Íþróttablaðið - 01.04.1997, Síða 35

snóker á fullu. Ég reyndi golfið tvö
sumur en setti met í Sandgerði; fór
níu holurnar á alveg ótrúlega mörg-
um höggum. Snókerinn gengur þol-
anlega. Eg tapa ekki öllum leikjum"
— Hvenær fékkstu áhuga að skel-
la þér út í þjálfun?
„Ég byrjaði að þjálfa árið 1985
löngu áður en ég fékk áhuga á þjálf-
un. Þjálfaði í nokkur ár en hætti svo.
Það var ekki alvöru áhugi kominn
fyrr en ég tók við kvennaliðinu."
— Valur bróðir þinn þjálfaði
Njarðvíkurliðið. Átti hann einhvern
þátt í því að þú skelltir þér í þjálfun
á meistaraflokksstigi?
„Það hefur ekki skemmt fyrir að
hann var þjálfari. Ætli við séum ekki
báðir þannig að við viljum fá að
stjórna því sem við erum að gera.
Það er tengt persónuleika okkar."
— Hvernig tilfinning var að
hætta sem leikmaður og snúa sér
eingöngu að þjálfun?
„Það kom mér á óvart hvað það
var - ekki auðvelt - heldur samt
átakalítið að hætta sem leikmaður og
fara að þjálfa gömlu félagana. Ég
bjóst við að mér myndi finnast verk-
efnið erfiðara."
— Telurðu að þú hafir átt eitt-
hvað inni sem leikmaður?
„Já, já, ég get alveg spilað enn þá.
Ég þurfti reyndar að taka mér frí frá
körfubolta. Ég var búinn að spila
meiddur í mörg ár, aldrei á fullri ferð.
Maður útilokar ekki að taka fram
skóna á nýju en ég efa það."
— Hvernig leikmaður varstu?
„Ég var góður liðsmaður, einn af
fáum leikmönnum á Islandi sem var
yfir 190 sm og gat skotið. Það bjarg-
aði mér á ferlinum. Það þarf stund-
um ekki mikið til að verða góður
leikmaður ef maður kann að nota
það sem maður hefur."
— Kom aldrei til greina hjá þér
að leika sama leik og Jón Kr. Gísla-
son, að spila ásamt því að þjálfa?
„Nei, alls ekki. Ég er persónulega
ekkert voða hlynntur því að spila og
þjálfa. Mér finnst að þjálfararnir eigi
að geta einbeitt sér algjörlega að
körfubolta. Liðið á það skilið. Alla
vega fyrir mig þá myndi ég ekki vilja
gera sömu hluti í einu."
— Nú eru skiptar skoðanir um
aðstöðu Jóns Kr. sem landsliðsþjálf-
ara og leikmanns. Er það eitthvað
frábrugðið því að þjálfa félagslið?
„Það hafa verið miklar umræður
um þetta eftir að hann byrjaði með
landsliðið og fór til Grindavíkur. Mér
finnst ekkert að þessu, því raunveru-
lega þegar Nonni var að spila með
Grindavík var ekkert að gerast hjá
landsliðinu, aðeins um jólin. Ég held
að hann hefði ekkert gert meira fyrir
landsliðið hefði hann ekki verið að
spila. Hann hefði kannski séð fleiri
leiki en endurnýjunin í deildinni er
lítil og því er hann fullfær um að vita
hverjir eru góðir og hverjir ekki. Ég
held að það sem hann er að gera sé
allt í lagi þetta ár."
— Hvernig leist þér á að taka við
Keflavíkurliðinu fyrir þetta tímabil?
„Mér leist mjög vel á það. En það
voru náttúrlega skiptar skoðanir um
hvort liðið gæti aftur fengið mann
sem væri búinn að spila hérna lengi.
Ég spilaði öll árin sem Jón Kr. þjálfaði
liðið og lengur, og með mörgum sem
eru nú í liðinu. Þannig að vart var við
svolítinn titringur þegar ég var ráðinn
einkum hjá bæjarbúum. En ég varð
ekki var við óánægju innan liðsins."
— Þið fenguð góðan liðsstyrk fyr-
ir tímabilið þegar þrír leikmenn
komu að norðan, tveir þeirra, Krist-
inn Friðriksson og Birgir Birgisson,
landsliðsmenn. Það hlýtur að hafa
styrkt liðið?
Jón Kr. Gíslason, landsliðsþjálfari og
fyrrum þjálfari Keflavíkur lék vel
með Grindavík í úrslitaleikjunum
en það dugði skammt.
„Já, auðvitað. En í staðinn misst-
um við Jón Kr. og Davíð Grissom auk
þess sem ég hætti. Hópurinn í ár er
ekkert breiðari en í fyrra. Við höfum
lágvaxnara lið. En það er engin
spurning að við höfum betra lið,
jafnvel þótt ég sé ekki að spila!"
— Já, talandi um betra lið.
Bandaríkjamaðurinn, Damon John-
son, hefur spilað vel fyrir ykkur. Er
hann betri leikmaður en fyrri út-
lendingar Keflavíkur, t.d. Lenear
Burns, og ef svo er að hvaða leyti?
„Lenear Burns er einhver hæfi-
leikaríkasti leikmaður sem hefur
komið til landsins. En hann var bara
ekki nógu mikill „karakter". Hann
var eins og margir útlendingar, ekki
beint latur, heldur sérhlífinn, lagði
sig lítið fram. Það er Damon ekki.
Hann leggur sig allan fram í boltann
- alla daga. Það þarf aldrei að biðja
hann um það. Miklu frekar ætti mað-
ur að segja að hann biðji félaga sína
um að leggja harðar að sér. Hann er
án efa fjölhæfasti maður sem hefur
komið hingað og að mínu mati sá
besti."
— Hvernig er að þjálfa leikmenn
sem hafa verið samherjar þínir
meira og minna? Þarftu að vera
harðari við strákana en aðrir þjálfar-
ar hefðu þurft að vera?
„Þegar ég byrjaði fyrst að þjálfa
strákana þá varð ég að sýna þeim
fram á að ég væri þjálfarinn. Ég þurfti
að beita ákveðnum aðferðum á þá
og hef aldrei lent í neinun erfiðleik-
um."
35