Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Qupperneq 143

— 141 —
1965
á vinstra læri og braut beinið. Við komu hingað er sjúkl. með fulla
meðvitund, ekki lostinn. Vinstra læri er mun fyrirferðarmeira en það
hægra og nokkuð aflagað. Röntgenskoðun sýnir brot á lærleggnum.
Þ. 31. janúar var gert að brotinu með skurðaðgerð, brotin færð í
réttar skorður og fest með 2 spöngum.
Sjúkl. heilsaðist vel, sárið greri með eðlilegum hætti, og þegar hann
fór þ. 21. apríl, hafði hann haft nokkra fótavist og gekk þá um lítið
haltur með einn staf. Röntgenskoðun sýndi þá, að brotin voru alveg í
skorðum, og var ríkuleg beinmyndun á brotstaðnum."
Slasaði hefur nokkrum sinnum komið til viðtals hjá undirrituðum,
fyrst 5. október 1964, síðast 2. ágúst 1965. Við fyrstu skoðun þá skýrði
hann frá slysi og meðferð, eins og lýst hefur verið hér að framan.
Kveðst hafa byrjað að vinna fjórum mánuðum eftir slysið, en fulla
vinnu í september 1964. Hann kvartaði þá um allmikla verki í gang-
limnum og um stirðleika. Við skoðun 2. ágúst 1965 skýrði hann svo frá,
að hann sé nú vörubílstjóri. Kvartar mest um þreytu og verki í gang-
limnum, verkurinn er mest utanfótar og leggur upp í mjöðmina. Kveðst
ekki geta gengið langar vegalengdir, fær þá verk. Kvartar einnig um
þreytu eftir venjulegan vinnudag.
Skoðun: Gengur óhaltur. Vinstri ganglimur: Það er 27 cm langt,
velgróið ör framan á vinstra læri. Hreyfingar í mjöðmum, um hné og í
öklum eru eðlilegar, engin stytting og engin mælanleg rýrnun. Röntgen-
skoðun var gerð í síðara skiptið 26. febrúar 1965, og segir svo í um-
sögn röntgenlæknis:
„Vinstri lærleggur. Mjög mikið callusþykkni er á brotstaðnum inn-
anvert í femur sin., og allstór beingaddur stefnir upp á við aftan til
og medialt. Tvær stórar málmspengur, festar átta skrúfnöglum, eru á
brotstaðnum. Brotlínan verður ekki greind.“
Ályktun: Hér er um að ræða 27 ára gamlan mann, sem slasast við
vinnu sína fyrir rúmlega 1 y2 ári og brotnar á vinstri lærlegg. Brotið
var fest með málmspöng og skrúfum og greri vel, og maðurinn var
orðinn vinnufær að mestu hálfu ári eftir slysið.
Sem afleiðingu meiðslisins nú hefur maðurinn nokkurn stirðleika
í vinstri ganglim, þreytist við áreynslu og gang, en er full vinnufær
til starfs síns sem bifreiðarstjóri.
Líklegast er, að þau óþægindi, sem maðurinn hefur nú, verði við-
loðandi, og er því eðlilegt að meta honum varanlega örorku vegna
slyssins 26. janúar 1964, og telst sú örorka hæfilega metin þannig:
í 3 mánuði
100% örorka
-2 —
-6 —
-6 —
75% —
50% —
25% —
og síðan varanleg örorka 15%.“