Morgunblaðið - 16.04.2020, Síða 34

34 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 2020
Eltak sérhæfir sig í sölu
og þjónustu á vogum
Bjóðum MESTA úrval
á Íslandi af smáum
og stórum vogum
Hlauparar: Arnar Pétursson og
Hulda Guðný Kjartansdóttir.
20% afsláttur
DAGAR Í OPTICAL STUDIO
Oakley-umboðið á Íslandi
Á
dögunum var matartímanum hér á
mínum bæ þannig háttað að eigin-
maðurinn sat inni í eldhúsi, ég sat á
ganginum og dóttir
okkar sat inni í stofu.
Ég var í sóttkví og mátti því ekki
vera nálægt þeim, eiginmaðurinn
var með flensu og mátti því ekki
vera nálægt okkur og þetta var
niðurstaðan.
Sem betur fer búum við í þannig
rými að þetta var gerlegt. Þessir
dagar mínir í sóttkví hafa vakið mig
til umhugsunar um mismunandi að-
stæður fólks.
Það sem hefur lífgað upp á dag-
ana er göngutúrar. Í þá hef ég farið
með ströng fyrirmæli í huga, að
hlaupa út þegar stigagangurinn er
tómur, halda mig í fámenni og hafa
lágmark tveggja metra fjarlægð frá
því fólki sem ég mæti. Smá saman
hefur mér farið að líða, og þar með
hagað mér eins og ég væri „eitruð
og að frá mér stöfuðu eiturgufur“. Í
hvert sinn sem manneskja nálgaðist
tók ég á stökk og leitaði leiða til að
taka stóran krók framhjá henni. Ef
það var ekki hægt valdi ég stað eins
langt frá henni og ég gat, t.d. þrýsti
mér upp að grindverki og sneri and-
litinu frá fólkinu meðan það gekk framhjá. Ekk-
ert augntillit og engin kveðja. Ég sem venjulega
geng upplitsdjörf á móti fólki, horfi til þess, tek
vel eftir því og heilsa.
Göngurnar hafa minnt mig á líðan þeirra sem
bera með sér skömm og brotna sjálfsmynd.
Þar sem ég hef það hlutverk alla morgna að
setja inn orð dagsins á www.netkirkja.is settist
ég einn morguninn við tölvuna til þess að sinna
því verkefni. Ég lít á það sem mikil forréttindi að
gera þetta, því þetta verk gefur mér tíma til þess
að lesa Biblíutextann sem er iðulega uppörvandi
og hvetjandi. Það nærir andann og er gott inn-
legg inn í daginn.
Texti þessa tiltekna dags sem ég
er að vísa til var einstaklega fallegur
og fjallaði um það þegar Jesús stóð
upp frá máltíð sinni með lærisvein-
unum og fór að þvo fætur þeirra.
Hann sat þarna í makindum en
ákvað að standa upp og þjóna þeim,
þvo og þerra skítuga fætur.
Þetta gerði hann ekki af því þeir
væru ófærir um það sjálfir og ekki
þurfti hann að gera þetta til þess að
öðlast viðurkenningu þeirra.
Nei, þarna ákvað hann að gefa
þeim gjöf. Gefa þeim dæmi til eftir-
breytni. Hann sem var meistari
þeirra stóð upp til þess að þjóna
þeim. Jesús sýndi með fordæmi
sínu að lærisveinarnir ættu að þjóna
hver öðrum.
Þar sem ég sat við lesturinn
runnu hugsanir mínar saman, hugs-
anir um mismunandi aðstæður
fólks, hugsanir um líðan þeirra sem
upplifa sig „minni en“ aðra og telja
sig útskúfuð og hugsanir um þessa
stormasömu önn. Vorönn þessa árs
hefur reynt á marga, vond veður,
snjófljóð, erfið slys, óróleiki í jörðu,
kórónufaraldur sem hefur haft í för með sér ýms-
ar skuggamyndir og ótímabær dauðsföll. Fréttir
af heimilisofbeldi, vanrækslu og andlegu álagi
barna, atvinnuleysi, yfirvofandi efnahagshruni og
aukinni drykkju og vímuefnaneyslu.
Hugsanir mínar fengu mig til þess að líta út um
gluggann, til fjallanna, og spyrja hvaðan okkur
kemur hjálp.
Þá rifjuðust upp sögur af björgunarafrekum og
ósérhlífni alls þess góða fólks sem hefur með
dugnaði og fallegu hjartalagi komið að málum
með styrka hönd, hlýja nærveru og græðandi að-
ferðir. Fólk sem hefur staðið upp og verið tilbúið
að þjóna öðrum. Líkt og Jesús. Boðskapurinn í
frásögninni um fótaþvottinn varð eitthvað svo
nærri. Kærleikurinn. Það að við séum tilbúin að
gefa og þiggja, hlúa að hvert öðru og láta okkur
aðra varða. Vera samtaka, snúa bökum saman,
horfast í augu við þörfina þegar hún blasir við og
gera okkar til þess að mæta henni. Þjóna hvert
öðru.
Ég leit yfir orð dagsins og sá ég hafði ekki klár-
að lesturinn og þegar ég las síðustu orðin gat ég
ekki annað en brosað og þakkað Guði, en þar
stóð: „Nýtt boðorð gef ég yður, að þér elskið
hvert annað. Eins og ég hef elskað yður skuluð
þér einnig elska hvert annað.“
Jóh. 13:34.
Kirkjan til fólksins
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Heilsubót Útivist og göngur geta létt lund.
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hugvekja
Díana Ósk Óskarsdóttir
Höfundur er sjúkrahúsprestur, handleiðari og
doktorsnemi við HÍ. Hún er annar stofnandi og
frumkvöðull að rekstri netkirkja.is sem er fyrsta
rafræna kirkjan á Íslandi.
Díana Ósk
Óskarsdóttir
Vorönn þessa
árs hefur reynt á
marga, vond
veður, snjófljóð,
erfið slys, óró-
leiki í jörðu, kór-
ónufaraldur…