Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2003, Qupperneq 111

Brú á Jökulsá hjá Hákonarstöðum
opfiskes i Havnen“, þ. e. eitt stykkið féll
fyrir borð á útskipunarbátnum og ekki tókst
að slæða það upp úr höfninni. Menn brugðu
skjótt við og sendu annað í staðinn 1/2
mánuði seinna svo þetta óhapp hefúr vænt-
anlega ekki valdið umtalsverðum töfum.
Stálið átti að koma til Vopnafjarðar í mars-
mánuði 1907, samkvæmt upphaflegum
samningi, og var væntanlegt á Vopnaijörð
13. mars, sem síðar getur. Því virðist sá ótti,
sem kom fram í bréfi Jóns Þorlákssonar, frá
21. nóvember 1906, sem fyrr er vitnað til,
að það kæmist ekki í tæka tíð á brúarstað
fyrir sumarið 1907, hafi reynst ástæðulaus,
hvað þann þáttinn varðar, og stálsalinn
staðið við sitt. En ekki var sopið kálið þó í
ausuna væri komið.
Fljótlega eftir að samið hafði verið um
stálkaupin haustið 1906 fara sýslumaður á
Seyðisfirði, sem sá formlega um fram-
kvæmdina og hans maður, oddviti Jökul-
dalshrepps, að leita hófanna um flutning
brúarefnisins frá Vopnafirði að Hákonar-
stöðum. Sá síðarnefndi reynir fyrst í stað að
afla tilboða hjá samsveitungum sínum eins
og hann greinir frá í bréfi til sýslumanns 30.
desember 1906.S37 En þama virðist hann og
sýslumann skorta nokkurt raunsæi. Flutn-
ingurinn er geysimikið fyrirtæki fyrir
einstaka bændur. Þar er um að ræða stálið
uppá u. þ. b. 15 tn. Samkvæmt teikningum
eru stærstu stykkin, stangir og plötur, allt að
5 m á lengd og sem fyrr getur mátti þyngd
þeirra ekki fara yfir 1/2 tn. Timbur í gólf
brúarinnar var um 4 tn og einnig þurfti
heilmikið af því í stillansa, sem nauðsyn-
legir voru við framkvæmdirnar og síðan 9
tunnur af sementi. Alls telur oddvitinn í
bréfi sínu þetta vera 264 hestburði. Stálið
telur hann 150 hestburði, svo hesturinn
hefur verið talinn bera u. þ. b. 100 kg og
allur flutningurinn hefur þá verið 26 - 27 tn.
Vegalengdin mælist skv. loftlínu 66 km og
leiðina, sem farin var og hefur líklega legið
upp Vesturárdal uppá Jökuldalsheiði, má
áætla allt að 90 km.
Fyrst vill oddvitinn fá tilboð í flutn-
inginn alla leið og fær tvö og það lægra
uppá 1850 kr., sem gerir u. þ. b. 7 kr. á hest-
burðinn. Honum þykja þetta „daufar“ und-
irtektir og hefur einnig aðrar verðhug-
myndir, því hann segir í bréfinu, að tilboðin
„eru nokkuð hörð að ganga.“ Hann vill
meina að hestburðurinn ætti ekki að fara
nema í 6 kr. En ljóst er að bændur eru ekki
áhugasamir að takast þetta á hendur. Síðan
stingur hann uppá við sýslumann að reyna
að fá tilboð frá Vopnfirðingum því „það er
langtum hægara fyrir þá að flytja brúna en
Jökuldælinga að minnsta kosti inn úr
Vopnafirðinum." Hann vill helst fá tilboð
alla leiðina og telur það uppá 1600 kr. „vel
viðunandi.“ En ef þess væri nú ekki kostur,
hefur mér flogið í hug, að hættandi væri á
það að láta Vopnfirðingana flytja brúna að-
eins að Háreksstöðum, ef þeir vildu það
heldur og tækju ekki meira en 4 kr. á
hestburðinn þangað. Eg ætlast til, að
Jökuldælir flyttu brúna eftir það fyrir 2 kr.
hestburðinn.“ Síðan bætir hann við: „Eg
treysti því, að þér gangið ekki að hjálögðum
tilboðum, nema ómögulegt verði að fá
önnur betri.“ Þá kemur nokkuð óvænt
athugasemd hjá honum, því hann segir: „Eg
skal geta þess, að þeir Gunnar og Þorvaldur
(höf.: bændurnir, sem höfðu gert tilboðin)
eru báðir duglegir, og ég vona, að óhætt
verði að fela þeim hvorum í sínu lagi þetta
starf á hendur. Auðvitað geta þeir ekki flutt
brúna í tæka tíð nema með aðstoð Vopn-
firðinga.“
í svarbréfi sýslumannsins 9. janúar
1907S38 til oddvita segir hann: „Jafnframt
því að tjá yður, að ég hef beðið Kristján
hreppstjóra Guðnason á Refstað að útvega
tilboð í flutninginn frá Vopnfirðingum,
109