Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1995, Síða 21

Sigurbjörg með sínum
bandalags íslands og hef verið í mörg
ár, og núna er ég í vinnuhóp á vegum
bandalagsins sem vinnur að gerð
nýrrar stefnuskrár þess. Þetta er
ákaflega skemmtilegt verkefni.
Öryrkjabandalagið eru regnhlífa-
samtök fyrir félög fatlaðra og hags-
munasamtök fatlaðs fólks. Það er von
okkar sem erum að vinna saman að
ÖBI verði í framtíðinni ennþá sterkara
og geti þar af leiðandi hat't mun meiri
áhrif til heilla fyrir það umhverfi sem
fötluðum verður búið.” Sigurbjörg
segir einnig að það sé mikill styrkur
fyrir fatlaða að eiga sér sameiginlegan
og öflugan málsvara. Hægt er að
nefna sem dæmi í trygginga-, ferli-,
menntunar- og húsnæðismálum.
“Ég get ekki látið hjá líða að
minnast á það frábæra fólk sem vinnur
hjá Öryrkjabandalagi Islands og
hvernig þau reyna að leysa vanda
þeirra sem þangað leita.”
Eg bið Sigurbjörgu um að segja
mér ofurlítið frá MS félaginu,
hvernig það var þegar hún settist í
stjórn þess?
“A þeim tíma var félagið ekki fjöl-
mennt, reyndar ekki margir í því fyrir
utan sjúklinga og aðstandendur þeirra.
Okkur þótti nauðsynlegt að kynna
sjúkdóminn og félagið betur. Fyrst
fengum við lánað húsnæði hjá
Krabbameinsfélaginu og opnuðum
símaþjónustu 2 tíma í viku, þangað
gat fólk leitað eftir upplýsingum og
aðstoð.” Sigurbjörg sinnti þessu starfi
mjög mikið ásamt öðrum. Fljótlega
vaknaði sá draumur að finna húsnæði
fyrir félagið og opna þjónustu fyrir
góðu ferfættu vinum.
MS sjúklinga. Stjómin hófst handa,
talaði við ýmsa ráðamenn og skrifaði
líknarfélögum. Það var svo þáverandi
borgarstjóri, Davíð Oddsson, sem tók
röggsamlega á málunum. Keypti
borgin hús að Alandi 13, sem gerði
okkur kleift að hefja starfsemina.
Sigurbjörg nýtir sér dagvistina og
þá sjúkraþjálfun sem þar býðst og
segir að stórkostlegt sé hverju þetta
félag hefur áorkað. Og vill taka fram
að allsstaðar þar sem félagið hefur
knúið dyra hefur það mætt mikilli
góðvild. Og ekki má gleyma þætti
Helga Seljan, hann hefur verið félag-
inu mikil hjálparhella. Ég tel að á
engan sé hallað þó ég segi að án hans
væri félagið ekki statt þar sem það er
í dag.
“Og eftir níu ára ágæta vist í
Alandinu erum við nú komin í nýja
húsið. Því er ekki að leyna að þar bar
á skugga fyrir mig persónulega, þar
sem aukaaðalfundur var haldinn mán-
uði fyrir vígslu og þar kom í ljós að
fyrrverandi samstarfsfólk mitt óskaði
ekki lengur eftir starfskröftum mínum
í þágu félagsins. Ég kýs sem minnst
um það að tala þó vissulega væri það
mjög sárt. En það er framtíðin sem
Hlerað í hornum
„Ég er víst neyddur til að taka yður
blóð, Andrés minn“, sagði læknirinn.
„Það getið þér ekki, það er á nafni
konunnar minnar“.
*
Frú Anna er gagnstætt manni sínum
mjög dugleg. Jósep er líka stoltur af
henni. „Hugsaðu þér bara“, sagði
máli skiptir og vonandi ber félagið
mitt gæfu til eindrægni þar sem öllum
er gefið tækifæri sem leggja vilja hönd
á plóg. Félag sem þegið hefur tugi
milljóna af almannafé - bæði frá ríki
og borg auk þess sem fjölmörg líkn-
arfélög hafa styrkt það mjög rausn-
arlega, má aldrei verða upptekið af
innbyrðis deilum hvað þá persónu-
legum valdasjónarmiðum. Það felur
ógæfuna í sér og því vona ég að allt
verði gott á ný, svo félagið megi í
einingu og sátt sinna mikilvægum
verkefnum sínum.”
Nú þegar ég er að fara að kveðja
Sigurbjörgu og þakka henni
hlýjar móttökur með heitri eplaköku,
þeyttum rjóma og góðu kaffi, spyr ég
hana að lokum hvað hún sé að gera
og hvort hún eigi jafnvel eftir að sinna
trúnaðarstörfum aftur fyrir MS
félagið?
“Ég sé um heimilið okkar, en við
byggðum hentugt húsnæði fyrir 6
árum, því ekki var hægt að vera í
hjólastól á annarri hæð í blokk. Ég
vinn einnig talsvert í garðinum og
rækta hann í eiginlegri og óeiginlegri
merkingu. Og hvað varðar MS fé-
lagið sé ég með tilkomu þessa nýja
og glæsilega húss möguleika á óþrjót-
andi uppbyggingastarfi. Sjúkra- og
iðjuþjálfun má stórauka og möguleik-
amir á að sinna hverjum og einum
sjúklingi betur og finna þeim verðug
og áhugaverð verkefni við hæfi
stóraukast. Einnig skapar þetta mögu-
leika á öflugu fræðslu- og upplýsinga-
starfi fyrir alla félagsmenn. Ég sé fyrir
mér að með góðri samvinnu manna á
milli væri t.d. hægt að halda ýmiss
konar námskeið og koma þannig til
móts við þarfir fólks til að auka
menntun sína og víðsýni. Og ég verð
alltaf tilbúin að leggja mitt af mörkum
félaginu til góða. Þetta hefur það
lengi verið snar þáttur í lífi mínu.”
Margrét Guðmundsdóttir.
hann við vin sinn Jakob. „Fyrri hluta
dagsins vinnur konan mín á skrifstofu,
seinni hlutann og á kvöldin er hún við
aðgöngumiðasölu. Og þegar hún
hættir þar. spilar hún á slaghörpu á
næturskemmtunum“. „En hvenær
sefur hún þá?“ spurði Jakob. „Það
gerir hún nokkrar klukkustundir um
miðjan daginn í sýningarglugga sem
auglýsing fyrir náttföt".
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
21