Morgunblaðið - 07.03.2020, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 07.03.2020, Blaðsíða 36
36 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MARS 2020 ✝ Ásmundur Ás-mundsson fæddist í Þerney á Kollafirði 6. júní 1930. Hann lést í Brákarhlíð í Borg- arnesi 27. janúar 2020. Foreldrar hans voru Guðfríður Bjarnadóttir frá Ytri-Ey í Meðal- landi, f. 10. sept- ember 1904, d. 1961, og faðir hans, Ásmundur Guðmundsson Ottesen, f. 1900, lést af slysför- um við Þerney þrem dögum eftir eins árs afmæli Ásmundar 1931. Þau mæðgin fluttu að Ökrum árið 1935, Guðfríður ar um landið og sinnti því ásamt selveiðum og hrossabú- skap fram á níunda áratuginn. Ásmundur var mikið náttúru- barn, reri til fiskjar og sinnti hlunnindum jarðar alla tíð. Þegar leið á níunda áratuginn drógust selveiðar saman, en Ásmundur sótti þá meira í árstíðabundin störf í Sláturhús Kaupfélags Borgfirðinga og við skógrækt í Skorradal. Jóla- trjáaverkum sinnti hann vel fram yfir sjötugt. Hann glímdi við heilsuleysi á síðustu árum. Hrossabúskap skar hann talsvert niður í kjöl- far þess, en hin síðustu ár naut hann nokkurrar aðstoðar frá grönnum sínum á Stóra- Kálfalæk við hann. Ásmundur var ógiftur og barnlaus en hafði ágætan félagsskap af vinafólki sem að honum stóð. Útför hans fer fram í Akra- kirkju í dag, 7. mars 2020, kl. 14. var bústýra Helga Jakobssonar sem þar bjó á Vest- urbænum þar til Ásmundur tók við búi Helga 18 ára gamall, árið 1948. Guðfríður bjó með syni sínum fram til dauðadags. Ásmundur stundaði búskap framan af, en sótti störf meðfram búskap eftir 1961. Á sjöunda áratugnum var hann bæði á sjó og í siglingum, starfaði hjá Loftorku í Reykja- vík. Lengst starfaði hann hjá RARIK við línulagnir víðs veg- Ásmundur á Ökrum, vinur okkar, er fallinn frá. Við systk- inin, börn Matthildar og Einars frá Hjörsey, og fjölskyldur okk- ar eigum góðar minningar tengdar honum. Á ögurstundu í lífi okkar var hann tilbúinn að koma og rétta hjálparhönd. Hann var ekki maður hégóma eða fordildar og það fylgdi hon- um frumkraftur og þekking sem aðeins þeir öðlast sem helga líf sitt náttúrunni og sveitinni. Þegar Ásmundur var með í aðgerðum í eyjunni, smala hrossum, tína egg, háfa lunda og ná í kofu lærðu menn fljótt, fyrst kærastarnir og svo eig- inmennirnir, tengdasynir Matt- hildar í Hjörsey, að maður gerir eins og Ásmundur segir. Hann kom yfir sundið stik- andi með þungar byrðar á bak- inu eða á Rússanum og stundum sjóleiðina á litlu skektunni alla leiðina frá Ökrum. Hann kenndi mönnum að standa fyrir hross- um þegar setja átti í sláturhús, saga niður staura og hjálpaði svo til við að girða í kringum húsið. Já, hann Ásmundur kenndi okkur margt. Eitt vorið hljóp hann uppi mink í Hjörsey með stungu- skóflu í annarri hendinni og strigapoka í hinni og við og hundarnir eltum lafmóð, alveg viss um að þessi barátta væri töpuð en hann náði dýrinu, fór með handlegginn upp að öxl inn í holuna og dró það út. Einhver spurði: „Ertu ekkert hræddur um að hann bíti þig?“ „Nei, nei, þeir bíta ekki svo fast.