Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Qupperneq 151

— 149 —
1965
bakverk undanfarin ár. Hann telur þetta hafa byrjað á árinu 1953, er
hann hlaut áverka á bakið.
Er ég skoðaði hann fyrir h. u. b. 1 mánuði, var hann mjög stirður
í hrygg og aumur við þrýsting. Verkina lagði fram í kviðarhol og út
í mjaðmir.
Rtg. myndir sýndu mjög miklar breytingar bæði í brjóst- og lenda-
liðum. Voru hryggjarliðirnir víða runnir saman og geysimiklar kalk-
anir í liðböndum. Virðist hér örugglega um að ræða svokallaða spondy-
litis ankylopoetica.
Ég tel óhjákvæmilegt fyrir mann þennan að forðast erfiðisvinnu,
einkum er nauðsynlegt, að hann sneiði hjá öllum átökum, er reyna
mikið á bakið. Held því, að götulögreglustörf hæfi honum illa.“
3. Örorkumat Páls Sigurðssonar, yfirlæknis Tryggingastofnunar
ríkisins, dags. 6. maí 1965, svo hljóðandi:
„S. S-son lögregluþjónn, f. 16. desember 1926, áður til heimilis að
............ nú til heimilis að.......... R.
Samkvæmt gögnum, sem fyrir hendi eru í Tryggingastofnun ríkis-
ins, þá varð þessi maður fyrir slysi hinn 24. janúar 1953.
Slysið varð með þeim hætti, samkv. tilkynningu lögregluvarðstjóra,
að slasaði var við löggæzlustörf, en lenti í ryskingum, þegar dansleik
var slitið af lögreglunni.
Hjá Tryggingastofnun ríkisins var gert örorkumat vegna þessa
manns hinn 3. desember 1959, og lá þá fyrir læknisvottorð dr. med.
Bjarna Jónssonar, og er það vottorð svo hljóðandi:
„Þ. 2. nóvember 1959 sá ég S. S-son lögregluþjón, f. 16. desember
1926.
Þ. 24. janúar 1953 varð hann fyrir áverka, hann var dreginn á fót-
unum niður stiga og lamdist bakið, en síðan var trampað á honum.
Þetta gerðist, þegar hann var að ryðja knæpu með fleiri lögreglu-
þjónum. Sjl. lá rúmfastur í mánaðartíma á eftir, en tók til við starf
sitt 5 vikum eftir slysið, en var hvergi nærri jafngóður þá og var lengi
á eftir þrekaður. Hann hefur alla tíð síðan haft verki í baki og sárs-
auka meiri og minni, sérlega við snöggar hreyfingar, finnst þá eins
og hnífsstunga í bak. Sjl. segist hafa stirðnað í baki upp á síðkastið,
fær verkjastingi við hósta og hnerra, verki leggur upp allt bak, en ekki
niður ganglimi.
Sjl. gengur sett og hreyfir sig varlega. Bak er beint, og hann hlíf-
ist við að hreyfa það, og eru hreyfingar í baki nær engar, sé hann
beðinn að taka hlut upp af gólfi, beygir hann sig í hnjám, en heldur
baki stífu. Hann getur klætt sig í sokka og skó, en situr þá með þráð-
beint bak og beygir í mjöðmum og hnjám.
Töluverð eymsli eru á hrygg, mest í lendaliðum og aftur á milli herða-
blaða, bilið þar á milli er minna aumt. Hásina- og hnéskeljaviðbrögð
eðlileg.