Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1995, Blaðsíða 43

þegar búið var að gera á honum bak-
aðgerð mikla, kom í ljós að hann var
hálsbrotinn og báðar pípur vinstra
framhandleggs voru brotnar og aftur
fór hann í uppskurð enn meiri og í
raun þá upp á líf og dauða. Eftir vist á
Borgarspítala fór hann upp á Grensás-
deild og var þar í u.þ.b. eitt og hálft
ár og síðan lá leiðin heim. Hann hefur
samt oft farið eftir það bæði á Land-
spítala og Borgarspítala, upp á
Reykjalund og í Sjálfsbjargarhúsið
Hátúni 12, m.a. meðan verið var að
gera lagfæringar heima á Háaleitis-
brautinni sem gerðu honum lífið
léttara.
Og nú er hjólastóllinn hans fasti
fylginautur og Albert kveður
þetta mikla og örðuga lífsreynslu m.a.
það að hverfa frá fullu starfi og þurfa
að búa við allt aðrar aðstæður á ýmsa
lund. Það hefur þó í engu bugað
Albert, en oft hefur hann orðið fyrir
vonbrigðum með margt og fullyrðir
hiklaust að sumt fólk, sem við bæði
umönnun og ráðgjöf fæst, ætti aldrei
að koma nálægt slíkum störfum. Hann
minnir á grein sem hann reit í Morg-
unblaðið á sínum tíma sem hann kall-
aði: Sál sjúkrahúsa, þar sem hann
m.a. sagði, að þeir sem yrðu að dvelja
á stofnunum, ættu að hafa rétt til að
hafna því fólki, sem þeim félli alls
ekki við og sá réttur ætti gagnkvæmur
að vera. En þegar við víkjum svo að
skammtímavistuninni í Hátúni 12 þá
sagðist Albert hafa verið þar þrisvar
á öllum hæðum: þriðju, fjórðu og
fimmtu í þessari röð enda alltaf á
uppleið. Auðvitað var þar allmikill
munur á eftir hæðum, en á þeirri
fimmtu átti hann bezta dvöl. Dvölin
hefur komið sér afskaplega vel og
Albert telur hana í raun skilyrði þess
fyrir mann eins og hann til að geta
lifað sjálfstæðu lífi, haldið heimilinu
gangandi, því annars mundi eigin-
konan ekki halda það út að vera undir
þeim ofurþrýstingi endalaust að bera
svo ríka ábyrgð á öðrum en sjálfri sér.
Þessi möguleiki gerir það ekki ein-
ungis kleift að einstaklingar geti verið
heima hjá sér heldur sparar þetta hinu
opinbera stórfé miðað við stofnana-
vistun. Svo er þetta bráðnauðsynlegt
fyrir andlegu hliðina einnig, segir
Albert. Svona dvöl er svo sem enginn
dans á rósum, þó allur aðbúnaður sé
með ágætum og allt sé gert sem unnt
er. Auðvitað þarf þetta að vera þannig
að fólk finni sig eins og heima hjá sér,
segir Albert og starfsfólk allt verður
að muna að það er þarna fyrir dvalar-
gesti ekki fyrir sjálft sig og sem betur
fer gildir það oftast.
Eiginkonan skildi þau skýru boð
eftir, að einmitt dvöl af þessu tagi
geri henni lífið bærilegra, því ef aldrei
væri upprof, aldrei unnt að fara frá,
aldrei um frjálst höfuð strokið, þá
komi óöryggið og ofurþreytan í
kjölfarið. Sérstaka kveðju og þökk
færir hún Guðrúnu Erlu fyrir næman
skilning og ágæt samskipti við þau
hjón. Albert er að ferðbúast - Ferða-
þjónustan er að sækja hann, þjálfunin
verður að hafa sinn gang og lokaorð
hans eru: Skammtímavistun er ómet-
anleg þeim mörgu sem þangað sækja.
Og mundi hér nú hæfa amen eftir
efninu.
H.S.
Bréf frá
Ágæti ritstjóri!
Um leið og ég þakka fyrir gott og
fræðandi Fréttabréf þá sendi ég þér
eftirfarandi erindi sem óskast birt í
næsta blaði, en hvati skrifanna er
umfjöllun þín um hækkun bóta
almannatrygginga samkv. reglugerð
nr. 184 hinn 17/3 sl., í kjölfar kjara-
samninganna á almennum vinnu-
markaði.
Upphaf þessa máls er eftirfarandi
ályktun aðalfundar Sjálfsbjargar á
Akureyri og nágrennis, sem send var
fjölmiðlum og fleirum, svohljóðandi:
„Aðalfundur Sjálfsbjargar, félags
fatlaðra á Akureyri og nágrennis
haldinn fimmtudaginn 6. apríl 1995,
mótmælir harðlega setningu reglu-
gerðar Sighvats Björgvinssonar, heil-
brigðisráðherra, nr. 184 17/3 1995,
um hækkun bóta almannatrygg-
inga um aðeins 4,8%, því með út-
gáfu hennar eru þverbrotin ákvæði
65. gr. almannatryggingalaga, sem
Braga Halldórssyni
á Akureyri
Bragi Halldórsson.
kveða á um að bætur hækki í sam-
ræmi við breytingar sem verða á
vikukaupi.
Samningar almennu stéttarfélag-
anna, sem miðað er við, kváðu á um
hækkun mánaðarlauna um kr. 2.700
kr. auk þess sem hækka skyldi þau
laun um kr. 100 fyrir hverjar kr. 4.000
sem taxtinn væri lægri en kr. 84.000.
Fjórir bótaflokkar trygginganna,
grunnlífeyrir, tekjutrygging, heimilis-
uppbót og sérstök heimilisuppbót
voru í febrúar kr. 48.028 og áttu því
að hækka samkvæmt lögum um kr.
2.700 auk kr. 900 af láglaunauppbót-
inni, eða um kr. 3.600 samtals.
Reglugerðin skilar aðeins kr.
2.306 og hirðir því ríkisstjórnin kr.
394 af launataxtahækkuninni og
alla láglaunahækkunina eða
samtals kr. 1.294 og er það 36%
þeirrar hækkunar sem falla átti í
hlut lífeyrisþega.
Aðalfundurinn beinir þeim ein-
dregnu tilmælum til stjórna Öryrkja-
bandalagsins og Sjálfsbjargar, lands-
sambands fatlaðra, að þær nú þegar,
kæri mál þetta til umboðsmanns
Alþingis, sem brot framkvæmda-
valdsins á skilyrtum ákvæðum
Sjá næstu síðu
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
43