Strandapósturinn - 01.06.1968, Síða 74

drukkið kaffi og snæddar kökur, bakaðar eftir heimasætumar,
Soffíu og Ingibjörgu. Sigvaldi hafði um langa tíð haft gesta-
nauð mikla, því bær hans lá í þjóðbraut. Um Sigvalda var gerð
þessi vísa:
Sandnesbóndinn Sigvaldi
sinnishýr og glaður,
fyrir greiða og gestrisni
gerist þjóólofaður.
Sigvaldi barst aldrei mikið á en var í mörgum trúnaðarstöðum
fyrir sveitunga sína. A efri árum var hann sæmdur Fálkaorð-
unni en ekki hirti hann um að bera hana.
Eg man ekki hvar það var á leiðinni þennan dag að ég gaf
mig á tal við einn samferðamanninn, tvítugan pilt frá Hólmavík.
Hann kvaðst Bjarni heita og vera Guðbjörnsson, væri hann í
þessari leit fyrir föður sinn sem ætti fé á fjalli. Það var á bökk-
um Selár, sem er vatnsmesta á, á Vesturlandi, að okkur varð
það ljóst að við mundum fleira saman mæla en þá var sagt,
og upp frá því höfum við verið perluvinir. Skal ég ekki lýsa
þeirri ferð frekar hér en falleg er fjallasýn af Hvannadal á fögr-
um haustmorgni.
Þá er rétt að minnast á eggjatökuferð í Urriðavötn vorið 1932.
Fórum við þangað þrír saman, Sveinn í Hveravík sem réði ferð
og lagði til bát, sem við létum hesta draga norður hálsinn að
vötnunum, Jóhann Kristmundsson frá Goðdal er þá vann að
jarðabótum í Hveravík og ég. Báturinn var svo lekur að erfitt
var að halda honum á floti. Jóhann var einn syndur og af-
klæddist hann að mestu fötum sínum áður lagt var út á vatnið.
Sást þá gjörla hversu fagur líkami hans var og þjálfaður af í-
þróttum í sundi og fimleikum. Grunaði okkur þá ekki að hann
ætti svo þung örlög framundan sem raun varð á. Við urðum
fengsælir og hittum vel á tímann hjá svartbaknum, sem var
nýorpinn. Barst sagan eins og eldur í sinu um sveitina og var
Sveinn kærður fyrir að fara í annara land, en hann hafði ekki
fengið leyfi allra til eggjatökunnar. Hafði aldrei áður verið farið
72