Morgunblaðið - 13.06.2020, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JÚNÍ 2020
✝ Gissur Þór Sig-urðsson fædd-
ist í Brúnavík við
Borgarfjörð eystri
20. apríl 1938.
Hann lést 1. júní
2020. Foreldrar
hans voru Sigurður
Sigurðsson frá
Brúnavík, f. 25. maí
1915, d. 4. des.
1996, og Elín Ein-
arsdóttir frá Flatey
á Breiðafirði f. 3. nóv. 1914, d.
12. jan 1982.
Gissur kvæntist Guðrúnu Val-
gerði Árnadóttur 3. júlí 1957.
Foreldrar hennar voru Árni Jón
Sigurðsson og Ragna Ingvars-
dóttir.
Gissur og Guðrún eignuðust
fimm börn. Þau eru: Lukka Sig-
ríður f. 1957, maki Þorkell
Helgason, þeirra börn eru Eyj-
ólfur og Elínrós; Ragna f. 1958,
maki Kristján R.
Larsen, þeirra börn
eru Rúnar Þór og
Daníel Ingi; Sunn-
eva, f. 1960, maki
Hákon Ólafsson, f.
29. mars 1960, d.
20. maí 2015, þeirra
börn eru Guðrún
Björk og Gissur
Þór; Sigurrós, f.
1961, maki Arnþór
Stefánsson; Árni
Jón, f. 1965, maki Laufey Þórð-
ardóttir, þeirra börn eru Anton
Örn, Freydís Rut og Rakel Sif.
Barnabörnin eru níu og barna-
barnabörnin 10.
Gissur var lærður húsasmíða-
meistari og starfaði bæði við
húsa- og skipasmíði, ásamt sjó-
mennsku.
Útför Gissurar fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag, 13.
júní 2020, klukkan 13.
„Mjög erumk tregt, tungu að
hræra“ – með afa mínum er nú
fallinn frá merkilegur maður.
Stórbrotinn maður sem kenndi
mér svo ótalmargt, með orðum
sínum, ævi og arfleifð.
Ævi afa míns var frá upphafi
merkileg því hann var síðasta
barnið sem fæddist í Brúnavík.
Foreldrar hans slitu samvistir
þegar hann var á öðru ári og
hann fylgdi ömmu sinni og afa
að Dvergasteini við Seyðisfjörð
þar sem föðurbróðir hans Fil-
ippus Sigurðsson og Ólína
Jónsdóttir höfðu hafið búskap.
Þar ólst hann upp í stórum
hópi frændsystkina og hálf-
systkina, auk Árna Jóns al-
bróður síns og Dennu uppeld-
issystur sinnar. Löngu síðar
sagði hann mér klökkur að
hann myndi enn daginn sem
hann fékk ekki að fylgja móður
sinni úr Brúnavík. Að áföll
bernskunnar fái fullvaxta mann
til að brynna músum sagði mér
meira en margar fræðigreinar
um áhrif þeirra.
Sögur afa af bernsku sinni
standa öllum sem á hlýddu
ljóslifandi fyrir sjónum. Elsta
dóttir mín varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að vinna skólaverk-
efni um skólahald fyrr á tímum
upp úr frásögnum langafa síns.
Sögurnar af farskólanum, næt-
urgagninu sem fraus í og róðri
yfir fjörðinn, að ógleymdu öllu
reyktóbakinu sem börnin
keyptu af bresku hermönnun-
um fyrir bláber, fékk okkur
foreldrana til að missa andlitið.
Hún skrifaði samviskusamlega
niður að langafi sinn hefði þó
verið hættur að reykja áður en
hann byrjaði í barnaskóla!
Minnugri mann en afa minn
hef ég aldrei vitað. Bæi og bala,
þorp og þúfur hringinn í kring-
um landið gat hann þulið eftir
minni og rakið saman ættir
þeirra sem á bjuggu, manna og
hesta. Og frændrækinn var
hann með eindæmum, þó mest
þar sem hann vissi að eitthvað
bjátaði á því hjarta hafði hann
úr gulli og mátti ekkert aumt
sjá.
