Skólavarðan - 2018, Blaðsíða 43

VOR 2018 SKÓLAVARÐAN 43
hræðsla sem tengdist því að þá tæki eitthvað
annað við. „Og það er að koma á daginn núna.
Nú eru komin þrjú ár og fyrsti útskriftarár­
gangurinn er að útskrifast í vor eftir þriggja
ára nám. Það er að koma berlega í ljós að þetta
hefur áhrif ekki bara á kórstarfið heldur alla
aðra starfsemi innan skólans. Nemendur hafa
einfaldlega hvorki tíma né orku í allt. Þeir
finna sumir fyrir pressu til að ljúka skólanum
á þremur árum þótt þeir þurfi þess ekki. Þeir
sleppa þess vegna ýmsu sem væri þroskandi
fyrir 16­20 ára nemendur að stunda. Það er
gott að byggja ofan á almenna námið reynslu
sem tengist til dæmis tónlist og því að syngja
í kór. Stytting á að hafa farið fram en margir
líta svo á að lítið hafi verið stytt, frekar hafi
verið troðið þannig að í raun sé verið að
kenna á þremur árum það sem kennt var á
fjórum árum. Það átti ekki að vera þannig. Í
Flensborg erum við með línur eða svið sem
tengjast inn á stúdentsbrautirnar. Það er til
þess að nemendur sem eru með sérsvið þurfi
ekki að velja á milli skólans eða hæfileikanna.
Þannig er stórt íþróttaafrekssvið og vaxandi
listnámssvið í þróun. Loks er það félagslífssvið
sem tengist skátunum, Landsbjörgu og fleiru.
Einn stærsti punkturinn er til dæmis sá að
þegar nemandi þarf að sinna stórum viðburð­
um innanlands eða erlendis þá skuldbindur
skólinn sig til þess að hliðra til þannig að
viðburðurinn verði ekki til þess valdandi að
fella nemandann. Þetta er orðið erfitt að efna
í dag.“
Hrafnhildur tekur fram að þegar hún
tali um þetta sé hún með meðalnemandann
í huga. „Ég hef alltaf haft kórmeðlimi sem
hafa lokið náminu á þremur árum og verið í
hinum ýmsu tómstundum fyrir utan skólann
og jafnvel dúxað. Svo hef ég líka verið með
kórmeðlimi sem hafa þurft að ströggla þegar
kemur að náminu og allt þar á milli. Það þarf
að taka tillit til allra þessara þátta.“
Hafa ekki tíma
Hrafnhildur segir að undanfarin ár eða frá
því ákveðið var að stytta skólann fái hún oftar
beiðnir um frí frá kórmeðlimum. „Þeir biðja
stundum um frí af kóræfingu vegna þess að
það er svo mikið að gera í heimavinnunni.“
Hrafnhildur segir að sumir hafi sagst
þurfa að hætta í kórnum vegna þess að þeir
komast ekki yfir þetta allt. „Og þeir eru þá
mjög sorgmæddir. Þetta er orðið æ algengara.
Þessir krakkar þurfa að klippa af því sem
þroskar þá á annan máta heldur en fasta
skólastarfið gerir og kórstarfið er eitt af því.
Við finnum það í Flensborg að 200 eininga
nám er mikið nám ef nemendur ætla að klára
það á þremur árum. Í raun er hugsunin á bak
við einingarnar sú að nemendur fái 30 ein­
ingar fyrir fulla önn, 60 einingar fyrir veturinn
og 180 einingar á þremur árum. 200 eininga
nám er því í raun hátt í sjö anna nám en ekki
sex anna nám. Það er búið að sníða skólanum
mjög þröngan stakk með þessu þriggja ára
námi. Álag og streita er meira áberandi
en áður á meðal nemenda. Hvað varð um
hugmyndina um heilsueflandi framhaldsskóla
og skóla jákvæðrar menntunar og núvitundar?
Það virðist ekki vera pláss fyrir það lengur
vegna þess að það þarf að keyra allt áfram.“
Öðruvísi aðferðir
Hrafnhildur segir að hún telji að stytting fram­
haldsskólanámsins muni að lokum koma all­
verulega niður á kórstarfi í framhaldsskólum.
„Hvað verður um okkar miklu kórhefð þegar
þessum aldurshópi verður kippt úr keðju
tónmenntunar og kórsöngs? Það sem ég er
svo hrædd um er að þarna munum við missa
einn hlekk úr þessari þróunarkeðju kórstarfs á
Íslandi sem við höfum verið þekkt fyrir; þetta
dásamlega áhugamál sem Íslendingar hafa átt
– að syngja í kórum og kynnast allri þessari
tónlist og ljóðum.“
Hrafnhildur segir að stytting fram­
haldsskólanáms hafi haft áhrif á hvernig hún
hugsar um framtíðina og hvað hana langar
til að gera. „Ég fer ekkert í grafgötur með
það að ég er undir meira álagi en áður. Þetta
kallar á öðruvísi aðferðir hjá mér. Þetta kallar
náttúrlega á aukavinnu. Maður treður hins
vegar ekki tónlist inn í fólk. Það verður að
lofa því að upplifa og njóta. Ég hef svolitlar
áhyggjur af því hvort þetta muni halda áhuga
mínum og kórfélaganna gangandi vegna þess
að þeir verða að sjá að þeir hafi náð árangri
en það er ekki hægt að hraðsjóða árangur.
Hann verður að koma smátt og smátt með
vellíðan en ekki með ítroðslu. Það bara gengur
ekki.“ Hrafnhildur segir að það þurfi að breyta
náminu aftur í fjögur ár. „Svo einfalt er það í
mínum huga. Og ef það þarf endilega að stytta
þetta og koma fólkinu fyrr út í framhaldsnám
eða út í atvinnulífið þá myndi ég frekar vilja
sjá þessa breytingu á grunnskólastiginu.“
Það er menntun fyrir
kórmeðlimi að kynnast
öðru en því sem þeir
heyra í útvarpi og
sjónvarpi.