Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1995, Blaðsíða 45

sérstök heimilisuppbót, eru sérgreind-
ir. Þar eru á ferðinni sérstakar bætur
til þeirra sem búa einir án hagræðis
af sambýli við aðra um húsnæði og
fæðiskostnað og síðari flokkurinn til
þeirra sem hafa engar aðrar tekjur en
frá almannatryggingunum. Þessir
aðilar verða einnig að hafa óskerta
tekjutryggingu og missa því einskis
þó hækkunin komi á fyrrgreindu
flokkana. Þeir sem tekjur hafa um-
fram frítekjumark, fá skerta tekju-
tryggingu og því skerta kauphækk-
un.
Málið erþví einfalt. Skiptingin er
gerð til að deila hluta hækkunar-
innar út á bótaflokka sem mjög
takmarkaður hluti lífeyrisþega á
rétt á og hafa þannig af þeim hluta
kauphækkunarinnar. Betur skýrist
þetta með eftirfarandi dæmi, sem ég
einfalda þó með því að reikna með að
allir lífeyrisþegar njóti fullrar tekju-
tryggingar, þar sem ég hef ekki
greiðsluhlut þeirra.
Árið 1992, en þær tölur hef ég
handbærar úr riti almannatrygginga,
voru lífeyrisþegar 27.549, af þeim
nutu aðeins 8.213 heimilisuppbótar og
3533 sérstakrar heimilisuppbótar.
Af þeirri skertu hækkun sem
greidd var kr. 2.306, greiddust 73%
ofan á grunnlífeyrinn og tekjutrygg-
inguna eða kr. 1.681 og þá til allra líf-
eyrisþega samkvæmt ofanrituðu.
Ofan á heimilisuppbótina greiddust
16% hækkunarinnar eða kr. 370, en
aðeins 8.213 nutu þeirrar greiðslu,
eða 30% lífeyrisþega. Ofan á
sérstöku heimilisuppbótina greiddust
11% hækkunarinnar eða kr. 255, en
aðeins 3.533 nutu þeirrar greiðslu,
eða aðeins 13% lífeyrisþega.
Þessi reiknikúnst er ekkert einstök
í þessu tilfelli, Tryggingastofnun
hefur notað hana um árabil við út-
reikning á svonefndum eingreiðslum,
s.s. láglaunauppbót, orlofsuppbót,
desemberuppbót o.s.frv. með það eitt
að markmiði að hafa af 70-87%
lífeyrisþega samnings- og lög-
bundnar kjarabætur.
✓
Eg vil ítreka, að þessar skerðingar
á launahækkunum til lífeyrisþega
eru ekki aðeins lögbrot, heldureinnig
algjört siðleysi, ef haft er í huga að
forsætisráðherra sem og aðrir framá-
menn þjóðarinnar koma fram fyrir
alþjóð, tala um uppsveiflu í þjóð-
félaginu, nú sé lag fyrir einhverjar
kjarabætur sem þó verði sérstaklega
að ganga til hinna lægstlaunuðu,
kjara- og láglaunabætur sem þeir
framkvæma svo með fyrrgreindum
hætti.
Sumir þingmenn halda fram að
ákvæði eins og t.d. 65. gr. almanna-
tryggingalaganna víki fyrir fjárlög-
unum, þannig að með minnkuðu
framlagi þar sé hægt að skerða líf-
eyrisgreiðslur. Þannig gengur dæmið
alls ekki upp, því þá mætti með sama
hætti semja t.d. um 15% hækkun
launa við opinbera starfsmenn, en
fella svo helming hækkunar niður við
gerð fjárlaga. Nei, þarna er því fyrst
og fremst verið að nýta sér þá aðstöðu
að hér er um hóp að ræða sem á erfitt
með að bera hönd fyrir höfuð sér.Eg
vænti þess að forystumenn Öryrkja-
bandalagsins séu mér sammála um að
svona getur þetta ekki gengið áfram,
og þó að ég sé sammála orðum þínum
í greininni „I brennidepli“, í áður
tilvitnuðu blaði, en þar segir:
„Öryrkjabandalag Islands hefur á
hverjum tíma ástundað þau vinnu-
brögð að freista þess að hafa sem
heilladrýgst samstarf við stjómvöld“
o.s.frv., þá er það nú svo, að stundum
verður að nota hin beittari spjót, þegar
lengi hefur verið talað fyrir daufum
Hlerað í hornum
Herra Martin kom með einkaritara
sínum til Chicago seint um kvöld.
