Fiskifréttir - 08.06.2001, Blaðsíða 28

28
FISKIFRETTIR 8. júní 2001
Skipaljósmyndun
Fékk myndabakteríuna 12 ára
- rætt viö Snorra Snorrason Ijósmyndara
Á stríðsárunum var ungur strákur að þvælst með myndavél á Melgerðismelum við
Akureyri og þegar enginn sá til smellti hann meðal annars myndum af flugvélum. Frá
þeim tíma hefur flug og ljósmyndun átt hug hans allan. Hann var atvinnuflugmaður í
30 ár og áhugaljósmyndari í áratugi. Hann hefur fest drjúgan hluta íslensku flugsög-
unnar á filmu, er mikilvirkur og kappsfullur landslagsljósmyndari en einna þekktast-
ur er hann fyrir skipamyndir sínar. Þau eru ekki mörg skipin sem hafa sloppið frá linsu
hans síðustu 40 árin. Maðurinn sem hér um ræðir er Snorri Snorrason. Hann er enn í
fullu fjöri og í hvert sinn sem nýtt skip bætist í íslenska flotann er hann kallaður til.
„Ég er alinn upp á Akureyri og
fékk myndabakteríuna þegar ég var
12 ára. Einhver myndaáhugi var í
fjölskyldunni því systkini mín áttu
til dæmis myndavélar. Þetta leiddi
svo hvað af öðru að ég fór að taka
myndir en það varð samt enginn til
þess að hvetja mig eða kenna mér.
Um þetta Ieyti var Jóhannes bróðir
minn farinn að fljúga hjá Flugfé-
lagi íslands en hann hafði lært flug
í Kanada. Árið 1943 hóf ég að taka
myndir af flugvélum á flugvellin-
um á Melgerðismelum. Ég var þó
hálfsmeykur að mynda þarna því
þetta var herflugvöllur, hermenn
voru alls staðar á kreiki og ég hefði
örugglega ekki fengið blíðar mót-
tökur ef ég hefði verið staðinn að
verki,“ sagði Snorri í samtali við
Fiskifréttir er rætt var við hann um
þetta mikla áhugamál hans.
Lærði flug með vinnunni
Snorri fluttist suður að loknu
gagnfræðaprófi frá Menntaskólan-
um á Akureyri 1947. Þá höfðu þeir
stofnað flugskóla Jóhannes bróðir
hans, Smári Karlsson og Magnús
Guðmundsson. Snorri vann hjá
þeim á sumrin við að setja bensín á
vélamar og ýmis önnur störf. „ Ég
byrjaði jafnframt sjálfur að læra
flug á þessum árum. Ég réðst síðan
til Flugfélags Islands og var þar
hlaðmaður í nokkur ár. Ég hélt
áfram flugnámi með vinnunni og
tók atvinnuflugmannspróf. Ég ætl-
aði mér að fara í flugnám til
Bandaríkjanna, eins og flestir flug-
menn gerðu á þeim árum, en það
var of dýrt fyrir mig þannig að ég
kláraði námið hér heima. Ég varð
fastráðinn flugmaður hjá Flugfé-
lagi íslands árið 1952 en var áður
búinn að fljúga svolítið hjá þeim í
ígripum.“
Náði í lokin á
síldarævintýrinu
Gamla myndavélin fylgdi
Snorra þegar hann var í kennslu-
fluginu og fyrstu árin í atvinnu-
fluginu en árið 1955 eignaðist hann
í fyrsta sinn góða myndavél. „Birg-
ir Þórhallsson, mágur minn, var þá
að skipta um myndavél og ég
keypti af honum Agva Isolette
myndavél, ágæta vél með góðri
linsu. Upp frá því tók ég margar
myndir af flugvélum og úr flug-
starfseminni en nokkrum árum síð-
ar eða árið 1959 hóf ég að mynda
fiskibátana. Ég fór fjórar mjög
skemmtilegar ferðir til Siglufjarðar
á árunum 1959-1961 til að mynda
síldarbáta. Það var stórkostlegt að
koma þangað. Það var alveg sama á
hvaða tíma sólarhringsins ég var á
fótum, allt var á fleygiferð í bæn-
um, skip á siglingu inn og út fjörð-
inn, löndun við bryggju, síldarsölt-
un og reykurinn liðaðist upp í loft-
ið frá síldarverksmiðjunum, svo
mikill stundum að við lá að drægi
fyrir sólu. Ég náði í lokin á síldar-
ævintýrinu og á margar skemmti-
legar myndir frá þeim tíma.“
Fyrsta skipamyndin tekin
í Hafnarfjarðarhöfn
Snorri hefur enga reynslu af sjó-
mennsku en sem strákur eignaðist
hann myndir af öllum togurum
landsins. Myndirnar fylgdu sígar-
ettupökkum og strákar söfnuðu
þeim gjarnan. „Ég veit ekki hvort
það hafi vakið áhuga minn á skip-
um. Ég held ekki. Þótt einkennilegt
kunni að virðast veit ég ekki hvað
kveikti þennan áhuga minn á skip-
um. Ef til vill hefur hann alltaf ver-
ið fyrir hendi eða þetta er bara
hrein tilviljun. Hvað sem því líður
var ég oft að þvælast niðri á bryg-
gju og skoða skip og báta án þess
að hafa það í huga að taka myndir
af þeim. Svo var ég eitt sinn stadd-
ur í Hafnarfjarðarhöfn og hitti þar
mann sem átti lítinn bát í höfninni.
Einhvern veginn barst það í tal
hvort ég ætti ekki að mynda fyrir