“ Hann sagði okkur einnig margar sögur frá fyrri tíð um Hjörsey og lífið í Hraunhreppn- um. Hann hafði verið í farskóla í eyjunni þegar hann var drengur og minntist þess hve honum þótti saltaða kofan góð. Móðir okkar gerði sér líka far um að gefa honum alltaf góðan mat þegar hann bar að garði. Ein uppáhaldsmáltíðin var reytt kofa sem lögð var í mjólk og síð- an velt upp úr rúgmjöli og steikt á pönnu. Þetta þótti lostæti. Ásmundur kom að Ökrum með móður sinni barn að aldri þegar hún gerðist ráðskona hjá Helga Jakobssyni, bóndanum þar, en Ásmundur hafði misst föður sinn ungur að árum. Þeg- ar hann var 17 ára gamall gaf bóndinn á Ökrum II honum jörðina, og þar með voru örlög hans ráðin. Hann átti alltaf hrossastóð, stundaði veiðar á bæði fiski og sel og nýtti önnur hlunnindi sem jörðin gaf eins og egg og kofu. Jafnframt bú- skapnum stundaði hann af og til vinnu hjá RARIK og var á tog- urum á sínum yngri árum. Ásmundur sagði að sér leidd- ust allar kerlingar og hló þess- um dillandi hlátri sínum. Það eru að sönnu öfugmæli því margir af bestu vinum hans voru kerlingar sem einu sinni voru ungar stúlkur. Við erum Ásmundi þakklát fyrir vináttuna, blessuð sé minn- ing hans. María, Margrét, Ragnheiður, Ingibjörg, Haukur, Anna Jóna og Sigríður. Í dag er Ásmundur Ásmunds- son á Ökrum til grafar borinn og fær legstað við sóknarkirkj- una þar sem hann ól nær allan sinn aldur. Það er við hæfi að minnast hans nokkrum orðum og þakka samfélagið fyrr á ár- um og fyrir allt sem hann okkur var. Ásmundur kom að Ökrum á barnsaldri ásamt móður sinni sem þangað réðst sem ráðskona hjá Helga Jakobssyni, bónda þar. Þegar Helgi hætti búskap gaf hann Ásmundi jarðarhlut sinn á Ökrum til fullrar eignar. Þegar við systkinin fengum athvarf hjá Ingibjörgu og Ólafi á Ökrum á sjöunda áratug lið- innar aldar varð Ásmundur ná- granni okkar. Á Ökrum var þrí- býlt og Ásmundur var með hléum kostgangari hjá okkur. Við bjuggum í Norðurbænum, faðir fóstra okkar og systkini hans í Suðurbænum og Ásmund- ur í Vesturbænum. Þarna mætt- um við í mörgu efni andblæ lið- inna tíma. Í bernsku þótti okkur Ás- mundur mikið hreystimenni, rammur að afli og fótfrár svo að vart myndi finnast hans líki. Hann hafði jafnan tíma fyrir okkur og hafði lag á að tala við okkur sem jafningja sína. Við strákarnir fengum fyrst að keyra traktor hjá Ásmundi. Það var Fergusoninn sem hann alltaf ók standandi því ekilssætið var jafnan haft undir reipi eða önn- ur þarfaþing. Ásmundur átti alltaf fjölda hrossa og það átti mestan þátt í því að við krakkarnir urðum öll hestvön og vel það. Það var æv- intýri að fylgja Ásmundi við hestastúss forðum, hvort sem var hrossasmölun heima við, stóðrekstur inn í Hítardal eða reiðtúr út í Hjörsey. Ógleym- anlegt er það okkur sem reynd- um, að fá að fara með honum að vitja um selanetin innan við Byrðu, hjá Arnarhólma eða Kjaransey. Okkur þótti sárt að sjá hann rota kópana sem synt höfðu í net hans og draga þá inn í bátinn, en það er eitt hlutskipti sveitabarns að mæta því hvernig líf og dauði kallast á í tilverunni. Þannig varð Ásmundur sam- ferðamaður okkar og vinur sem fylgdi okkur með sínum hætti fram á unglingsár og jafnvel lengur. Hann tók okkur ávallt fagnandi þegar við komum að Ökrum sem fullorðið fólk og fylgdist með því er við eign- uðumst afkvæmi og fjölskyldur. Ásmundur var meðalmaður á hæð, ávallt grannur og kvikur í hreyfingum. Hann hafði svip- mikið andlit, framstæða höku, skarpt augnatillit og þó góðlegt. Hann