Vinnan - 01.12.1946, Síða 7

JÓN RAFNSSON :
FRÁ 19. ÞINGINU
Fjölmennasta þingi íslenzkrar alþýðu er nú
lokið.
Þeir, sem fylgzt gátu með störfum þess, munu
á eitt sáttir um að þetta þing hafi verið um marga
hluti hið mikilverðasta. — Enda var það háð á
merkunr tímamótum í sögu sambandsins og til
þess vandað af fyrrverandi sambandsstjórn nreð
tilliti til þess. En það var vissulega fleira, sem
leiddi athygli þjóðarinnar að þessu þingi og gaf
því sitt sögulega gildi.
Þetta þing átti að skera úr unr það, lrvort enn
skyldi haldið áfram á þeirri braut, er brotin var
af sameiningaröflunum í verkalýðsfélögunum,
þegar Alþýðusambandinu fekkst breytt í verka-
lýðssamband, óháð stjórnmálaflokkunum, hvort
fylgt skyldi framvegis stefnu irins bróðurlega sam-
starfs verkafólksins á grundvelli stéttarlegra hags-
muna, án tillits til stjórnmálaskoðana, — eða
hvort horfið skyldi til gamla tímans og samband
verkalýðsfélaganna aftur hneppt í spennitreyju
flokksagans.
Fulltrúar hinnar gömlu flokkslegu eingyðis-
stefnu í verkalýðssamtökunum, þeir Alþýðublaðs-
menn, höfðu allan tírnann frá 18. þinginu 1944
★ lausn, kreddu- og kenjaflokkum, bæði á ★
★ sviði félagsmála, stjórnmála og trúmála. *
★ . ★
Trúlega unnið starf á sér skapandi mátt. ^
* Og það verkar og þannig á starfsmanninn *
* sjálfan. Sá, sem glatar lífi sínu, mun bjarga ★
* því. Starfið svelgir ekki aðeins í sig starfs- *
getu og orku, það veitir einnig verkamann- ^
* inum ríkulegar gjafir — ekki aðeins laun í *
* peningum — heldur og aukna kunnáttu og ★
* lífsreynslu, ódrepandi vilja til þess að sigr- *
^ ast á örðugleikum, vaxandi trúmennsku og
* trú á sigur mannlífsins yfir hrjúfu efninu *
* og illum öflum viljalífsins. En allt er þetta ★
* meðal hinna fegurstu ávaxta köllunarstarfs- *
ins, samkvæmt fagnaðarerindi Krists. *
VINNAN
undirbúið uppgjörið á 19. þinginu. —■ Þá þegar
lýstu þeir yfir heilögu stríði á hendur stjórn Al-
þýðusambandsins, sem höfuðóvininum (næst
Rússum) og sannarlega sáust þeir ekki fyrir
vopnabuiði.
Þeir voru ekki aldeilis að tefja tímann með
því að bíða þess að hin nýkjörna sambandsstjórn
gerði sér eitthvað til óhelgis, heldur kunngerðu
þegar í upphafi og fyrirfram, að á næsta sam-
bandsþingi skyldi verða hreinsað til í forystu sam-
bandsins svo að um munaði og hin gamla flokks-
stjórn þeirra leidd aftur til sætis í stéttarsamtök-
um verkalýðsins. Til frekari fullvissu gripu þeir
til hins kunna kjörorðs Helga Hannessonar ís-
firðings á 18. þinginu og hétu á Sjálfstæðisflokk-
inn og Framsóknarflokkinn að mynda um sig
breiðfylkingu í verkalýðssamtökunum gegn
„Kommúnistum“ þ. e. sameiningarmönnum og
sósíalistum í Alþýðusambandinu.
Og til að útiloka lrina minnstu grunsemd í þá
átt, að hernaðaráætlanirnar stæðust ekki út í æsar,
sneru þeir sér einnig beint og opinskátt til at-
vinnurekenda með fortölur sínar og liðsbónir.
30. ágúst 1946 segir Alþýðublaðið m. a. á þessa
Stundum er talað um mikla menn, sem í ★
★
^ vændum séu til þess að rétta hag þjóðlífsins. *
* Og víst verðum vér að lifa í þeirri von. En +
* það, sem þjóðin þarfnast mest, eru hinir
* mörgu starfsmenn, hver í sínum verkahring, ★
+ iðjusama menn í önnum hinna virku daga, *
* en með rúnaristur hetjuskaparins á enni sér.
* Það hæfir bezt að tala sem fæst um skapandi *
* þróunarstörf — nýsköpun — ef þjóðin á ★
^ ekki nú þegar þessa menn. Það er um þetta *
* eins og erfðina frá feðrunum. Það eru ekki ^
* aðeins miklir menn með mikil eftirmæli, +
* sem hafa selt oss hana í hendur, heldur og ★
* hinir mörgu og smáu, sem ekkert eftirmæli *
* eiga sér.
313