Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.05.1946, Blaðsíða 93

<S7
sem á var borið aðeins nitrophoska 1937. I»ó er þar mikil eftirverkun,
on engan veginn í hlntfalli við hina misstóru áburðarskammta. Atest er
kornþyngdin af nr. 1 reitum og allt í gegn er liún mjög góð, og sýnir,
að hafrarnir voru prýðisvel þroskaðir, þrátt fyrir það að kornstöngin
lagðist svo að segja öll á reitunum 1—5. Grómagnið er og allsæmilegt,
on hefði eflaust orðið betra, ef hafrarnir hefðu orðið fyrr þroskaðir, en
það fylgir oftast mjög löngum sprettutíma og haustþroskun, að grómagn
verður lágt; má þó draga úr þessari áhíettu í öllu sæmilegu tíðarfari
nieð því að sá snemma.
Sumarið 1938 var fremur svalt og nokkur frost í ág'úst og september.
Samt hefur frostið ekki megnað að draga úr þroskun hafranna eða setja
grómagn þeirra mikið niður. Tilraunin sýnir enn fremur, að hafrar geta
notað lágan hita og langan spreltutíma til þroskunar fremur en bygg',
og gefið mikla uppskeru og meira að segja, þó áburður sé meiri en góðu
liófi gegnir, þá ná þeir ágætum þroska. Annars er það svo, að of mikill
áburður fyrir korn örvar vöxt blaða og kornstangar á kostnað fræþrosk-
unarinnar. Við útreikning uppskerunnar i f. e. er miðað við, að í eina
f. e. fari af korni 1.2 kg en af hálmi 3.(5 kg.
Svo virðist, að iilraun Jjessi geti bent til þess, að hagkvæmt sé að
tengja kornræktina við rækiun annara ngtjajurta, sem fá mikinn áburð.
Á þann hátt þarf titinn áburð fijrir kornið, en það er leiðin lit þess að
fá ódýrari og betri korngrkju, en með þvi að hafa hana einvörðungu
sem forgróður í nijræktarlandi, þó það sé lika fær teið, og geti verið
réttmæt í bijrjun.
E. Rannsóknir á uppskeru af korni og ertum úr sýnisreitum.
í töflu XXVII sést kornþvngd og grömagn þeirra korn- og ertu-
tegunda, sem reyndar hafa verið í sýnisreitum, án innhyrðis saman-
hurðar. Gefur yfirlit j)etta, það sem þar nær, nokkra hugmynd um
hvernig þessum tveim eiginleikum hefur verið háttað hjá hverju af-
brigði. Öllum korntegundunum helur verið sáð 2.—6. mai ár hvert, að
undanskildu vetrarhveiti og vetrarrúg, sem sáð hefur verið venjulega
siðast í júlí og þroskazt árið eftir. Uppskera hefur farið fram eftir þvi
hvenær hver tegund hefur náð þroska, og hefur það verið mismunandi,
venjulega frá 30. ágúst og allt til septemberloka. Skal nú vikið nokkuð
að hverri tegund og afhrigðum hennar:
Abed jiilíbijgg var aðeins reynt eitt sumar og náði ekki göðum j)roska
móts við önnur afbrigði, hefur það því ekki verið ræktað síðan. Svalöf
gnllbggg og Keniabijgg eru bæði tvíraða og ná ekki góðum þroska, þó
hefur það fyrrnefnda náð sæmilegum þroska í beztu surnrum. Sex-raða
byggabrigði frá Sviþjóð, sem reynd hafa verið í 4—12 sumur, eru mörg
álitleg til ræktunar og skila fremur fallegu korni, en ná ekki eins fljótt
þroska og norsk afhrigði af þessari tegund, þó hefur Vegakorn oft reynzt