Heilsuvernd - 01.04.1946, Blaðsíða 46

44
HEILSUVERND
„hreingerninguna". Þegar henni var lokið, skalf ég eins
og lauf í vindi. blóðið rann úr rauðu holdinu, sem lá
nú alveg bert. Það var sannarlega búið að „flá“ mig!
Nú var ég smurður með græðandi smyrslum — zink-
smyrslum. Þau voru borin á mig tvisvar á dag næstu
dagana, og við það kom sumstaðar á líkamann þunn,
gagnsæ himna, sem var visir að nýrri húð.
Dr. Jönsson kom og leit á mig. En hann var bersýni-
lega ekki ánægður með árangui-inn, því að bann skip-
aði svo fvrir, að éq skyldi á nýjan leik smurðnr með‘
skalpasta
Svo kvalafull sem fyrsta „umferðin“ var, þá var sú
næsta sjö sinnum verri. Ég lá dag og nótt viðþolslaus
af kvölum, sem reynt var árangurslaust að sefa með
svefnmeðulum og morfínsprautum. Nú átu smyrslin
burt hluta af blóðrauðu holdinu. Meðan á „hreingern-
ingunni" stóð, lá mér við yfirliði. Allur efri hluti líkam-
ans var nú eitt opið, skinnlaust sár. En í holdinu voru
enn ör eftir útbrotin, sem höfðu etið sig svona langt inn.
Ég var nú græddur með zinksmyrslum, og síðan kom
þriðja umferðin með „skalpasta“. Ég spurði dr. Jönsson,
hve lengi hann ætlaði að halda þannig áfram með mig.
Hann svaraði með því að spyrja, hvort ég iðraðist eftir
að hafa býrjað á þessu. Ég kvað svo ekki vera. Því að
allar þessar líkamlegu píslir jöfnuðust livergi nærri á við
þær andlegu þjáningar, sem ég hafði orðið að þola undan-
farin ár vegna útbrotanna. Ég var viljalaust verkfæri
í höndum læknanna, fús til að leggja á mig hvað sem
vera skyldi, til þess að ná fullri heilsu. Og ég trúði því
nú statt og stöðugt, að þessi róttæka meðferð mundi losa
mig fyrir full.t og allt við útbrotin, sem svo mjög höfðu
eitrað líf mitt.
Eftir eins og hálfs mánaðar dvöl á sjúkrahúsinu var
ég loks „útskrifaður“ sem heilhrigðúr maður. Ég var
kominn með nýja lnið, sem var slétt og mjúk og lýta-