Strandapósturinn - 01.06.1968, Qupperneq 50

Nú var komið að Fornahvammi. Þar var setzt að borðum, og
friður saminn um stund. Magnús sinnti lítt matnum, en horfði
í gaupnir sér. Töldu kunnugir það boða tíðindi mikil, enda kom
á daginn að ljóð hafði fæðzt. Var það annars eðlis en vísnagerðin
í bílnum og öllu háfleygara.
Að fagnaðar- mennta og fornlistarsetri
fljótt styttist leiðin í dag.
Vegurinn ágœtur, bílstjórinn betri
það bætir vorn stundarhag.
Nú var lagt á heiðina, og enn kvað Magnús.
Víst er þetta valin hjörð
verður margt t.il gleði.
Við að hugsa um Húnafjörð
hlýnar mér í geði.
Aðalheiður lét ekki þokuna á sig fá, minnug þess að skin
kemur eftir skúr.
Þó að byrgi þoka sýn
það má huggun veita,
seinna aftur sólin skín
sendir geisla heita.
Jóhannes var ekki eins hrifinn af umhverfinu.
Hrjóstrug og blaut er heiðin
með hæðir og nakin börð.
Framundan liggur leiðin
leiðin í Hrútafjörð.
Magnús leit um öxl til Jóhannesar og kímdi.
Þeirra lund er létt og hlý
sem lifðu upp við heiðar.
48