Spássían - 2012, Blaðsíða 20

20
Kornax-hveiti er framleitt með mismunandi baksturseiginleika
í huga sem byggja á próteininnihaldi hveitisins.
Próteinríkt hveiti hentar t.d. vel í pizzur og brauð en hveiti sem
innheldur minna prótein hentar betur í kökur og kex.
Kornax framleiðir 2 gerðir af hveiti ásamt heilhveiti og rúgmjöli.
Á heimasíðu Kornax, www.kornax.is,
má finna ýmsan fróðleik, hollráð og uppskriftir
sem falla vel að bakstri úr Kornax-hveiti.
Veldu íslenska
gæðaframleiðslu!
Ferskasta hveitiÐ!
- alltaf nýmalaÐ
Kornax hveitimylla | Korngörðum 11 - 104 Reykjavík | Sími: 540 8700 | kornax@kornax.is | www.kornax.is
einkaframtaki í menningarumfjöllun.
Á mörgum miðlum, bæði sjónvarpi
og prentmiðlum, þurfa efnisþættir
að borga sig út frá auglýsingum sem
seldar eru inn í hvern þátt. Þegar
Skjár 1 var að byrja voru þeir með
frábæran bókmenntaþátt í tvö eða
þrjú tímabil, sem hét Tvípunktur. Svo
allt í einu hætti hann og þegar ég
fór að forvitnast um hvers vegna
hann hefði verið tekinn af dagskrá
skildist mér að ekki hefði verið nógu
mikið auglýst á undan þættinum, á
eftir þættinum og inni í þættinum. Þá
hugsar maður með sér; þótt það sé
mikið horft á Kiljuna er ég ekki viss
um að auglýsingarnar á undan henni
þurfi að halda henni uppi – stöðin
sjálf gerir það. Jæja þá, kannski er
ónákvæmt að miða við ríkismiðilinn,
en er þetta nokkuð frábrugðið hjá
bókaforlögunum, til dæmis? Stundum
hitta þau á bækur sem seljast í
bílförmum, eins konar gullkálfa, sem
auðveldar þeim þá fjárhagslega að
gefa út „erfiðari bækur“, ef hægt
er að segja sem svo, bækur sem
eru annað hvort dýrar í útgáfu eða
ekki metsölubækur. Og manni finnst
það einhvern veginn eðlilegra, að
fyrirtæki haldi úti metnaðarfullri
og breiðri stefnu, en ekki að hver
þáttur þurfi að standa undir sjálfum
sér í stríðinu. En ef til vill er þetta
einhver snjöll og fullkomlega rökvís
hagfræði.“
Sigurbjörg segir að alltaf megi
þó finna áhugaverða bókmennta-
umræðu ef leitað er á réttum stöðum.
„Rás 1 gerir innlendum og erlendum
bókmenntum til dæmis ótrúlega góð
skil, það er ekki nógu oft þakkað hvað
það er vel gert. Menningartímaritin
líka, þótt það sé ekki alltaf á sömu
stundu og bækurnar eru fremst í
stafni í búðunum. En frá degi til
dags er margt frekar hraðsoðið og
stundum sérkennilegt, eins og margir
aðrir hafa bent á, með stjörnugjöf
og auglýsingakapphlaupi sem
gengur oft svolítið langt. En þá er
gott að geta staðið upp og farið á
Hugvísindaþing eða einhverja aðra
ráðstefnu eða háskólafyrirlestur.
Þar er oft yfirvegaðri umfjöllun,
fleiri vinklar dregnir fram og
verkin sett í samhengi við ýmsa
strauma hér á landi og erlendis.
Fjölmiðlakapphlaup myndast oftast
kringum það sem er akkúrat að
gerast, en margar bækur þurfa tíma
og það er ekkert endilega alltaf
mest að marka umfjöllun þar sem
gagnrýnandinn þurfti að lesa sjö
eða fleiri bækur sömu helgi. Þetta
verður svolítið klikkuð krafa á þessa
fáu, leyfi ég mér að segja, sem
sinna bókmenntaumfjöllun í íslenskum
fjölmiðlum. Það er ekki endilega við
þá að sakast, heldur er mikið á þá
lagt og þótt þetta sé flugklárt fólk
eru alltaf takmörk fyrir því hversu
mikið er hægt að gera á skömmum
tíma. Fólk verður aðeins að fá að
draga andann. Þess vegna er oft
mikill akkur í tímalausari umfjöllun
sem kemur seinna, þótt hún fari
stundum hljótt.“