Spássían - 2012, Blaðsíða 21

21
EFTIR ÓLÖFU SÆUNNI VALGARÐSDÓTTUR
Uppáhaldsplatan mín árið
2009 var að öllum líkindum
frumraun breska dúett sins
The xx. Fyrsta platan, xx,
var frábær samsetning af
hljóði, ti lfi nningum og laglínum, nánast fullkomin.
Önnur plata hljómsveitarinnar, Coexist, kom út
á dögunum. Sennilega var það óhjákvæmilegt
að þessi plata ylli ákveðnum vonbrigðum því að
frumraunin var svo frámunalega góð. Við fyrstu
hlustun voru vonbrigðin nokkuð mikil, við aðra
hlustun minnkuðu þau og þett a varð skárra og
hélt svo áfram að skána. Nýju lögin eru, líkt og
áður, mjúk, kynþokkafull og falleg, en að hlusta á
plötuna er svolíti ð eins og að hlusta á endurunnið
efni. Það er bara svo ágætlega gert að manni er
nokkuð sama. Fínt ti l að spila þegar maður situr
og horfi r á snjókomuna, en ég held ég hlusti
samt frekar á fyrri plötuna. Coexist er hálfgert
miðjumoð ef miðað er við hana en stendur rétt
svo fyrir sínu eft ir nokkrar áhlustanir. Rétt svo.
Ef þú hefur gaman af The xx prófaðu þá að hlusta
á: Friendly Fires, Crystal Castles, Miike Snow, og
Wild Beast.
Lagasmíðarnar á Dýrð í
dauðaþögn eru þroskaðar,
fallegar laglínur undir
áhrifum þjóðlagatónlistar.
Styrkleiki plötunnar felst
í því hvernig tekst að blanda saman sérstakri
söngrödd Ásgeirs og þessum fallegu laglínum.
Í hverju lagi fær texti nn að njóta sín og í
kringum sönginn er byggð upp stemning með
raft ónlistargrunni, blæstri, góðri spilamennsku og
taktbreytum. Öll þessi byggingarefni eru notuð
smekklega og sýnir það hversu vandað er ti l
verksins.
 Það er vandræðalegt hvað ég er hrifi n af Ásgeiri
Trausta og ég er ekki viss um að það sé hollt að
hlusta á sama diskinn stanslaust í viku en ég get
bara ekki hætt . Besti íslenski diskurinn það sem af
er þessu ári.
Ef þú hefur gaman af Ásgeiri Trausta prófaðu þá
að hlusta á: Bon Iver, Sóleyju, Birdy og Thomas
Dybdahl
Hljómsveiti n ∆ - eða
Alt-J - er ein af nýjustu
vonarstjörnum breskrar
tónlistar og talin líklegust
ti l að hreppa Mercury
verðlaunin í ár. Undarlegt popp hljómsveitarinnar
er blanda af endalausum víddum af hljóði,
skemmti legum og óvæntum töktum og laglínum
sem myndu sæma sér ágætlega í notalegu
popplagi. Útkoman er fersk og, það sem er
mikilvægara, nokkuð óvænt. Við hlustun á
plötunni skilur maður alveg að margir líki
hljómsveiti nni við Radiohead. Skyldleikinn er ti l
staðar og einnig skyldleikinn við margt annað sem
heyrist í „alternati ve“ tónlist akkúrat núna, en
þeim tekst að gera tónlisti na að sinni. Textarnir eru
einnig vel gerðir, á fallegu máli og með ti lvísunum
í dægurmál, en hljómsveitarmeðlimir segja
sjálfi r að öll lögin fj alli um stærðfræði og kynlíf.
Framúrskarandi plata.
Ef þú hefur gaman af Alt-J prófaðu þá að hlusta á:
Radiohead, Django Django og Shearwater.
Meðlimir breska bandsins
Mumford and sons eru ekki
að fi nna upp hjólið þegar
kemur að tónlist. Þeir semja
einfaldlega skemmti lega
tónlist sem fólk vill heyra eins og nýjustu sölutölur
í Bandaríkjunum sýna. Þar er Babel núna á toppi
Billboardlistans með yfi r 600.000 eintök seld
fyrstu söluvikuna. Það er mesta sala á plötu það
sem af er árinu.
 Babel er nokkuð rökrétt framhald af síðustu
plötu sveitarinnar, Sigh no more; það er bara
gefi ð meira í, taktarnir eru harðari og textarnir
betri. Þett a er þjóðlagarokk með uppbyggingu og
áherslu á millikafl a og textagerð. Ekkert óvænt, en
á allan hátt vandað. Og svo er þarna banjó, sem
bara getur ekki klikkað.
Ef þú hefur gaman af Mumford and Sons prófaðu
þá að hlusta á: The Avett Brothers, mewithoutYou,
The Lumineers og NEEDTOBREATH.
Mumford and Sons
Babel
Alt-J (∆)
An Awesome Wave
Ásgeir Trausti
Dýrð í dauðaþögn
Í SPILUN
The xx
Coexist