Íþróttablaðið - 01.12.1948, Blaðsíða 88

78
IÞRÓTTABLAÐIÐ
HEIMSMEISTARAKEPPNIN
f LÉTTÞUNGAVIGT.
erlenDie
EFTIR JÓHANN BERNHARD
Joe Louis slær Walcott niöur í 11. lotu.
JOE LOUIS
ENN HEIMSMEISTARI.
26. júní s.l. fór loks fram hinn lang-
þráði kappleikur um heimsmeistaratign-
ina í þungavigt, milli Joe Louis og kyn-
bróður hans Joe Walcott. Hafði leikn-
um verið þrífrestað vegna veðurs.
Framan af leiknum fóru báðir svo
varlega í sakirnar að dómari og áhorf-
endur neyddust til að hvetja þá. Virt-
ist Walcott hugsa mest um að koma
höggi á hægra auga Louis en gætti þess
að forða sér frá hinum hættulegu hægri
handarhöggum hans. 1 3. lotu kom Wal-
cott góðu höggi undir hökuna á Louis
svo að hann féll við, en reis strax upp
aftur. Eftir þetta gekk á ýmsu. Louis
sótti yfirleitt meira á, en Walcott vék
sér jafnan undan og kom þó öðru hverju
inn góðum og vel hugsuðum höggum.
Louis fór nú að leiðast þófið og skoraði
á Walcott að ganga hreint til verks, en
allt kom fyrir ekki. Virtust báðir vera
farnir að þreytast nokkuð þegar komið
var fram í 10. lotu. Hinir 50 þúsund á-
horfendur heimtuðu stöðugt meira fjör.
Og það kom í næstu lotu, mörgum á
óvart. Louis varð þess var að Walcott
var orðinn þreyttur og greip tækifærið.
Réðist að honum með ,,seriu“ af þung-
um höggum og tókst að slá hann nið-
ur í gólfið. Walcott reyndi að rísa á
fætur þegar dómarinn taldi 9, en skorti
þrek og var talinn út.
Þetta var 25. kappleikur Louis um
heimsmeistaratignina og sá síðasti að
hans dómi. Hefir enginn heimsmeistari
varið tign sína svo oft eða haldið henni
jafnlengi og Louis hefir nú gert.
NÝSTAÐFEST HEIMSMET.
Auk þeirra, sem áður hafa verið nefnd
hér í blaðinu. Karlar: 2 km. hlaup, 5:07,0
mín. Reiff, Belgíu; Kringlukast: 55,33 m.
Consolini, Italíu. — Konur: 100 m.: 11,5
Bl.-Koen, Hollandi; 80 m. gr.hl. 11,0 sek.
Sama. Spjótkast: 48,21 m. Bauma, Aust-
urríki (1947). —
milli Gus Lesnevich og Freddie Mills,
fór fram á White-City vellinum í London
mánudaginn 26. júlí 1948 i þeim mesta
hita, sem við Islendingarnir lentum í.
Vegna rúmleysis i blaðinu verð ég að
vera stuttorður um þenna leik og sleppa
frásögn af hinum leikjunum, sem fóru
fram þetta sama kvöld.
Klukkan var orðin 10 þegar röðin kom
loks að merkustu keppni kvöldsins,
keppninni um heimsmeistaratitilinn í
léttþungavigt. Við ísl. áhorfendurnir
(Magnús Baldvinsson, Sig. Steinsson, Sig-
urður S. Ólafsson, Brynjólfur Ingólfs-
son og undirritaður) höfðum orðið að
greiða 2 pund fyrir miðana og þökkuðum
okkar sæla fyrir að fá þá á réttu verði.
Meðan við sátum þarna á hörðum bekkj-
unum fyrir miðjum vellinum og hám-
uðum í okkur epli og plómur var þá-
verandi heimsmeistari, Gus Lesnevich,
að skokka kringum St. Jamés garðinn
kófsveittur og móður, dauðsmeykur við
það að geta kannske ekki náð af sér
Þessu 1% lbs. sem hann hafði verið um-
fram hina réttu þyngd 2 tímum áður
en vega skyldi. Já, mörg er búmanns-
raunin! Hann hafði einnig átt kost á
tyrknesku megrunarbaði, en valdi held-
ur víðavangshlaupið, þótt sérfræðingar
teldu að það þreytti hann meira. Á úr-
slitastundinni reyndist þunginn vera %
úr lbs undir hámarkinu, en Mills var
4% lbs. léttari, þótt hærri væri. Og
síðan hófst keppnin. Lesnevich hóf sókn
þegar í stað og hélt henni allar fyrstu
loturnar. Hinsvegar tókst Mills strax í
fyrstu lotu að vekja upp tvö gömul sár
yfir augum Lesnevich með þeim afleið-
ingum að blóðið fossaði án afláts og háði
mjög sjón hans. Tókst aðstoðarmönn-
unum ekki að stöðva blóðrásina fyrr en
í 5. eða 6. lotu. Þrátt fyrir þetta óhapp
var Lesnevich stöðugt í sókn enda fór
Mills mjög varlega í sakirnar. Virtist
mér hann mun lakari hnefaleikamaður,
óviss og óhreinn í höggum og hreyfingar
klunnalegar. Misstu högg hans, sem flest
voru langsótt og vilt sveifluhögg oftast
marks og lentu þá stundum aftur á
hnakka eða öxl Lesnevich. I 4. lotu fór
Lesnevich að hægja á sér og þar sem
hinn kaus ekki að eiga frumkvæðið