Víkurfréttir - 02.09.2020, Blaðsíða 49

Líf íbúa og starfsmanna á hjúkrunar-
heimilum á tímum kórónuveirunnar
Það má með sanni segja að árið 2020 muni fylgja okkur öllum með
nýja reynslu og þekkingu á ógnvaldinum kórónuveirunni um ókomin
ár. Líf íbúa á hjúkrunarheimilum landsins breyttist allverulega í
vetur þegar kórónuveiran tók að herja á heimsbyggðina alla. Heim-
sóknarbann var sett á hjúkunarheimilin og reyndist það bæði íbúum
og aðstandendum þeirra mjög þungbært. Tæknin var notuð til að
hafa samskipti sem létti lífið en kom engan veginn í stað náinna
samskipta. Lögð var áhersla á félagslega virkni fyrir íbúa á deildum
með ýmsum hætti. Það var spilað, púslað, púttað og horft á gamlar
íslenskar myndir. Við sáum að íbúarnir voru duglegri að koma og
dvelja í samrýmum hver með öðrum, það myndaðist meiri nánd og
mikill samhugur á milli þeirra. Íbúunum fannst fátt í sjónvarpi eða
blöðum á þessum tíma annað en fréttir af vágestinum mikla og voru
orðnir frekar leiðir á umræðunni. Gluggaheimsóknir urðu tíðar á
þessu tímabili og léttu íbúum lífið. Mörg góðhjörtuð samtök studdu
heimilin á þessum erfiðu tímum með góðum gjöfum til eflingar á
félagslegri virkni og erum við óendanlega þakklát fyrir þann góða
stuðning og hlýhug sem okkur var sýndur.
Líf starfsmanna breyttist einnig á
augabragði. Ótti og kvíði herjaði
á okkur og sú hugsun sem allt
snerist um var að vernda íbúana
okkar. Lífstíllinn sem við til-
einkuðum okkur var að sinna
vinnunni, fara heim og í göngu-
ferðir og svo aftur til vinnu.
Starfsfólk var í heimasóttkví á
milli vakta og sumir fóru jafnvel
ekki út í búð. Enginn vildi vera sá
sem bæri veiruna með sér inn á
stað þar sem viðkvæmasti hóp-
urinn bjó. Þetta var erfitt fyrir
margar fjölskyldur og börn starfs-
manna.
Þegar voraði varð ástandið að-
eins betra og við fórum að sjá til
sólar. Hægt var að opna aðeins
fyrir heimsóknir og það var dá-
samlegt að upplifa spennuna
bæði hjá íbúum og aðstandendum
þeirra þegar endurfundirnir áttu
sér stað. Um tíma í sumar vorum
við komin í okkar gamla horf
og héldum að við fengjum frí
frá veirunni. Við héldum góða
sumargleði fyrir íbúa þar sem
við buðum upp á grillmat og
söngskemmtun. Það var dásam-
legt að gleyma sér í gleðinni en
því miður var þetta skammvinn
gleði og aftur þurfti að grípa í
takmarkanir. Það var erfitt. Við
fundum að fólk var orðið þreytt –
íbúar, starfsfólk og aðstandendur.
En við getum ekki andað rólegar
fyrr en búið verður að bólusetja
íbúana okkar. Lífið okkar starfs-
mannanna er aftur komið í sama
horf og í vetur þar sem heima-
sóttkví tekur við eftir vinnu.
Starfsfólk hjúkrunarheimila og
sjúkrastofnana á hrós skilið fyrir
sitt framlag á þessum fordæma-
lausu tímum.
Þegar við lítum til baka og
skoðum þennan tíma þá sjáum
við að veikindi á meðal íbúa voru
ekki eins mikil og í venjulegu
árferði. Sýkingum fækkaði og
veikindi á meðal starfsfólks urðu
minni. Líklegar skýringar á þessu
eru að umgangur var minni um
heimilin, starfsfólk fór minna út
á meðal fólks og vegna aukinna
sóttvarnarráðstafana.
Hugur minn dvaldi ansi oft á
þessum tíma hjá aðstandendum
sem ekki gátu komið og verið með
sínum ástvinum. Þetta reyndi
verulega á alla. Þakklæti til allra
aðstandenda er mikið fyrir allan
skilninginn og þolinmæðina. Þeir
aðstandendur sem komu með
íbúa sína inn á heimilin til dvalar á
þessum tímum upplifðu sérstakar
tilfinningar. Þeir upplifðu það að
skutla ástvini inn á heimilið og
loka hann inni. Öll getum við sett
okkur í þessi erfiðu spor. Hvaða
tilfinningar sækja á í þessum að-
stæðum, sorg og söknuður.
Þetta er ekki búið, eins og sagt
er í auglýsingunni. Sýnum öll
samfélagslega ábyrgð til verndar
okkur sjálfum og öllum öðrum í
leiðinni með því að viðhafa góðar
sóttvarnir til framtíðar.
Þuríður Ingibjörg Elísdóttir,
forstöðumaður Hrafnistu, Nes-
valla og Hlévangs.
vÍkurFrÉttir á suðurNesJuM Í 40 ár // 49