Nú þegar afi minn hefur
safnast til feðra sinna er mér
þakklæti efst í hug. Ég þakka
þér fyrir að hafa sýnt mér
hvernig maður kemur fram við
alla af virðingu og alúð. Ég
þakka þér fyrir að vera fyr-
irmynd að því hvað ábyrgð er,
einkum og sér í lagi þegar það
er erfitt. Ég þakka þér fyrir að
hafa kennt mér öll ljóðin,
kunna að meta íslenska tungu
og ekki síst matargerð. Elsku
afi, takk fyrir allt.
Þinn
Eyjólfur.
Það er skrítin tilfinning að
skrifa minningargrein um
Gissur frænda því hann var
alltaf svo lifandi persóna sem
geislaði af lífsorku og gleði. En
ég efast um að hann sé langt
undan því við frændur trúðum
því báðir að það væri ekkert til
sem heitir dauði. Þegar við
kveðjum jarðlífið tekur við
óvissuför sem enginn veit
hvernig endar – ef hún þá
endar.
Gissur frændi var einstakur
maður – það var hægt að ræða
við hann um bókstaflega allt
milli himins og jarðar. Við gát-
um rætt pólitík og þar var hann
ágætlega kunnugur, dægurmál
og allt tengt þeim ásamt dag-
legum verkefnum sem þurfti að
leysa. Og þegar kom að eilífðar-
málunum, heimspeki og sköpun
alheims hafði hann myndað sér
upplýstar skoðanir um það allt.
Fyrir fjölmörgum árum datt
mér í hug að koma í land og
nema smíði – kominn vel á fer-
tugsaldur.
Eftir það fór ég að vinna
sjálfstætt en skorti vissulega
reynslu. Þá var gott að eiga
góðan frænda sem var húsa-
smíðameistari. Ég hringdi í
hann og óskaði eftir leiðbein-
ingum og hann leiddi mig gegn-
um símann og kúnninn trúði að
ég væri völundarsmiður. En
það var ekki ég heldur Gissur
frændi.
Eftir að hann flutti norður á
Hvammstanga með Gunnu sinni
(sem ekki er síðri en hann) höf-
um við verið í litlum beinum
tengslum. En í þau fáu skipti
sem við hittumst hafði ekkert
breyst. Líklega munum við hitt-
ast oftar eftir að hann kvaddi
þótt ég mögulega skynji það
ekki en ég trúi að hann sé aldr-
ei langt í burtu.
Elsku Gissur frændi – takk
fyrir allt. Að lokum votta ég
Gunnu minni og öllum þeirra
afkomendum mína dýpstu og
einlægustu samúð.
Jón Ragnar
Ríkharðsson.
Það er farið að vora, kominn
20. apríl á því herrans ári 2014.
Rétt norðan við hafnargarð-
inn á Hvammstanga er lítil
bugt í malarfjörunni.
Nokkrar æðarkollur svamla
skammt frá landi, fleiri láta sig
fljóta á rennisléttum sjónum
aðeins utar, ýmist syfjulegar
eða sofandi.
Bíl er ekið rólega fyrir horn-
ið á húsinu sem nú hýsir Sela-
setur Íslands og hann nemur
staðar á steinsteypta kantinum
ofan við fjöruna.
Kollurnar sem eru næst
landi lyfta höfði og horfa árvök-
ulum augum á bílinn, en taka
síðan viðbragð og synda nær
landi þegar maður stígur út úr
bílnum.
Þegar maðurinn tekur svo
hvíta skjólu út úr bílnum og
gengur í átt að fjörunni kemur
órói í kollurnar sem virtust
fljóta rænulitlar góðan spöl frá
landi og þær fara að þoka sér
nær fjörunni. Þegar maðurinn
fer að dreifa innihaldinu úr föt-
unni, þykkum graut úr kjöt-
soði, korni og brauðafgöngum,
í fjöruborðið færist fjör í koll-
urnar og þær flykkjast að til
að njóta veitinganna. Maður-
inn, afmælisbarn dagsins, fylg-
ist brosandi með þessum
fiðruðu matargestum sínum
sem njóta nú vinnu hans gjöf-
ulu handa.
