Íþróttablaðið - 01.06.1991, Blaðsíða 14

stríða, en ég hef trú á því að ef hann
nær sér upp úr þeirri lægð, sem hann
hefur verið í, og fer að leika eins og
hann á að sér muni hann ná góðum
árangri. Þá skiptir ekki öllu hvort
hann kemur til með að leika með
Bordeux eða einhverju öðru liði. Ég
er sannfærður um að þegar Arnór fer
almennilega í gang að nýju á hann
eftir að bæta sig verulega sem knatt-
spyrnumaður og taka enn miklum
framförum.
Ég sá ekki Albert Guðmundsson,
þannig að ég get ekki metið hans
hæfileika, en besta knattspyrnu-
mann, sem við höfum fyrr og síðar
átt, tel ég vera Ásgeir Sigurvinsson.
Þar fór alveg stórkostlegur leikmað-
ur. Maður heyrði oft óánægjuraddir í
garð Ásgeirs vegna þess að hann léki
ekki eins vel með landsliðinu eins og
hann gerði í einhverjum einum leik
sem menn höfðu einhvern tímann
séð hann leika í í sjónvarpinu. Ásgeir
lék allt annað hlutverk og með allt
öðrum leikmönnum hjá t.d. VfB
Stuttgart heldur en hann gerði með
landsliðinu og það er kannski ein
ástæða þess að ekki bar eins mikið á
honum í landsleikjum og í leikjum
hans með félagsliðum."
„Það verður að hyggja að framtíðinni. Menn eiga ekki alltaf að reyna að fá rós
í hnappagatið . . ."
MENN MEGA EKKI
ALLTAF HUGSA UM
RÓS í
HNAPPAGATIÐ
Að lokum, er íslensk knattspyrna á
réttri leið?
„Já, ég held að telja verði að ís-
lensk knattspyrna sé á réttri leið.
Mesta breytingin frá því, sem áður
var, er sjálfsagt sú að núna eru menn
að æfa á mannsæmandi tíma og
þjálfarar eru farnir í auknum mæli að
mennta sig til þjálfarastarfans víðs
vegar í heiminum. Spurningin er
hvernig við ætlum okkur að halda á
málunum í framtíðinni. Erum við að
hyggja að einum degi til þess að fá
rós í hnappagatið eða eigum við að
huga að framtíðinni?
Eg tel að við ættum í auknum mæli
að leggja rækt við yngri leikmenn og
yngri landsliðin og reyna að byrja
snemma að mynda sterkan kjarna
sem gæti hugsanlega orðið að fram-
tíðarlandsliði. Aðalmálið þarf ekki að
vera að rækta einstaklinginn heldur
er það liðsheildin sem vinnur leiki.
Það þarf þó ekki endilega að vera þar
með sagt að séu yngri landsliðin góð
þá verði A-landsl iðið það líka. Þjóð-
verjinn Berti Vogts sagði eitt sinn við
mig að á tímabili hefði hann haft
unglingalið sem vann alla sína leiki
og gekk mjög vel. Árangur þess varð
þó ekki eins góður og annars ung-
lingalandsliðs sem hann stjórnaði.
Því gekk ekkert sérlega vel, en í því
voru einstaklingar sem áttu eftir að
gerastóra hluti þegarfram liðu stund-
ir, svo sem Lothar Matthaus og Rudi
Völler.
Við þurfum að hugsa út frá vissum
píramída og byggja upp frá grunni
því að öðruvísi verður toppurinn ekki
eins sterkureinsog hann ætti að vera.
Það þarf að setjast niður og leggja
fyrir sig hvaða markmiðum eigi að
stefna að í framtíðinni og hvernig
skuli vinna að þeim markmiðum.
Það, að hugsa alltaf um rósina í
hnappagatið, er ekki alltaf það sem
kemur sér best þegar tiI lengri tíma er
litið. Menn verða að hafa metnað til
þess að ná upp góðu framtíðarlands-
liði hérá landi og þaðgeristekki allt í
einu.
Það verður að byrja að kenna ung-
um strákum, sem eru að stíga sín
fyrstu spor í knattspyrnunni, að skilja
íþróttina betur. Eins og ég sagði áður
er það góðra gjalda vert að berjast, en
menn verða að vita af hverju þeir eru
að þerjast því annars er baráttan til
lítils. Ég tel að ef rétt verður haldið á
landsliðsmálunum og uppbyggingu í
félögunum í framtíðinni þurfi menn
að taka eitt skref í einu því vegurinn
er langur og það er betra að fara hann
hægt og bítandi í stað þess að fara
hann í stökkum - þá er meiri hætta á
að menn hrasi."
14