Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1974, Qupperneq 57

KYNBÓTASKIPULAG FYRIR ÍSLENSKA vÚASTOFNINN 55
TAFLA 8.
Arleg erfðaframför við mismunandi stærð af-
kvæmahópsins í 20000 kúa stofni og 40000
kúa stofni (A=2, B=4%, C=60%, D=
0%, E=6000, F=0,2, H=50%).
Per cent annual gain with varying numher
of daughter pr. bull in population of 20000
cows and one of 40000 cows (A=2, B=4%,
C=60%, D=0%, E=6000, F=0,2, H
=50%).
Stofnstærð Population 20000 40000
HópstærS Number of daughter pr. bull
20 1.15 1,23
30 1,14 1,23
40 1,13 1,23
50 1,11 1,21
'60 1,09 1,19
80 1,07 1,16
100 1,00 1,11
150 0,87 0,98
Þetta bendir einnig til, að úrvalsstyrkleik-
inn ráði meira um kynbótaframfarirnar en ör-
yggi úrvalsins. Oryggið er orðið allhátt þegar
við 20 dætur, og vex hægt úr því.
Arfgengið virðist engin teljandi áhrif hafa
á kjörstærð afkvæmahópsins innan þeirra
marka, sem rannsóknin náði til.
Eins og mynd 1 sýnir, verður kostnaðurinn
við litla dætrahópa mjög mikill. Því er ljóst,
að það kynbótaskipulag, sem gefur mesta
erfðaframför, er ekki hagkvæmast. Jaðar-
kostnaður við 80 dætra hópa er 11—12
krónur á hvern mjólkurlítra. Því virðist, að
hópstærð á bilinu 80—100 dætur sé heppi-
legust við núverandi aðstæður.
Sé þessi hópstærð valin, ætti að taka árlega
í notkun um 30 naut.
nautum á væntanlegar erfðaframfarir.
Figure 2. Effect of varying use of oung butts on
expected genetic gain.
í mynd 2 eru sýnd áhrif mismikillar notk-
unar óreyndra nauta í ræktuninni. Kynbóta-
framfarir aukast verulega við notkun ó-
reyndra nauta að 60%, en við meiri notkun
virðist breytingin óveruleg. Aukningin á bil-
inu 20—40% er sérstaklega greinileg. Notk-
unarhlutfall reyndra og óreyndra nauta er
háð arfgengi eiginleikans. Samfara hækkandi
arfgengi virðist eiga að auka notkun ungu
nautanna.