Handanna sem voru ævin-
lega tilbúnar að veita aðstoð,
styðja og hlúa að þar sem þess
var þörf. Hvort sem í hlut áttu
menn eða málleysingjar. Handa
sem var stýrt af örlátum og
góðviljuðum hug manns, sem
þrátt fyrir slys og áföll á lífs-
leiðinni gat ævinlega fundið
tíma eða leið til að liðsinna öðr-
um. Skyldum sem óskyldum,
kunnugum sem ókunnugum,
allir áttu þess kost að njóta vel-
vildar hans og liðsinnis. Maður
sem ég var svo heppinn að
kynnast fyrir rúmum 40 árum.
Maður sem var ekki bara
tengdafaðir minn og fyrirmynd,
heldur líka kær samferðamaður
sem ég kveð nú með þakklæti,
auðmýkt og virðingu í huga.
Mér finnst að eftirfarandi er-
indi úr Hávamálum eigi vel við
að leiðarlokum.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þorkell Helgason.
Við kynntumst Gissuri Þór
stuttu eftir komu okkar á Seyð-
isfjörð haustið 1978. Guðrún
Árnadóttir tók að sér að gæta
sonar okkar og tóku þau hjón
drengnum sem hann væri
þeirra eigið barnabarn. Þau
tengsl hafa varað síðan. Margar
samræðustundirnar áttum við
um barnauppeldi og alltaf var
okkur tekið opnum örmum á
Garðarsveginum.
Gissur var með stórt hjarta.
Vinskapur hans var heill og
hefur nú staðið í yfir fjörutíu
ár. Við fengum símtöl á afmæl-
um. Í jóla- eða afmæliskorti
leyndist stundum vísa eftir
Gissur.
Hann skildi að lífið er leynd-
ardómur, stöðug kveikja að
vangaveltum og endalaust tæki-
færi til að iðka kærleika. Alltaf
var hugur hans vökull gagnvart
nýrri reynslu og lifandi sagna-
mennska hluti af samverunni.
Gissur var hestamaður af lífi
og sál. Þegar þau hjónin komu
til Reykjavíkur kynnti Gissur
okkur hestamennsku, sagði það
gott fyrir fólk í erilsömu störf-
um að umgangast hesta. Það
var fallegt að fylgjast með
áhuga Gissurar á líðan og at-
ferli hestanna.
Umhyggja hans var einstök.
Hann hafði yndi af því að meta
folöld og hvort þar færi efni-
legur hestur til keppni eða
reiðar. Einn daginn hringdi
Gissur og kvaðst hafa séð fol-
ald handa okkur og svo fór að
við eignuðumst það. Hrossið
reyndist keppnishestur og
vænn reiðhestur.
Hestamennskan með Gissuri
leiddi okkur í ferðir víða um
Suðurland. Gissur var mann-
blendinn og þekkti menn á
mörgum bæjum. Hann hafði
einstakt lag á að rétta fram
hjálparhönd við heyskap og
ýmis störf hvar sem hann kom,
enda einkar handlaginn. Það
var gaman að fylgjast með út-
sjónarsemi hans almennt, t.d.
er hann byggði sólpall, gerði
upp gamla jeppakerru og bjó
til reykofn úr gömlum ísskáp.
Með Gissuri fórum við í
skemmtilegar veiðiferðir á
Arnarvatnsheiði og dvöldum
þar í veiðiskála. Gissur þekkti
sig vel við vatnið enda hafði
hann í félagi við bændur tekið
þátt í að grisja silung úr vatn-
inu. Hann fræddi okkur um
hátterni silunga, gamlar og
nýjar veiðiaðferðir við vatnið
og sagði sögur af Arnarvatns-
heiðinni. Þannig var náttúru-
barnið Gissur ávallt í góðum
tengslum við menn og náttúru
hvar sem hann dvaldi.
