Skólavarðan - 2017, Síða 15

VOR 2017 15
KENNARAR ÞURFA AÐ VERA ÁHUGASAMARI
UM AÐSTÆÐUR Á VINNUSTAÐ
„Því miður eru tölvukostur og tölvukerfi
víða í molum og slíkt ástand hefur slæm
áhrif á skólastarf. Tölvutæknin hefur tekið
miklum breytingum á síðustu árum, um
tíma var kennd tölvunarfræði í mörgum
skólum og þá var alltaf tölvunarfræðingur
á staðnum. Svo var þessu hætt og tölvunar-
fræðingarnir hurfu á braut. Tölvubúnaður
er úr sér genginn víða, uppfærslur valda
vandræðum og svo hrynur kannski allt.
Tæknimálin eru eilífðarbarátta, kennarar og
nemendur kvarta eðlilega þegar þessir hlutir
eru ekki í lagi. Ég tel að kennarar fylgist
vel með tækniþróun og þeir hafa sýnt flott
frumkvæði við að nýta til dæmis spjaldtölv-
ur og síma í kennslu en það eru jú tækin
sem krakkar nota mest.
Hver er réttur kennarans?
Réttindamál kennara eru Ásdísi hugleikin
þessa dagana og hún ætlar að koma þeim
málum á dagskrá vinnuumhverfisnefndar á
næstunni.
„Ég hef um langt skeið haft áhyggjur
af tryggingum kennara, án þess þó að vera
einhver sérfræðingur á þessu sviði. Við
þekkjum það hins vegar mörg sem störfum
sem kennarar, að æ oftar fara kennarar til
dæmis með hópa nemenda til útlanda. Ef
eitthvað kemur fyrir þá situr kennarinn í
súpunni. Ég held að hér verði að leggjast
yfir og skoða hið lagalega umhverfi og
einnig velta fyrir sér samfélagsábyrgð. Hver
er réttur kennarans og hver stendur með
honum ef eitthvað kemur fyrir? Ég held ég
geti fullyrt að íslenska ríkið standi ekki með
kennaranum. Við getum ekki sætt okkur
við að kennarar séu gerðir að sökudólgum,
réttur þeirra þarf að vera tryggður. Það þarf
að mínu viti að opna þessa umræðu, kalla til
sérfræðinga og ræða þetta frá a til ö.“
Mættu vera áhugasamari
Umræða um vinnuumhverfismál er smám
saman að aukast að mati Ásdísar, en hún
segir kennara mega vera miklu áhugasamari
um þennan málaflokk. „Auðvitað hefur þetta
verið þannig að meðan kjarabaráttan er
aðalmálið og snýst um að kennarar nái að
skrimta af sínum launum þá komast hlutir
á borð við inniloft og lýsingu ekki á dagskrá.
Eitt af því sem hefur þó vakið kennara til
vitundar um þessi mál eru sífellt fleiri dæmi
um myglu í skólabyggingum.“
Ásdís segir vinnuumhverfisnefndina
vinna eftir samþykktum þings KÍ. „Þar má
nefna til dæmis gátlista sem við höfum
látið gera og snúast um að kennararnir
sjálfir skoði eigið vinnuumhverfi. Við höfum
prófað þessa gátlista á nokkrum stöðum og
vonumst til að geta sett þetta verkefni á fullt
næsta haust. Þannig spyrja kennararnir sig
hvort vinnuaðstaða sé í lagi, loftgæðin góð,
hvernig lýsingu og hljóðvist sé háttað, tæki
og tól séu í lagi og svo framvegis. Vonir okk-
ar standa til þess að kennarar fái með þessu
verkfæri og geti leitað til næsta yfirmanns
vegna þess sem þeim finnst ábótavant.
Vonandi verður þetta til þess að hlutirnir
færist til betri vegar í skólunum.“
Ásdís segir eina hugmynd að efna til
sérstakrar vinnuumhverfisviku. Kennarar,
stjórnendur og starfsfólk skólanna myndi þá
gefa þessu mikilvæga málefni gaum, finna
vankantana og síðan leiðir til lausnar. „Við
megum ekki sitja endalaust uppi með að
skólar séu fjársveltar stofnanir og við með
of lág laun. Þá erum við ekki að búa börnum
og unglingum þessa lands umhverfi sem er
sæmandi fyrir þessa þjóð. Kennarastarfið
er sem slíkt frábært, fjölbreytt og yndislegt
en starfsaðstæður og laun þurfa að vera í
samræmi við menntun og ábyrgð,“ segir
Ásdís Ingólfsdóttir.
„Kvennó er góður vinnustaður og það er yndislegt að starfa þar,” segir Ásdís Ingólfsdóttir framhalds-
skólakennari um vinnustaðinn sinn, Kvennaskólann í Reykjavík.
Það þarf
viðurkenningu
á því að
kennara starfið
sé álagsstarf.