Heilsuvernd - 01.04.1946, Blaðsíða 11

HEILSUVERND
9
kálfinn lifa ala hann. Kn með þvi a«S viðskiptavinir
Jóns vildu ekki verða af „fjósamjólkinni“ frá lionimi,
keypti liann gerilsneydda mjólk lianda kálfinum. hað
leið ekki á löngu, að Jón veitti þvi eftirtekt, aÖ kálfin-
uni fór ekki vel fram. Hann varð ljótur á hárafar, daj>-
ureygur, fjörlitill og lék sér aldrei, sem kálfar eru van-
ir að gera. Fékk liann þó 10 merkur af mjólk á dag.
Sízt skildi Jón í því, hve ótútlegur og kviðmikill kálf-
urinn var. Hélt hann, að eitthvað gengi að kálfinum
og fékk dýralækni til að lita á hann. Dýralæknirinn
kom, skoðaði sjúklinginn vandlega, mældi liann og
hlustaði en fann ekkert að.
Leið svo þar til, að næsta kýr Jóns bar. Hættí hann
þá að kaupa gerilsnevdda mjólk og gaf kálfinum mjólk
úr sinum kúm. Liðu ekki margir dagar, áður en Jón
tók eftir því, að það fór að lifna vfir kálfinum. Hann
varð upplitsdjarfari, meira fjör færðist i augun, hára-
farið lagaðist smámsaman og varð slétt og áferðar-
fallegt, og kálfurinn varð kviðminni, þótt hann fengi
jafnmilda mjólk og áður, eða um 10 merkur á dag.
.Tón hafði orð á þessum breytingum við nágranna
sina og taldi víst, að spenvolg nýmjólkin væri hollari
en gerilsneydda mjólkin, sem mun þó þarna sízt lakari
en annarsstaðar og er ekki langflutt að.
Sagan af kettlingnum. Önnur saga var mér sögð af
litlu kettlingsgreyi, sem var tekinn ungur frá móður
sinni, fluttur á annað heimili og alinn þar á geril-
sneyddri mjólk. Kettlingurinn þreifst illa. Hann var
daufur og fjörlaus, voteygur og úfinn á hárafar. Fólki
duldist ekki, að hann var vansæll. Þá var skipt um mjólk
og honum gefin eins ný mjólk og kostur var á. Eftir
þetta hresstist kettlingurinn fljótt. Hann varð fjörugri
en áður, sléttur og fallegur á hárafar, glaður og upp-
litsdjarfur og Iék sér eins og þessum ungviðum er lagið.
Þessar sögur hefi ég ekki sagt af því, að ég hafi löng-