Íþróttablaðið - 01.12.1991, Blaðsíða 16

LANDNEMARNIR
í GARÐABÆ
Stjörnufyrirliðarnir í
handbolta — Guðný og
Skúli í viðtali við
íþróttablaðið
Texti: Hanna Katrín Friðrikssen
Myndir: Gunnar Gunnarsson
Þegarforeldrarnir voru ekki heima
var tækifærið gripið og stóra hjóna-
rúmið nýtt til þess að æfa svifið til
fullnustu — síðan varskotið látið ríða
af út um dyrnar á hjónaherberginu og
marki fagnað í hvert skipti sem bolt-
inn fór í gegn. Eðlilega fór svo að
lokum að rúmið lét undan og brotn-
aði, en systkinin létu það ekki aftra
sér, negldu rúmið saman og héldu
æfingunum áfram. Þessar frumlegu
æfingar skiluðu tilætluðum árangri
því í dag eru systkinin Guðný og
Skúli Gunnsteinsbörn fyrirliðar
meistaraflokka Stjörnunnar í hand-
knattleik. Þau hafa verið lengi í eld-
línunni þrátt fyrir ungan aldur og
eiga, ásamt öðrum frumherjum
handboltans í Garðabæ, stóran þátt í
því að Stjarnan er í dag stórveldi í
íslenskum handknattleik.
Stjarnan í Garðabæ er ungt félag
sem hefur vaxið mjög á síðustu árum,
sérstaklega í handboltanum þar sem
bæði meistaraflokkur karla og
kvenna hafa verið í fremstu röð jafn-
hliða því að frábært unglingastarf er
unnið í deildinni. Félagið var þó
langt frá því að vera nokkurt stórveldi
þegar foreldrar Guðnýjar og Skúla
fluttu í Garðabæinn fyrir sautján ár-
um með fjögur börn sem ídagæfaöll
handbolta með Stjörnunni. „Ég
gleymi aldrei fyrsta leiknum mínum
fyrir Stjörnuna," segir Guðný. „Við
töpuðum honum 21:0!" Guðný og
Skúli eiga ekki langt að rekja hand-
boltaáhugann, en faðir þeirra, Gunn-
steinn Skúlason, var um árabil fyrir-
liði meistaraflokks Vals og margfald-
ur íslandsmeistari með liðinu sem er
vel þekkt undir nat'ninu „mulningsvél
Vals". „Pabbi fylgist vel með okkur í
boltanum," segir Skúli, „og eflaust
var árangur hans manni hvatning til
þess að fara að æfa sjálfur. Við Guð-
ný þvældumst með honum á ætingar
frá því að við vorum smábörn og það
kveikti í manni áhugann."
Fjölskyldan flutti í Garðabæinn
þegar Skúli var níu ára og Guðný ári
yngri. Handboltinn varð strax aðal-
áhugamál systkinanna og var heimil-
ið óspart notað til æfinga og leikja.
„Við lögðum heimilið undir hand-
boltavöll," segir Skúli, „ogég man að
Guðný skaut einu sinni sprungu á
bílskúrshurðina." Nú hlær Guðný.
„Já, maður var samviskusemin upp-
máluð á þessum árum. Þjálfarinn
hafði einu sinni lagt svo fyrir að við
ættum að æfa okkur með því að
henda bolta í vegg tuttugu sinnum á
dag. Það lá beinast við að nota bíl-
skúrshurðina í nýja húsinu og það
gerði ég daglega í nokkurn tíma þar
til ég tók eftir því það var komin
sprunga eftir hurðinni frá gólfi og upp
í loft. Þá sneri ég mér að næsta vegg."
— Þið hafið ekki ætlað að gera
garðinn frægan í sama félagi og
pabbi ykkar?
„Ég lék reyndar með Val í fjögur
ár," segir Skúli. „Þá var ég búinn að
vera tvo vetur í Stjörnunni eða írá þvf
16