Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1995, Blaðsíða 35

• • /
Hannes Helgason fv. formaður OBI:
Minningabrot frá formannstíð
s
Arið 1941, þegar ég var 12 ára
gamall, gerðist ég sendisveinn
hjá Blindraiðn, sem var vinnustaður
blindra og sjónskertra. Blindra-
vinafélag Islands stofnaði þennan
verndaða vinnustað og var hann til
húsa að Ingólfsstræti 16 Reykjavík og
er enn. Þetta voru mín fyrstu kynni af
fólki, sem í dag er hluti af þeim, er
kallast öryrkjar. Blinda fólkið varð að
vinum mínum og ég vinur þeirra og
ekkert getur breytt því. Þegar ég var
um tvítugt var þess óskað, að ég tæki
að mér verkstjórn og kennslu í
burstagerð og vefnaði fyrir blinda. Ég
nam burstagerð og vefnað hjá þáver-
andi verkstjóra Vilhjálmi Jóhannes-
syni og starfaði við það um skeið eða
þar til ég ákvað að fara í húsasmíða-
nám. Arið 1974 gerðist ég stjómar-
meðlimur og ári síðar ritari Blindra-
vinafélags Islands og er enn starfandi
sem slíkur. í september 1975 gerðist
ég fulltrúi Blindravinafélagsins í
stjóm ÖBÍ. Þá var Ólöf Ríkarðsdóttir
formaður ÖBÍ. Næst tók við for-
mennsku Vigfús Gunnarsson, og urðu
þau bæði einskonar lærimeistarar
mínir varðandi formannsstörf í ÖBÍ.
11 nóvember 1977 var ég kjörinn
formaður ÖBÍ til tveggja ára, en þær
reglur giltu þá, að hvert aðildarfélag
tilnefndi formann til tveggja ára í
senn. Oddur Ólafsson þingmaður og
fulltrúi SIBS og Guðmundur Löve
framkvæmdastjóri ÖBI voru menn,
sem aldrei mega gleymast vegna þess,
að án þeirra hefði ÖBI aldrei orðið það
sem það er í dag.
s
Eg var svo lánsamur í formannstíð
minni að njóta aðstoðar og hjálp-
semi þeirra beggja og tóku þeir af mér
margan snúninginn. En því miður fyr-
ir okkur öll, þá lést Guðmundur Löve
í formannstíð minni. Það var hinn 3.
maí 1978. A þeim tíma stóð aðalmálið
um það, hvar og hvemig hægt væri
að fá fjármagn til þess að standa
straum af þeim framkvæmdum, sem
staðið var í þá. Eftir andlát Guð-
mundar tók Asgerður Ingimarsdóttir
að sér framkvæmdastjórnina ásamt
Oddi. Þau einfaldlega bættu á sig
Hannes Helgason.
störfum. Fjárskortur var ávallt eitt
höfuðvandamál ÖBÍ. En þeim Oddi
og Asgerði tókst einhvem veginn að
fleyta bandalaginu fram hjá öllum
slíkum vandamálum. Það var ekki fyrr
en lottóið kom til sögunnar, að
fjárhagurinn fór að lagast. A þessum
tíma urðu aðildarfélögin tíu talsins.
Byggingamálin voru stærstu málin,
bæði í Hátúninu og Fannborg 1 í
Kópavogi. Vinnustofumálin voru
einnig í brennidepli og vann Anna
Ingvarsdóttir ómetanleg störf í því
sambandi. Mörgum málum, sem
vörðuðu réttindi fatlaðra tókst að
koma í höfn, en það var vegna ötullar
árvekni, vinnu og samstöðu þeirra,
sem sinntu málunum, að það tókst.
Aðaltengiliður milli ÖBÍ og
stjómvalda var að sjálfsögðu
Oddur Ólafsson, og sinnti hann
ævinlega hinum erfiðustu málum.
Þegar ég lít yfir það tímabil, sem ég
tók þátt í stjórn ÖBI virðist mér, að
allir stjórnarfulltrúar hafi átt það
sameiginlegt að reyna að ná sem best-
um árangri til handa sínum félögum
og bandalaginu í heild. Ég vil gjarnan
taka undir hvatningu Sigríðar Ingi-
marsdóttur, er hún viðhafði á aðal-
fundi ÖBÍ 1979. Þar hvatti hún full-
trúa í stjórn til þess að kynna sér
skýrslur aðildarfélaganna og hinna
ýmsu nefnda sem starfa á vegum
bandalagsins og útdeila þeim fróðleik
til sinna félaga og almennings. Ég hef
nú um nokkurt skeið hvílt mig á
fundastörfum í ÖBÍ en aðrir fulltrúar
úr stjórn Blindravinafélags íslands
tekið að sér þau störf, eða frá árinu
1990. Svo framarlega sem einhugur
og dugnaður ríkir í stjórn ÖBI þá mun
bandalagið halda áfram að vaxa.
Þörfin er óendanleg fyrir skilning og
aðstoð stjómvalda og almennings til
handa öryrkjum, svo þeir megi verða
eins nýtir þjóðfélagsþegnar og unnt
er.
Hannes Helgason.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
35