Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2003, Qupperneq 29

Umkvörtunarbréf séra Finns á Klyppsstaö
—
Kœkjuskörð rétt vinstra megin við miðja mynd. Borgarjjörður í jjarska. Ljósm. SGÞ, september 2001.
lestur þess og þá fyrst að nokkrum þeirra
örnefna er þar greinir. Klerkur hefur leiða-
lýsingu sína um sóknimar með því að telja
íjallvegi þá er liggja úr Loðmundarfírði til
Borgarfjarðar og Víkna og verður þar
Skœkjuskarð efst á blaði.
Vitanlega á hann hér við Kœkjuskörð og
munu ýmsir ætla að þama sé um pennaglöp
að ræða ellegar mislestur setjara blaðsins og
verið getur að svo sé, en þarf þó engan
veginn að vera. Að vísu ritaði séra Finnur
síður en svo fagra hönd og þarf oft aðgæslu
við þá augum er rennt yfir færslur hans í
kirkjubókum en þær stinga mjög í stúf við
handbragð fyrirrennara hans í Desjarmýrar-
prestakalli, séra Sigurðar Gunnarssonar og
þá ekki síður eftirkomandans, séra Stefáns
Péturssonar. Á hinn bóginn vekur þessi
orðmynd upp í huga mínum ögn kátlega
minningu af Borgarfirði frá 6. áratug ný-
liðinnar aldar: Var sagt að svo bæri til að
roskinn bóndi þar í sveit sæti eitt sinn að
kaffiborði með öðru fólki, gestkomandi á
bæ, þar á meðal virðulegum frúm á sínum
aldri og kæmu Kækjuskörð til tals einhverra
hluta vegna. Hæfist bóndi þá upp yfír
góðgerðunum og fullyrti að í raun réttri
hétu skörð þessi Skækjuskörð og færði fram
máli sínu til stuðnings að drangur nokkur
stæði þarna í skörðunum og þar væri
skækjan komin. Fálega voru frúrnar taldar
hafa tekið þessari ræðu bónda og var hún
svo og orð er sögð voru hafa fallið um hana
af þeirra vörum, höfð að nokkru spaugsmáli
í byggðarlaginu um hríð en því miður láðist
mér að spyrja þennan kunningja minn eftir
heimild að baki fullyrðingar hans meðan
tóm var til.
Um Kækjuskörð lá alfaraleið milli Borg-
arfjarðar og Loömundarfjarðar á fyrri tíð og er
orðið einatt haft í fleirtölu og svo er einnig um
Mínuskörð er liggja vestar - í daglegu tali
Borgfirðinga og Héraðsmanna norðar- á fjall-
garðinum fyrir botni Borgarfjarðar.
27