Íþróttablaðið - 01.12.1948, Blaðsíða 63

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
53
svigbrautirnar skyldu vera. Fáeinir
menn voru þarna að verki í nokkra
daga við það að troða snjóinn og þeg-
ar að keppninni leið, var liann orðinn
svo har'Gur að tæplega markaði i liann
undan fæti. Til ldiðar við þetta svæði,
i sömu brekkunni, var jafnframt troð-
in önnur spilda, svipuð hinni fyrri
að halla og lögun. Hér fóru nokkrum
sinnum fram æfingar, sem skipulagð-
ar voru af leikstjórninni í tvenns-
konar tilgangi.
Hið fyrsta var að gefa keppendum
hugmynd um gerð svigbrautanna, sem
þeir ættu að keppa á. Brautarstjórinn
i sviginu, Marc Hodler, lagði nokkrar
svigbrautir og allir keppendurnir fengu
tækifæri til að reyna þær. Eg veit ekki
til þess, að þetta hafi verið gert svo
áður, en þetta er drengileg aðferð.
Annað, sem vakti fyrir leikstjóran-
um, var að prófa kunnáttu liinna vænt-
anlegu keppenda, því að rásröðin i
svigi og bruni er ákveðin að nokkru
leyti eftir henni. Þannig er keppend-
unum fyrst skipt af sérstakri dóm-
nefnd í nokkra hópa eða flokka eftir
kunnáttu og rásröðin innan hvers fl.
síðan ákveðin með hlutkesti. Röð flokk-
anna innbyrðis er ákveðinn af dóm-
nefndinni þannig, að bezti flokkurinn
er næstur þar sem bezt er og er það
venjulega fyrst. Þessi aðferð er ekki
alltaf sársaukalaus fyrir þá sem lakari
eru taldir, en er talin gefa betra ör-
vggi um réttlát úrslit í leiknum en sú
aðferðin að láta hlutkesti eingöngu
ráða rásröðini. Regla þessi er ]>vi fyrir-
skipuð á alþjóðaskiðamótum.
Þessar æfingar voru að ýmsu leyti
skemmtilegar. Þarna mættist nú i fyrsta
sinn allur svigmannaskarinn, bæði að-
almenn og varamenn og menn höfðu
ekki svo miklar áhyggjur af ]>vi, hvort
þeir færu gegnum öll hlið brautarinn-
ar cða ekki, svo að leiknin kom enn bet-
ur í ljós en í sjálfri keppninni siðar.
Mið-Evrópumennirnir báru af, eink-
um dáðust margir að Frökkunum fyrir
mýkt þeirra og snarræði. Hinsvegar
virtust Bandaríkjamennirnir vera
skrykkjóttir og ekki svo hættulegir
keppinautar sem óttast hafði verið.
Auk þessara skipulegu svigæfinga á
mótstaðnum var mikið um frjálsar æf-
ingar í brekkum, beint upp af aðaltorgi
bæjarins og gátu vegfarendur horft
á þær þaðan. Islenzku ^vigmennirnir
fengu nokkrum sinnum tilsögn hjá
svissneskum skíðakennara, Max Robbi.
Við böfðum ekki verið lengi í St.
Moritz, þegar í ljós kom, að ekki var
allt með felldu um líkamlegt ástand
okkar flestra. Flest einkennin voru
þó mjög ólík, hjá einum óvenjumikil
svefnþörf, hjá öðrum andvökur eða
meltingartruflanir. Sameiginlegt ein-
kenni var þó nokkur slappleiki eða
deyfð og minnkun á skapstillingu. Og
þó kom okkur saman um að lífið léki
við okkur og að enginn kenndi sér
meins.
Eg ráðgaðist um þetta við norska í-
þróttalækninn, sem fylgdi norsku í-
þróttamannahópnum og sagði hann
mér frá því ao það væri sömu sögu
að segja úr þeirra herbúðum og lægi
við að sumir væru þar rúmfastir. Að-
alástæðan var talin vera loftslagsbreyt-
ingin, þ. e. a. s. þynnra loft en menn
voru vanir við. Hann benti á ýmislegt
sem til bóta væri, og var það helzt,
að menn skyldu látnir sein mest sjálf-
ráðir um það, hve mikið þeir reyndu
á sig, en einasta lækningin væri ]>ó i
þvi fölgin, að menn vendust loftþyngd-
inni. Og það mundi væntanlega taka
þrjár vikur, en það var nú einmitt sá
tími, sem við áttum að dveljast í St.
Moritz.
Ennfremur ræddi ég við dr. Finger-
hut, yfirmann læknarannsóknarstofu
þeirrar, er starfrækt var við vetrar-
leikanna, og var útskýring hans á þess-
um hlutum mjög á sömu leið. Sagði
hann að menn væru á siðustu árum
farnir að beina meiri athygli að þess-
um atriðum, en áður hefði verið gert,
og væri nú af mörgum álitið ráðlegt
að flytja sig ekki í einum svip upp i
háfjöllin, heldur dvelja um stund á
stað í minni hæð.
Hér úti á Islandi hafa ýinsir menn
skrifað í blöðin og neitað að trúa því,
að nokkuð geti verið athugavert við
loftslag á frægum hcilsubótarstöoum
eins og t. d- St. Moritz. Skal ég þvi
reyna að skýra þetta nánar.
Eftir því sem hærra keinur upp í
loftið frá sjávarmáli minkar loftþrýst-
ingurinn eða loftþýngdin. Andrúmsloft-
ið er því mest samþjappað neðst, en
þvnnist eftir því sem ofar dregur. í
St. Moritz (1800 m. hæð yfir sjó) inni-
heldur einn teningsmctri af andrúms-
lofti um 18% minna af súrefni en nið-