Íþróttablaðið - 01.04.1997, Blaðsíða 52

framhald af bls. 49
til sín taka. Það var svo í gegnum
kunningja hans hjá fjárfestingafyrir-
tæki að hann fékk fyrsta tækifærið
sem verðbréfasali. Og þar kunni
Oddur strax vel við sig.
Verðbréfaviðskiptin
ekki ólík því sem gerist á
íþróttavellinum
„Ég hafði lengi haft áhuga á mark-
aðsmálum og fannst þau spennandi.
Það voru ekki síst möguleikarnir,
sem felast í verðbréfaviðskiptum,
sem heilluðu mig mest en í raun er
þar um svipaða baráttu og á íþrótta-
vellinum að ræða. Allir keppast um
að verða fyrstir og þar verður hver að
bjarga sér. í verðbréfaviðskiptum
verða menn líka að vera útsjónar-
samir og fljótir að hugsa. Ég þurfti að
taka sérstakt próf til að fá leyfi til að
starfa sem verðbréfasali og eftir að ég
hafði lokið því 1993 hóf ég störf hjá
fjárfestingafyrirtækinu Fidelity In-
vestments í Dallas. Það er langstærst
sinnar tegundar og er í raun risastór
verðbréfasjóður. Fyrirtækið hefur yfir
að ráða 500 milljörðum dollara sem
það sér um að fjárfesta fyrir einstak-
linga, fyrirtæki og stofnanir. Ég starfa
í deild sem sérhæfir sig í einstak-
lingsþjónustu og sé um að kaupa og
selja verðbréf með hliðsjón af mark-
miðum þeirra sem ég er að selja fyr-
ir. Ég leiðbeini einstaklingum upp að
vissu marki og það eru síðan þeir
sem ákveða hvaða áhættu þeir eru
tilbúnir að taka eða ekki."
— Ertu þá hættur að fylgjast með
íþróttaúrslitunum í dagblöðunum og
farinn að lesa viðskiptasíðurnar ein-
göngu?
„Ég segi nú ekki að ég sé hættur
að lesa íþróttasíðurnar en ég viður-
kenni að það fyrsta, sem ég geri á
hverjum degi, er að fletta upp á við-
skiptasíðum dagblaðanna og fylgjast
með markaðstölum, sérstaklega í
Wall Street Journal sem er langbesta
viðskiptablaðið að mínu mati. Mað-
ur hefði nú ekki byrjað á viðskipta-
síðunum fyrir 15 árum síðan, það er
alveg Ijóst. Þá voru íþróttirnar númer
eitt, tvö og þrjú."
Oddur segist hafa lært heilmikið
af þeim harða bransa sem verðbréfa-
sala er. Hann telur víst að sú reynsla
eigi eftir að nýtast sér um ókomna
framtíð. „Það eru hrikalega stórir há-
karlar í þessum bransa, hákarlar sem
svífast einskis við að pota sér áfram
og nýta sér trúnaðarupplýsingar ann-
arra til að tryggja eigin hagsmuni.
Oddur hefur löngum stefnt hátt og
hver veit nema hann eigi eftir að
fikra sig upp skýjakljúfra í verð-
bréfaviðskiptum.
„BENSÍNAFGREIÐSLA
VAR EKKI FRAMTÍÐAR-
STARF FYRIR MIG/'
segir Oddur Sigurðsson.
Þau fjögur ár, sem ég hef starfað við
þetta, hafa verið gríðarlega lærdóms-
rík og skemmtileg. Ef vel gengur eru
möguleikarnir miklir og það gerir
starfið svo spennandi."
— Hvernig finnst þér og fjöl-
skyldu þinni að búa í Dallas?
„Okkur Önu og Stefáni finnst gott
að vera í Dallas og líður mjög vel.
Okkur leiðist aldrei, enda af nógu að
taka og alltaf eitthvað að gerast.
Ólíkt öðrum stórborgum þá byggðist
Dallas á stórri sléttu, það voru engir
árfarvegir sem þar komu við sögu.
Borgin varð til í kjölfar þess að olíu-
risarnir byggðu upp veldi sín um
1950 og skrifstofubyggingar spruttu
þá upp eins og gorkúlur, hver á fæt-
ur annarri. Helsti ókostur borgarinn-
ar er umferðin. Hún getur verið mjög
þung stundum og þá er eins gott að
vera þolinmóður. Dallas hefur þó
tekið miklum stakkaskiptum síðustu
árin, sérstaklega hvað samgöngur
varðar. Borgin er orðin mjög nútíma-
leg, með fyrsta flokks alþjóðlegan
flugvöll og góðar hraðbrautir í allar
áttir. Hún er því fýsilegur kostur fyrir
mörg stórfyrirtæki, t.d. Texaco, JC-
Penney, Pizza Hut og American Air-
lines. Ég veit ekki hvað við verðum
lengi í Dallas, það veltur að miklu
leyti á því hvaða tækifæri mér bjóð-
ast í framtíðinni og hvernig Önu
gengur að fá vinnu sem endurhæf-
ingalæknir. Hún hefur nú lokið námi
og er þessi misserin að taka út starfs-
þjálfunina."
Saknar Austin og íslands
Oddur segir að Austin, sem er
sunnar í Texas, togi alltaf pínulítið í
sig. Hann segist sakna stemningar-
innar þar, sem og gömlu félaganna
sem þar voru með honum við nám.
En hann segist líka sakna íslands og
reyni eftir fremsta megni að fylgjast
með Jdví sem þar gerist.
„Ég var áskrifandi að Morgun-
blaðinu en er nú hættur því. í staðinn
les ég lceland Review á Internetinu
og það er ágætt. Ég hef alltaf sam-
band heim reglulega og við reynum
að kíkja í heimsókn þegar við getum.
Þannig að tengslin við Island rofna
aldrei."
— Heldurðu að þú værir ennþá
að dæla bensíni á bíla ef þú hefðir
ekki farið á hina örlagaríku frjáls-
íþróttaæfingu á sínum tíma?
„Nei, ég hugsa ekki. Bensínaf-
greiðslan var ekki framtíðarstarf fyrir
mig þannig ég hefði nú snúið mér að
öðru hvort sem var. Ég var metnaðar-
gjarn og mig langaði alltaf að fara í
skóla þannig að þótt ég hefði ekki
farið að hlaupa hefði ég örugglega
farið eitthvert í nám."
52