bjó nær ávallt einn en var þó félagslyndur, glaðsinna, vin- rækinn og gjafmildur þeim sem hann bar góðan hug til. Hin síð- ari árin átti Ásmundur við heilsuleysi að glíma enda orðinn aldurhniginn. Hann hefur nú fengið hvíld nærri níræður að aldri. Að Ásmundi látnum leita á hugi okkar ótal minningar sem einkennast af hlýhug í hans garð. Við kveðjum hann með þakklæti og virðingu og biðjum góðan Guð að blessa minningu hans og varðveita líf hans eftir fyrirheiti sínu. Dagný, Þórir Jökull, Böðvar, Kolbeinn og Ása Þorsteinsbörn. Mig langar að minnast vinar míns Ásmundar á Ökrum. Elskulegs fjölskylduvinar til margra áratuga. Hann var skemmtilegur og fjölfróður kar- akter, sannur og samkvæmur sjálfum sér til orðs og æðis. Lét ekkert trufla sig í því sem hann var að gera, pínu þrár og stríð- inn en afskaplega ljúfur og barngóður maður. Fjölskyldan mín átti því láni að fagna að eiga hann að traust- um vini og áttum við margar yndislegar stundir saman er við fengum að njóta náttúrufegurð- arinnar í sveitinni á Ökrum með honum á ýmsan hátt. Allt frá því að ganga með honum um flóa og fen, fara í fjöruna og tína fallega steina og skeljar, skoða fuglalífið og fara út í Akranesið og tína svartbaks- og sílamáfsegg og síðan aðeins af kríueggjum í heimatúninu áður en það var slóðadregið en þá var ekki tínt aftur og krían látin alveg í friði. Hann fræddi okkur um gamla tíma, uppvöxt sinn á Ökr- um og gaf sér góðan tíma til að segja rólega og skemmtilega frá. Það truflaði hann ekkert í frásögninni, ef einhver skaut inn spurningu, þá svaraði hann henni, en tók svo upp þráðinn aftur og hélt svo frásögn sinni rólega áfram þar til hann klár- aði sína sögu. Tími var afstæður í hans huga og voru nægjusemi og rólegheit honum í blóð borin. Það voru árstíðirnar, veðrið og náttúran sem að stjórnuðu hon- um helst sem og svo auðvitað flóð og fjara. Hann var næmur og vissi jafnt hvenær best var að fara að huga að varpi fugla eða hvort að fært væri að róa út í Klofning og huga fuglunum þar. Hann reri stundum til fiskjar á sínum árabát og náði sér í soðið. Það var eftirminni- legt að fylgjast með honum ná stórum rekaviðardrumbum upp úr fjörunni á sinn hátt, með traktornum eða jeppanum. Það var gott og endurnær- andi að heimsækja hann að Ökrum og finna og skilja að hamingja hvers manns felst ekki í skrauti, prjáli eða pen- ingum, ekki í því að eiga ofgnótt af öllu, heldur sá maður í Ás- mundi ánægðan mann, vissulega af gamla skólanum, en mann sem var að langmestu leyti sátt- ur við sitt líf á þessum stað. Hann var bóndi með sterkar rætur í gamla tímanum en hann var líka búinn að vinna víða. Vann hjá Rarik um tíma og mörg haustin var hann í slát- urhúsinu í Borgarnesi, vann hjá Skógrækt ríkisins og meira að segja var hann sigldur maður, var á togara fyrir mörgum ár- um. Hann bjó aðallega með hross í seinni tíð og í hjörðinni hans gat að líta nánast öll litaafbrigði íslenskra hesta og sum hver hafði maður ekki séð fyrr og stundum var falast eftir slíkum sérstökum hrossum frá honum. Það var 6. maí í fyrra sem hann Ásmundur fór með okkur í sína síðustu ferð út í Byrðu sem er hólmi yst á Akranesinu sem ekki er greiðfært til. Hann var stoltur af sjálfum sér þá orðinn lasburða. Það mátti ekki hjálpa honum eða