Þegar á hótelið kom, uppgötvaðist að
mistök höfðu orðið í herbergjabók-
uninni, svo aðeins eitt herbergi var
frátekið handa þeim í staðinn fyrir tvö.
„En í því eru tvö rúm“, sagði af-
greiðslumaðurinn, „og við getum látið
skerm á milli þeirra". Martin var
þreyttur og úrillur yfir þessu, en þegar
hann sá að einkaritarinn kinkaði kolli,
lét hann gott heita. Gengið var frá her-
berginu og skermurinn settur upp og
þegar Martin og einkaritarinn höfðu
opnað gluggann og boðið hvort öðru
góða nótt, lagðist hvort upp í sitt ból.
Eftir æði stund sagði einkaritarinn:
„Herra Martin. Mér er kalt. Viltu vera
svo vænn að loka glugganum?“ Hann
hugsaði sig um nokkra stund en herti
svo upp hugann og spurði þýðlega:
„Gætirðu hugsað þér að vera frú Mar-
tin þessa einu nótt?“ “Ó, já, það vildi
ég“, kurraði hún á móti. „Gott“, svar-
eyrum, eins og í þessum tilfellum.
Því endurtek ég að lokum niður-
lagsorð fyrstgreindrar mótmælaálykt-
unar Sjálfsbjargar á Akureyri og
nágrennis og tel þar raunar talað fyrir
munn flestra lífeyrisþega, að Öryrkja-
bandalagið, sem sameiningartákn
allra öryrkjafélaga, sem eitt og sér
hefur bolmagn til, fái nú lögfræðing
til að fara ofan í þessi mál og eða
skjóta því til umboðsmanns Alþingis.
Útilokað er að una því til lengdar
varðandi mál lífeyrisþega, að fram-
kvæmdavaldið þverbrjóti skilyrt
ákvæði um kjaramál lífeyrisþega.
Bragi Halldórsson,
Akureyri.
Eftirmáli ritstjóra:
Miður velviljaður lesandi gæti af
ýmsu í grein Braga vinar míns dreg-
ið þá ályktun að hann væri að deila
við ritstjóra en ekki ríkisvaldið vegna
tilvitnana í grein mína.
Sá sem hana les eða hefur lesið sér að
sjálfsögðu að við Bragi erum um öll
atriði alveg sammála og það að von-
um. Aðeins það ítrekað að Öryrkja-
bandalagið hefur beitt sér af afli sínu
gegn þessum tilvitnuðu atriðum, en
því miður ekki haft erindi sem erfiði
eins og í alltof mörgu öðru. En áfram
verður ótrautt haldið.
aði hann. „Lokaðu þá glugganum
sjálf!“
*
Dýratemjari var inni í búrinu að temja
villidýrin þegar kona hans kom og
sagði klæðskerann hafa verið að koma
með reikninginn til hans. Þá svaraði
temjarinn: „Ja, sá sækir vel að. Bjóddu
honum að koma inn til mín. En vilji
hann það ekki fær hann reikninginn
aldrei borgaðan“.
Lausnir á gátuvísum
frá bls: 28
1. Hiálmur
2. Vör
3. Borð
4. Póstur
5. Spaði
6. Mar
7. Aur
8. Ver
9. Mót
10. Kló
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
45