Íþróttablaðið - 01.12.1948, Blaðsíða 85

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
75
vakti hann strax mikla athygli. — Hann
dvaldi erlendis s. 1. ár og æfði þar hnefa-
leik. Birgir virðist hafa öll skilyrði til
þess að verða fyrsta flokks hnefaleika-
maður, þegar hann hefir aldur til.
Millivigt: Jón Norðfjörð KR. og Jóel
B. Jakobsson Á. voru skráðir til keppni,
en þvi miður gat Jóel ekki keppt vegna
smálasleiká, og féll keppnin því niður.
Mun Jón því teljast meistari fyrir þetta
ár.
Léttþungavigt: Þorkell Magnússon Á.
sigraði Helga Jóhannesson KR. örugg-
lega á stigum. Helgi er hærri vexti og
nýliði i þessari íþrótt, en Þorkell einn
okkar reyndasti og be?ti hnefaleika-
maður. Fyrsta lotan var viðburarlítil
enda fóru báðir gætilega. Brátt fór Þor-
kell þó að gerast nærgöngull, en Helgi
varðist furðanlega vel, einkum virtust
fótahreyfingar hans og hliðar- og aftur-
beygjurnar koma honum að góðu haldi.
1 byrjun síðustu lotu fekk Þorkell slæm-
ar blóðnasir og háði það honum talsvert.
Sótti hann þó fast á og var nú orðinn
svo þunghöggur að Helgi var farinn að
riða, en bar sig þó karlmannlega. Þetta
var drengilegur og lærdómsríkur leik-
ur. Þorkell var einnig meistari í fyrra.
Þungavigt: Jens Þórðarson Á. vann
Guðmund J. Sigurðsson Á. á stigum eft-
ir þófkenndan leik. Var stærðar- og
Þyngdarmunur keppendanna allt of mik-
ill. Virtist Guðmundur enga löngun hafa
til þess að verða undir hrammi hins
risavaxna keppinautar síns og vék sér
undan höggum hans af mikilli leikni.
I annari lotu tókst Jens að koma svo góðu
höggi á Guðmund að hann féll við ög
var niðri upp að 5. Síðasta lotan var
þófkennd, enda báðir orðnir þreyttir.
Jens er orðinn nokkuð þungur og svifa-
seinn, en leitun mun á betri líkamsbygg-
ingu fyrir þessa íþrótt. Guðmundur er
nýliði á hnefaleikapallinum en hefir þó
talsverða kunnáttu til að Ijera. Getur
þessi leikur alls ekki talist réttur mæli-
kvarði á getu hans né heldur á getu
Jens, því stærðarmunurinn háði báðum.
Jens var einnig meistari í fyrra.
Nú voru í fyrsta sinn veitt sérstök
verðlaun, silfurbikar, fyrir góða frammi-
stöðu, kunnáttu og drengilegan leik. —
Birgir Þorvaldsson
Biðu áhorfendur og keppendur spenntir
Þeirra úrslita. Úrskurðuðu 2 af 3 dómur-
um, að Birgir Þorvaldsson hefði unnið
bikarinn. Var þeirri tilkynningu ákaft
fagnað, enda var frammistaða hans hin
glæsilegasta eins og áður er sagt. Hins-
vegar hefir Þorkell Magnússon, sem fékk
1 atkvæði af þrem, meiri alhliða kunn-
Þorkell Magnússon
áttu til að bera, þótt frammistaða hans
hafi að þessu sinni ekki hrifið eins mik-
ið og oft áður.
Hver leikur var þrjár lotur og stóð
hver þeirra aðeins í 2 mínútur í stað
3ja. Mun stuttur undirbúningur hafa
valdið þeim ákvörðunum. Hringdómari
var Guðmundur Arason, form. Hnefa-
leikaráðs Reykjavíkur, en utanhrings-
dómarar þeir Jón D. Jónsson, Hrafn
Jónsson og Pétur Thomsen. Fegurðar-
dómarar voru Peter Wigelund, Þorsteinn
Gíslason og Eiríkur Bech.
Hnefaleikaráð Reykjavikur sá um mót-
ið og tókst það vel að öðru leyti en því
að það byrjaði ekki nógu stundvíslega.
Áhorfendur voru margir og skemmtu sér
vel.
HNEFALEIKAMÓT K. R.
fór fram í íþróttahúsi IBR. 9. apríl s.l.
Úrslit urðu þessi:
Veltivigt: Kristján Jóhansson og Jón
Bjarnason kepptu, en leikurinn var stöðv-
aður vegna blóðnasa Kristjáns í miðri
þriðju lotu. Kristján hafði betur.
Millivigt: Jóhannes A. Sveinsson vann
Árna Benediktsson eftir jafnan leik.
Léttþungavigt: Helgi Jóhannsson vann
Hörð Helgason eftir allharðan leik en
góðan.
Millivigt: (2. leikur) Karl Gunnlaugs-
son vann Eydal Magnússon eftir jafnan
leik.
Þungavigt: Jón Norðfjörð (úr léttari
flokki) vann Alfons Guðmundsson, Á.
á stigum eftir harðan og tvísýnan leik.
KR hefir nú fengið nýjan kennara,
er það hinn kunni hnefaleikamaður Ing-
ólfur Ólafsson. Hringdómari var Þor-
steinn Gíslason.
LÉTTARA HJAL.
Við setningu Olympíuleikanna, (sem
vér ekki minnumst á), var sjö þúsund
dúfum hleypt á flug, — til marks um
friðarhugsjón leikjanna. Síðan voru þær
skotnar niður með fallbyssum, — auð-
vitað einnig til marks um sömu hugsjón.
Þurfti tuttugu og eitt skot til þess að
bana þeim öllum og bendir það ótvírætt
til Þess að Gvendur Helgastaða mundi
hafa haft stóra sjansa til þess að verða
þjóð okkar til sóma, ef hann hefði verið
,,í stuði“. (Brotnir pe'nnar).