eyjafjörð er oftast blítt,
nær alltaf stafalogn og hlýtt,
svo öllum þótti næsta nýtt
og napurt þegar hvessti.
Af snúrum tættust vinnuföt og vesti.
Um allan fjörðinn bændum brá,
um búsmala nú varð að sjá
og margur átti úti há
og einn að frúnni gáði.
Svo brast hann á en Birta Líf því spáði.
Og svo varð hvasst og sjórinn rauk
og svartmálaður járnkarl fauk
á fjóra hesta inni, auk
eins sem var að bíta
og þá á hrút og hrafn sem var að skíta.
Af heitum pottum hurfu lok,
við Hauganes var stólparok,
í fréttum kom að fjallið Ok
fyki þangað norður.
Já, allt var laust því engar héldu skorður.
Loks gekk hann niður, sorgarsjón
að sjá er hér og mikið tjón
en lítið gráta Gunna og Jón
þó glati fé og arfa.
Í Becromal fær bændafólkið starfa.
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
MÆLT AF
MUNNI FRAM
Mikill áhugi er alltaf á Degi íslensku sauðkindarinnar í Rangárvallasýslu en núna var sýningin
Dagur sauðkindarinnar tókst frábærlega
– Sýningin haldin í fyrsta skipti í reiðhöllinni á Gaddstaðaflötum við Hellu
Myndir / Magnús Hlynur Hreiðarsson