Eftirminnileg var ferð okkar
tveggja á alþjóðlegt mót ís-
lenska hestsins í Berlín árið
2013. Gissur hafði mikla
ánægju af að sjá hinn mikla
fjölda gæðahesta á kappreiðum
og sýningum og margt að
segja sem bar yfirgripsmikilli
þekkingu hans á hestum fagurt
vitni.
Við fórum í skoðunarferð
um borgina og nutum kvöld-
verðar í veitingastað efst í
sjónvarpsturninum með útsýni
yfir borgina.
Þar lét Gissur sig hafa það
að bragða sérdrykk Berlínar-
búa, Berliner Weisse, sem er
bjór með hindberjasaft. Að
jafnaði drakk Gissur ekki
áfengi, sagði að hann þyrfti
ekki að auka á heimsku sína
með slíku.
Við erum þakklát fyrir þá
einstöku samfylgd sem vinátt-
an við Gissur hefur veitt okkur
í gegnum lífið.
Við vottum Guðrúnu, börn-
um þeirra, tengdabörnum og
barnabörnum innilega samúð
okkar.
Megi guðs blessun fylgja
minningu Gissurar Þórs Sig-
urðssonar.
Atli Þór Ólason og
Guðrún Hrefna
Guðmundsdóttir.
Gissur Þór
Sigurðsson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna okkar
elskulega eiginmanns, föður og afa,
GUÐMUNDAR KOLBEINS VIKARS,
Heiðarbrún 7, Hveragerði.
Sérstakar þakkir fá Jón Magnús Jónsson
og fjölskylda fyrir einstaka alúð og hugulsemi.
Guðný Elín Snorradóttir
Finnbogi Vikar Guðmundsson
Kolbrún Ósk Guðmundsdóttir
Bryndís Malín Sigurðardóttir
Árni Vikar Sigurðsson
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
SIGRÚN INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
fyrrverandi sendiráðsritari,
lést 8. maí. Útför hennar fer fram frá
Neskirkju mánudaginn 15. júní klukkan 13.
Kristján Þór Sigurðsson
Hallgrímur F. Hallgrímsson Maria Moth Hallgrímsson
Rós Kristjánsdóttir Þorsteinn B. Friðriksson
Elínborg Jónsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
KRISTBJÖRG MAGNEA
GUNNARSDÓTTIR,
Skógum,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju
föstudaginn 19. júní klukkan 14.
Jarðsett verður í Eyvindarhólakirkjugarði.
Sigríður Sigurjónsdóttir Magnús Skúlason
Sigrún Sigurjónsdóttir Øyvind M. Edvardsen
Dýrfinna Sigurjónsdóttir Guðni Sveinn Theodórsson
Auður Sigurjónsdóttir Kristinn Kristófersson
Ágúst Sigurjónsson Sigrún Hreiðarsdóttir
og ömmubörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GRETHE G. INGIMARSSON,
sem lést á Landspítalanum 21. maí,
verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju
föstudaginn 19. júní klukkan 13.
Christian Þorkelsson Guðrún Axelsdóttir
Anna María Þorkelsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓNS ÓLAFSSONAR,
Fossvegi 6,
Selfossi.
Sérstakar þakkir færum við öllum þeim sem önnuðust hann
í veikindum hans.
Ólafur Jónsson
Sigríður Jónsdóttir Ólafur Óskarsson
Vigdís Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar eiginkonu,
móður, ömmu og tengdamömmu okkar,
RANNVEIGAR TÓMASDÓTTUR,
Brekkubyggð 26,
sem lést 19. maí.
Sérstakar þakkir færum við starfsmönnum
HERU fyrir góða umönnun og hlýtt viðmót.
Þórhallur Arason
Halla Björg Þórhallsdóttir Guðmundur Kristinsson
Þorbjörg Þórhallsdóttir Gísli Þór Guðmundsson
Tómas Magnús Þórhallsson Unnur Lilja Hermannsdóttir
Rannveig Myrra Gísladóttir
Rakel Tómasdóttir