styðja á neinn hátt, hann ætlaði sjálfur óstuddur út í hólmann og til baka og honum tókst það en hafði trúlega aldrei farið jafn hægt yfir og þá. Hann sýndi okkur þá þessa einurð, seiglu og þann lífsvilja sem ein- kenndi hann alla tíð. Núna þegar vorið fer að koma og fuglar að verpa þá minnumst við Ásmundar sem sjálfur er kominn yfir á aðrar varp- og veiðilendur. Við í minni fjölskyldu viljum þakka honum samfylgdina og allar dýrmætu stundirnar okkar með honum og við minnumst hans með mikilli hlýju. Hvíl í friði, elskulegur. María Erla Geirsdóttir og fjölskylda. Ásmundur Ásmundsson Útfararþjónusta & lögfræðiþjónusta Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram- kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju að leiðarljósi og af faglegum metnaði. Emilía Jónsdóttir, félagsráðgjafi Við erum til staðar þegar þú þarft á okkur að halda Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is Með kærleik og virðingu Útfararstofa Kirkjugarðanna Elsku móðir okkar, frænka, systir og tengdadóttir, STEINVÖR V. ÞORLEIFSDÓTTIR frá Kolfreyjustað, Kríuási 21, Hafnarfirði, lést miðvikudaginn 26. febrúar. Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 11. mars klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á styrktarreikning fyrir dætur hennar. Reiknnr. 0370-22-025008. kt. 170771-5169 Kristín Jóna Kristjónsdóttir Þórhildur Kristjónsdóttir Sigríður Inga Sigurðardóttir Jón Áki Leifsson Guðný Þorleifsdóttir Ingibjörg Þorleifsdóttir Kristmundur Þorleifsson Þórhildur Helga Þorleifsdóttir Kristín Jóna Kristjónsdóttir og aðrir aðstandendur Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir, LEONHARD INGI HARALDSSON tannlæknir, verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstudaginn 13. mars klukkan 13. Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast Lenna er bent á Hjúkrunarheimilið Sóltún og Unicef á Íslandi. Amalía Halla Skúladóttir Haraldur Ó. Leonhardsson Anna Kapitola Engilbertsdóttir Ásta Leonhardsdóttir Þóroddur Björgvinsson Halla I. Leonhardsdóttir Einar Örn Jónsson Ingunn G. Leonhardsdóttir Haukur Haraldsson og barnabörn Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, SÓLVEIG HULDA JÓNSDÓTTIR, Dollý, sem lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi, Reykjanesbæ, fimmtudaginn 20. febrúar, verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 12. mars klukkan 13. Guðbjörg Jóna Pálsdóttir Sigurður Hallmann Ísleifsson Jón Örn Pálsson Elísabet Kjartansdóttir Magnús Valur Pálsson Jóna Guðrún Jónsdóttir Þórður Pálsson Laufey Eydal Kristinn Pálsson barnabörn og barnabarnabörn Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ÁSTA ALBERTSDÓTTIR, Dvalarheimilinu Höfða, Akranesi, lést sunnudaginn 1 mars. Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn 10. mars klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Dvalarheimilið Höfða, Akranesi. Kristín Einarsdóttir Kristinn Nikulás Einarsson Guðbjörg Guðbjartsdóttir Ásta María Einarsdóttir Sigurður Björn Þórðarson Albert Pétur Einarsson Alina Leikvoll barnabörn og barnabarnabörn Frímann & hálfdán Útfararþjónusta Frímann 897 2468 Hálfdán 898 5765 Ólöf 898 3075 Sími: 565 9775 www.uth.is uth@uth.is Cadillac 2017
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.